Vandaag de dag gestart met een American breakfast (vanaf 8u kan je dit krijgen). Daarna zijn we een bloemetje gaan kopen om af te geven aan de vrouw van Fernando, Lourdes. Verder nog wat gewinkeld voor de familie. Schoenen, handtassen, kleren zijn een stuk goedkoper dan bij ons. Bloemen, sommige cadeau-artikelen zijn dan weer duurder. Op het pleintje nog een drankje genuttigd in de zon (21 graden). Het was er al een drukte, terwijl de ouders op het terras zittten spelen de kinderen op het plein. Rond 14.30 pikte Fernando ons op aan het hotel. We werden bij hem thuis verwacht. Fernando had al voor ons gekookt. Als entremese (voorgerecht) was er speciaal voor Griet omelet met groenten, voor Monique jamon serrano, foie gras, ansjovis, salade, chorizo met natuurlijk een stukje stokbrood. De hoofdschotel was vis in een tomatensausje uit de oven. Er wordt bij de hoofdschotel geen rijst of aardappelen gegeten, eventueel een stukje brood. Het nagerecht had Lourdes, de vrouw van Fernando gemaakt: een appeltaart. Zeer lekker allemaal. De dochter van Fernando, Marina , heeft met ons meegegeten. Na de maaltijd hebben we nog even genoten in de tuin van de zon en de buren. Fernando is samen met Lourdes en ons naar Camillas gereden. Het is een mooi dorpje aan zee. We bezochten er een bekend gebouw van Gaudi, een mooi universiteitsgebouw, één van de kerken die op weg liggen naar Santiago De Compostella, het strand, enkele straten,... Na Camillas zijn we doorgereden naar San Vincente De La Barcuera, een mooie vissersplaats uit de Romeinse tijd, altijd een belangrijke vissershaven geweest. Daar hebben we een terrasje gedaan en eindelijk churros gegeten. Niet echt ons ding , het zijn, deegstengels gebakken in frituurolie die je in een kop met chocopudding moet soppen. Zwaar en vettig. We hebben afscheid genomen van Lourdes en de kinderen en zijn teruggebracht naar ons hotel. Een zeer fijne dag. Enkele sfeerfoto's.
vrijdag 22 oktober werken in "Area de estimulacion cognitiva"
Beste,
Vandaag op tijd uit bed, want we werden opnieuw verwacht in de Asilo. Vandaag werkten we niet op een verdieping, maar wel op de animatieafdeling op het gelijkvloers. Dit is een aparte ruimte, en vanaf 9h komen er mensen van de verschillende verdiepingen (afdelingen) naar beneden om deel te nemen aan activiteiten. Activiteiten is een groot woord. Kleuren, bladeren door een boekje (met betrokkenheid score 1), beetje zingen, tv kijken, puzzelblaadjes, vraagjes beantwoorden op een blad over seizoenen, dagen, uren etc... In onze ogen minimale stimulatie. Alle dagen hetzelfde programma. Geen snoezelbad, geen kookactiviteit, geen krantenleesuurtje, ..... Wij vertelden hen dat wij snoezelbaden geven, massages doen, koken met bejaarden, ontbijtgroep, voorlezen, etc. Ziij konden dit amper geloven. Maar zij zijn ook maar met 3 animatrices voor 450 bewoners, wat uiteraard minimaal is. Er is ook geen animatieruimte op de afdelingen! Rond 10h kwam er een zuster binnen die kerkelijke liederen begon te zingen, en spontaan zongen de mensen mee. Ook nadien werd er heel wat gezongen, maar wij wilden al spontaan dansen met de bewoners. (maar deden dit uiteraard niet). Ook al zijn ze met minder animatrices, wij denken dat ze toch meer belevingsgericht zouden kunnen werken. Maar ze hebben er weinig notie van! Er is niet veel interactie tussen de animtrices en de bewoners! Ze gaan om de twee maanden wel eens op uitstap! Er is ook een toneelgezelschap, koor dat bestaat uit bejaarden. Mensen die niet weten wat doen in de voormiddag en niet naar de animatie gaan spelen de hele voormiddag een soort bingo. Wij hebben getracht veel te babbelen met de bewoners, en ons Spaans goed geoefend. Ook "Rosa" de hoofdanimatrice, is een geweldige dame, en samen was het er heel gezellig, en zij wilde ook veel van ons weten! We hadden het er echt naar onze zin! In het algemeen worden we schitterend ontvangen zowel door personeel als door de bejaarden. De twee 'chicca Belgas' zijn al goed gekend in het Asilo, en het is leuk om de hele tijd 'Ola', 'Buenos Dias', 'Que tal', 'Encantada', Hasta luego' te zeggen! Luis, een admnistratief medewerken, en de enige die Engels spreekt, zorgt enorm goed voor ons. Wat de nieuwe info betreft, vandaag hadden we ook een gesprek met de sociale dienst zodat we heel wat te weten konden komen rond financiën, wachtlijsten, ........ Om het kort te zeggen, het systeem is vergelijkbaar met het onze. Alleen betalen zij afhankelijk van de graad van zorg, meer of minder. Iemand die nog veel zelf kan betaalt 1268 euro per maand, iemand die veel zorgen nodig heeft 1605 euro per maand. De graad van afhankelijk wordt bepaald door een score vergelijkbaar met onze KATZ schaal. Vandaag hoorden we ook dat de 3de verdieping gereserveerd is voor zustes en priesters.
