Donderdag 7 juni, van Pontevedra naar Caldas de Reis
Alweer regen! Dat zo bijna de ganse dag aangehouden. Gelukkig komen we nu wel regelmatig een café tegen en ondertussen ook al veel bekende gezichten. Er wordt al meer met elkaar gepraat en duren de tussenstops al iets langer! Maar dat is ook de camino. Ondanks de regen dan toch een gezellige dag achter de rug. Hier in Caldas de Reis is het alweer een trieste bedoening. Gelukkig is er nu in ons hotel ook een restaurant en bar. En er is hier ook een thermaal bad, gratis voor de gasten.
Eindelijk eens een dag zonder regen! De avond voordien hebben we lang moeten zoeken om aan eten te geraken, nochtans een redelijk stadje. We hebben een pelgrimsmenu gegeten voor 6,50!
In de loop van de dag kregen we 2 pittige maar gelukkig korte hellingen te verwerken. Eten en drinken onderweg vonden we ook niet, dus waren we aangewezen op ons noodrantsoen. In de loop van de namiddag kwamen we wel 'iets' tegen, maar door de stank die daar hing en het vuil rondom zou ik geen brok door mijn keel kunnen krijgen.
In Pontevedra werden we toch wel aangenaam verrast door de vele gezellige straatjes en pleinen, met cafés en restaurants in overvloed.
We hebben daar dan ook heel lekker gegeten, coquilles natuurlijk! Achteraf in een gezellige bar, lekkere biowijn!
Hoera, het bleef de ganse dag droog! Na het ontbijt in een cafetaria, vol goede moed bergop en bergaf, soms pittig, soms gezapig, want de Camino dat is de weerspiegeling van het leven. Onderweg weinig café's om iets te eten of te drinken, dus ons noodrantsoen moeten aanspreken. Op het einde een paar cafés binnen gegaan, enfin niet binnen want mijn maag keerde al van de geur en zicht op het terras.... Ook dat is de Camino.
Maar vanavond werd alles meer dan goed gemaakt! Gaan eten in een tapasbar en daarna nog een wijntje in een vinoteca met uitsluitend biologische wijnen. Echt top! Door het goede weer vanavond is er nog veel leven in de mooie stad. Is het toeval dat er hier oordopjes op het nachtkastje liggen?
Zopas het weerbericht gezien op tv en ze zeiden: no es normal.....
Gisterenavond een pelgrimsmenu gegeten van 8 met voorgerecht, hoofdschotel, drank (wijn, bier, frisdrank) en koffie. De patron waarschuwde ons dat er ons een gevaarlijke afdaling te wachten stond voor de tocht van vandaag, van O Porrino naar Redondela. Weeral goed voor een bijna slapeloze nacht! De weersvoorspelling was ook al niet te best, het zag er dus gezellig uit! Eerst een ontbijt genomen in de bar rechtover de deur en weg zijn wij. Het eerste uur bleef het zowaar droog, maar daarna gingen de sluizen open. Onderweg stonden alle bushokjes vol met natte en verkleumde pelgrims
Erg was dat niet, maar aangenaam toch ook niet. Enfin, gelukkig kwamen we telkens het ons uitkwam een café tegen, dus toch nog zo slecht niet. En bij iedere pint bier of glas wijn, krijg je hier tapas bij! Best leuk!
Druipnat zijn we in ons appartement aangekomen en hangt alles al te drogen.
Bij zo'n hondenweer neem ik geen foto's, want met een regenbroek aan is dat teveel gedoe. Ik wil jullie de foto's van het uitzicht vanaf ons appartement toch niet onthouden.
Als je 's morgens het raam open doet ennaar buiten kijkt en je ziet alle pelgrims passeren met de poncho aan, dan weet je het wel. Uiteindelijk viel die regen dan toch nog mee. Af en toe een kort buitje, daar kan een pelgrim wel tegen. In plaats van het lange rechte stuk dwars door een industriezone, hebben we gekozen voor een kleine omweg via bospaadjes. Onze lunch bij Tia Maria was reuzelekker, inzoverre zelfs dat Patrick niet kon weerstaan aan een "tas" lokale wijn! We zitten nu op een "appartement" in O Porrińo, of wat ze hier zo noemen! Nu wat eten gaan zoeken en een patisserie voor Maria.😏😇😛👍
Wakker worden en regenen, bwèk. Na het ontbijt, gezellig met ons vijven, was het droog en wij content. Wandelen door de natuur in goed gezelschap en aangename temperaturen, dat is leuk. Een klein klimmetje en dan steeds bergaf, nog leuker! We kwamen weer een variatie van wegen tegen, zie foto's.
We komen ook steeds dezelfde pelgrims tegen, en we beginnen mekaar al goed te kennen. Die persoonlijke contacten, dat is ook de Camino.
Op het einde van de dag zijn we de grens gepasseerd en slapen nu voor het eerst in Spanje, in Tui. Het malaats stadje van Portugal is Valença, en daar is rond de oude stad skern een reusachtige vestingsmuur gebouwd. Nu slapen we in een oud gerestaureerd gebouw, met prachtig meubilair en indrukwekkende trappen en zitkamers.
