Neuropatische pijn, blijf in gesprek! Je blijft een mens met mogelijkheden.
blog van gw.23.vanveen
05-03-2012
Meer duidelijkheid rondom neuropatische pijn, moeilijk te behandelen, moeilijk te begrijpen en uiteindelijk neuromodulatie!
Elders uitbehandeld zijn er veel patiënten die in het het pijncentrum / poli worden gezien. Neuropathische pijn wil zeggen pijn ten gevolge van beschadiging van het zenuw weefsel zelf, is moeilijk aan mensen uit te leggen, moeilijk door patiënten te verdragen en moeilijk te behandelen. Voorbeelden van veel voorkomende neuropathische pijn zijn: pijn na gordelroos, pijn na letsel aan een zenuw, pijn na amputatie, een (gedeeltelijke) dwarslesie en pijn na meerdere rug operaties, meestal voor hernia. Gewone pijn heeft een signaal funktie die over het algemeen goed begrepen en verdragen wordt, en het gaat vanzelf over. Het is goed te behandelen met pijnstillers als paracetamol en opioiden, mits voldoende gedoseerd. Het afschuwelijke van neuropathische pijn is dat het niet over gaat, steeds voor een onaangenaam gevoel zorgt, niet of nauwelijks vermindert bij gewone pijnstillers en matig vermindert bij geneesmiddelen die eigenlijk voor andere aandoeningen bedoeld zijn. Vaak is het gevoel van de huid overgevoelig en verkeerd; aanraking doet pijn, een beetje drukken voelt als heel hard drukken. Het is begrijpelijk dat degene die zoiets overkomt daar veel moeite mee heeft. De omgeving begrijpt er vaak niets van wat de communicatie ook niet gemakkelijker maakt.
Voor wie?
Voor sommige aandoeningen waarbij neuropathische pijn een rol speelt en alles geprobeerd is, maar dan ook echt alles, kan neuromodulatie door stimulatie van de achterstrengen van het ruggenmerg soms enig soelaas bieden. Voorbeelden hiervan zijn: beschadiging van een grote zenuw door een ongeluk of een operatie waarbij er veel weggenomen moest worden, (gedeeltelijke) beschadiging van de zenuwwortels van arm, of been waar ze in het ruggenmerg opgaan, en amputaties. Een bijzondere plaats neemt hierbij de zogenaamde complexe regionale pijn in, vroeger reflex dystrofie geheten, waarbij de verschijnselen van zenuw beschadiging zich voordoen, terwijl er geen beschadiging als zodanig is. Het beeld is zo duidelijk dat ervaren artsen de diagnose zonder moeite stellen kunnen. Het gaat vaak over in een onbruiks toestand, een dunne, pijnlijke en nutteloze arm of been. Bij alle bovenstaande aandoeningen is het mogelijk bij ¾ van de patiënten de pijn aanzienlijk af te doen nemen met neuromodulatie.
Resultaten:
Er zijn pijnen die niet of nauwelijks reageren op neuromodulatie, zodat het daarbij niet zinvol is om het in overweging te nemen. Voorbeelden zijn pijn bij kanker, pijn bij een volledige dwarslesie, pijn na een beroerte en atypische aangezichtspijn. De aard van zulke pijn maakt het ongeschikt voor behandeling met neuromodulatie.
Minder goede resultaten, maar nog steeds de moeite waard (ongeveer de helft van de patienten reageert gunstig), worden behaald bij de behandeling van gedeeltelijke ruggenmergs dwarslaesies en bij patiënten die veel rug operaties hebben ondergaan. De reden waarom sommige mensen niet gunstig reageren moet zowel gezocht worden in de aard van de aandoening als in de hoeveelheid bijkomende ellende en de verwerking daarvan.
Prachtige resultaten worden behaald bij de behandeling van pijn ten gevolge van slechte bloedsomloop, zoals pijn op de borst bij vernauwde hartvaten en de slagaderen naar de benen. Hiervan is vast komen te staan dat het veilig is en dat de kwaliteit van leven aanmerkelijk verbetert. De pijn is echter niet neuropatisch maar ten gevolge van zuurstof tekort.
In het pijncentrum of poli, wordt de volledige toestand van een patiënt nauwkeurig in kaart gebracht. De aard van de pijn; of het te beïnvloeden is op de een of andere manier, zowel ten goede als ten kwade, is belangrijk om het nut van een behandelpoging vast te stellen. De diagnose, het etiket dat de pijn krijgt, moet duidelijk zijn; evenals de rol van de psyche en de maatschappelijke omgeving op het (langdurige) ziekteproces. Uiteraard moet worden vast gesteld dat alle zinnige behandelingen in voldoende mate geprobeerd zijn. Door het team van behandelaars kan dan besloten worden dat neuromodulatie een goede optie is voor die pijn, bij die patiënt. Rondom de evaluatie, (proef)implantatie en nazorg spelen gespecialiseerde medewerkers een belangrijke rol in de behandeling en begeleiding van de patiënt. Een neuromodulatie patiënt zit vast aan levenslange controle op de polikliniek van het pijncentrum.
Reacties op bericht (0)
Over mijzelf
Ik ben Gerrit Van Veen
Ik ben een man en woon in Dinxperlo (Nederland) en mijn beroep is Coördinator sponsor en fondsenwerven / adviseur - coach (ECA member).
Ik ben geboren op 23/09/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schilderen, fietsen, lezen, wandelen, vrienden bezoeken.
Ik ben een mensen mens.Belangrijk voor mij is dat een ieder dat wordt wat hij of zij wil zijn. Grenzeloos vertrouwen in
