Hallo! Ik ben André beter bekend als Grompy. Graag wil ik jullie vertellen hoe God mijn leven heeft veranderd. Verontschuldig me dat het zolang is, maar het is nodig om wat inzicht te krijgen. Als kind was ik al zeer opstandig. Al van zeer prille leeftijd had ik het gevoel dat “niet gewenst” was. Later bleek dit dan ook waar te zijn, daar vader nogal avontuurlijk bleek ingesteld te zijn. Door mijn geboorte was hij hierin afgeremd. Mijn vader was beroepsmilitair en liet zijn gezag liever thuis gelden dan op het werk. Ik werd dan ook extreem streng opgevoed. Dit uitte zich vooral door de zware broeksriem van het leger, en dit bij elke kleine overtreding. Zwaardere” overtredingen” werden bestraft met overnachtingen in de kelder. Ik werd stilaan een agressief kind dat steeds overhoop lag met zijn omgeving. Angstgevoelens maakten plaats voor haatgevoelens. Toen ik 13 was, kwam ik in aanraking met drugs en alcohol. Op school ging het ook al helemaal mis. Volgens mijn vader was ik te stom dus moest ik maar gaan werken. Ik ging op leercontract bij een bakker, draaide enorm veel uren voor een klein beetje geld dat mijn ouders dan kregen. De bakkerstiel lag me niet, omdat het niet mijn keuze was. Zo vluchtte ik midden in de nacht met de kassa van de baas, naar mijn grootvader in Duitsland. Bij hem kon ik steeds terecht! Ik verdwaalde en werd onder valse voorwendselen meegenomen door een man die samen met zijn vrienden mij drie dagen  misbruikten. De haat in mij groeide steeds door, hopen frustraties en om te vergeten begon meer en meer te drinken.  Zwaardere drugs te gebruiken, zo werd ik “tuig” van de laagste soort. Vechtpartijen waren dagelijkse kost, zelfs zo erg dat mijn vader eraan moest geloven. Jaren heb ik met een schuldgevoel rondgelopen. Op zijn sterfbed heb ik om vergeving gevraagd, en werd ook aanvaard. Toch veranderde er niets aan mijn doen en laten, door schuldgevoelens zakte ik steeds dieper in de put. Mijn woede steeds erger wordende. Rond mijn 25^ste werd ik wat kalmer, enkel het drankprobleem bleef tot mijn 40^ste.  In die periode werd ik invalide door een val van een stelling(nuchter).  Ik ben lange tijd verlamd geweest en moest terug leren lopen. Heb ook twee zelfmoord pogingen achter de rug, wou niet meer leven!  Ik kwam niet meer van mijn schuldgevoelens af. Bij de tweede poging bracht ik zelfs mijn vrouw in gevaar. Nu ik op alles terug kijk, kan ik zeggen dat ik  God meermaals om hulp  gevraagd heb. - Zonder het te beseffen - ook gekregen heb. Zonder Hem was ik nu hier niet geweest.  HOE IK GOD HEB LEREN KENNEN.   Gods wegen zijn ondoorgrondelijk! Hij laat alles meewerken ten goede! Dit zijn uitspraken die ik nu ernstig ter harte neem, en een grote betekenis hebben voor mij. Lia onze dochter had als klein kind epilepsie, alsof dat niet erg genoeg was kreeg ze er een hersenbloeding bovenop! Ze werd opgenomen in Leuven en moest vervolgens revalideren in Pulderbos. Maar Lia had een nonkel die al geruime tijd christen is. En zo als het hoort voor een christen had hij ons vaak verteld over God en Jezus. Ja tot vervelens toe, had hij al geprobeerd ons te overtuigen, dat God voor een verandering in je leven kan zorgen. Ik wou niet luisteren en was er ook nog niet klaar voor. Nu weet ik dat de Heer toen al met ons aan ‘t werken was. Na drie maanden revalidatie kwam Lia op weekend naar huis. Ze kon bijna niet stappen, sprak slecht en haar motoriek was bijna weg. Dat weekend kwam haar nonkel op bezoek. Hij zei dat als we -(Lia, Carina en ik)- op onze knieën zouden gaan voor de Heer, ons hart aan Hem zouden geven, Hem aannemen als redder en Heer. Hij Lia zeker zou beter maken. Ik dacht nog nonkel heeft lef met zo een uitspraak. Onmiddellijk tijdens het gebed, kwam er een enorme rust over me. Lia haar hoofdpijn verdween, en bij mijn vrouwtje zag ik terug een glimlach. Toen wist ik zeker dat de Heer met ons bezig was! Twee maanden nadat we ons aan de Heer gegeven hadden, werd  Lia genezen verklaard. De professor kon haar genezing niet verklaren en zei” dit moet gebeurd zijn met hulp van hierboven” Nadat we hem bedankten, zei hij” bedank God maar” Op een half jaar was ze hersteld van epilepsie en een hersenbloeding. Als dat geen wonder van God is!! Wij zullen Hem eeuwig dankbaar zijn. Iets later mocht ik iets moois ervaren. Tijdens een gebed waarin gevraagd werd om alle fobieën en vloeken weg te nemen, had ik het gevoel  te vallen in een bodemloze put. Er werd langs alle kanten aan me getrokken, tot die val eindigde in de armen van mijn Heer die me zei “Welkom” Ik barste uit in tranen, en voelde dat ik bekeerd was. Zo ook het vuur van de Heer ontving. Ik heb dan ook de starters en Het fundament gevolgd(cursus voor pas gelovigen) en werd gedoopt. Ik ben nu fier christen te zijn. Ik heb één boodschap voor de broeders en zusters,  nooit het vuur voor onze Heer te gaan verliezen. Laten we niet de passie en gedrevenheid die we hadden bij onze bekering  wegglijden. Uit eigen ervaring weet ik dat het niet makkelijk is, maar als we erom bidden en dicht bij Hem blijven  zal ons vuur nooit doven, en zullen we eeuwig leven ontvangen. Ik  wil eindigen met 2 bijbelteksten, die voor mij sprekend zijn. In Mattheus 11:28 staat; Kom tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt en Ik zal u rust geven. In Johannes 14:14 lezen we ; Indien gij Mij iets vraagt, in mijn naam, Ik zal het doen.

LATEN WE HIEROP VERTROUWEN.