Ik heb mij dit jaar alweer beziggehouden met goeie voornemens en dit keer probeer ik er direct werk van te maken. Daarom deze blog. Op aanraden van, heb ik besloten om gebeurtenissen, mijn gevoelens en gedachten etc op te schrijven. Als ik er niet over kan praten, dan zit er nix anders op dan erover te typen. Mss kom ik op die manier wel tot het besef wat ik wil en waarom ik mij gedraag zoals ik mij gedraag. Ik ben het beu om mij eenzaam en alleen te voelen terwijl ik omringt ben door vrienden. Om al die gelukkige paartjes te zien, om constant de vraag te horen wnr ik eens een lief ga hebben, enz.
Ik ben tot het besef gekomen dat er dringend iets moet veranderen. Ik moet mezelf openstellen, gewoon verstand op nul en 'go with the flow'. Het eerste semester is nu zo goed als voorbij en er is weer heel wat gebeurt. Iedereen heeft een lief, en ze zijn constant bij elkaar en ze zijn gelukkig en tevreden. Het is niet dat ik het hun niet gun ofzo, maar het doet me gewoon iets.
Iedere keer doe ik hetzelfde; Ik babbel, ik vind ze tof, ik praat wat meer en dan sluit ik mezelf af. Ik verzin een uitvlucht voor mezelf wrm het nix zou kunnen worden of gewoon dat ik nix voel, en ik laat het doodbloeden. En dan zeg ik dat ik geen zin heb in iets waarvan ik weet dat het niet zal blijven duren. Dat ik er mijn tijd niet aan wil verspillen. Dat ik dan liever alleen ben.