Luis liet ook nog vele foto's zien van belangrijke activiteiten in het rusthuis. Het is altijd wel heel erg belangrijk dat er priesters en hoogwaardigheidsbekleders aanwezig zijn. Feesten zijn, de dag van de bejaarden, 3 koningen etc.
We brachten ook een bezoek aan de wasserij, want we wilden toch wel eens zien waar de wastunnel en de enorme hoeveelheid was gewassen wordt. Al de was (lakens en kleren) gebeurt daar!!
We wandelden ook door de tuin, en het is wel zo dat de speelruimte van het kinderdagverblijf grenst aan de tuin. Ouderen en kinderen kunnen elkaar op die manier zien. Er bestaat hier ook een thuiszorgsysteem, maar de 'city hall' bepaalt wie dit mag doen. Zij laten verschillende zorgfirma's een prijs opmaken, en kiezen dan de firma die voor de best prijs!
Veel info dus!
In de late namiddag zijn we nog naar Torrelavega geweest, op zoek naar de bushalte naar Camillas. We willen eventueel een uitstap naar Camillas doen op zondag!
Nu nog even skype, en mail en dan een rustige avond in het hotel met een wijntje erbij.
Het leven hier?????? Prima hoor, bien, muy bien. Nog steeds prachtig weer, 20 graden
We voegen nog enkele foto's bij van de tuin, de wasserij
Vandaag uitgeslapen want we werden pas om 10.30 opgepikt aan ons hotel door Maria Jesus en Fernando. Het was drukker in de omgeving van het hotel omdat het marktdag was vandaag. We zijn naar een tandartskliniek geweest. Er waren 3 zorgkundigen of auxilliares aan het werk in een licht paars pak. De tandarts, een vroegere studievriend van Fernando en Maria Jesus, heeft ons uitgebreid uitleg gegeven over de taken van de auxilliares in de praktijk. De uitleg was half in het Spaans half in 't Frans. De auxilliares kunnen heel wat taken uitvoeren: instrumenten aangeven, de foto van het gebit op de pc klaarzetten, instrumenten reinigen en steriliseren, materialen voorbereiden (vullingen,...), afspraken maken, de patiënten klaar zetten. Toch wel heel wat taken. In de school leren ze de basis (kennis instrumenten, gebit,...) , op stage de specifieke taken en als ze gaan werken, het echte werk. De tandarts vindt de attitude en leergierigheid de belangrijkste criteria om een student te beoordelen. Er werkt bij de tandarts ook een tandhygiëniste, ze reinigen vooral mond en tanden, deze opleiding is ook op bachelorniveau. Een auxilliares mag niet in de mond komen van de patiënten. Het was daar vooral een gezellige babbel tussen de tandarts, Fernando en Maria Jesus. Babbelen is voor de Spanjaarden een belangrijke dagelijkse bezigheid. Na onze voormiddag bij de tandarts zijn we naar de markt afgezakt met Fernando en Maria Jesus. Daar kwamen ze ook veel bekenden tegen, oud-studenten, dus ook weer veel gebabbeld. Maria Jesus heeft ons na de middag afgezet in Santander omdat ze daar nog moest zijn. We hebben ons wat bezig gehouden met cultuur. De cathedraal bezocht, een tentoonstelling over de ontwikkeling van de mens (Darwin), een stadswandeling,... en dat met prachtig weer, 21 graden en zon. Morgen gaan we terug werken in het Asilo. Griet en Monique
Vandaag werden we opgehaald door Fernando. We brachten een bezoek aan 'zijn' school. Het is een school gelijkaardig als de onze, doch met meer opleidingen : nurse assistent (vergelijkbaar met onze verzorgenden), scheikundige, taalopleiding, webdesign, ... Onze interesse ging uiteraard naar de nurse assistent. Opgelet hun secundair onderwijs is tot 16 jaar, nadien volgen ze nog 1 jaar theorie voor nurse assistent, het tweede jaar gaan ze een half jaar op stage en dat krijgen ze hun diploma als nurse assitent. Zij krijgen in hun opleiding gelijkaardige vakken als bij ons, doch één extra onderdeel dentist assitent. We hebben een praktijkles gezien. Bedbad. Indentiek dezelfde poppen vind je bij ons in het HIVSET. Techniek ipv met washandje kleine sponsjes. En bij het wassen van de voet wordt de waskom in het bed gezet!!!! Het was een grote klas met ongeveer 30 leerlingen. De helft deed praktijk, de rest deed een opdracht. Sommige studenten volgen niet alle lessen, als ze niet geslaagd zijn voor een bepaald vak, mogen ze dit het jaar nadien alleen volgen! Ook hier wil men de opleiding hervormen, en mensen een opleiding geven als ze al elders verworven competenties hebben! De school start om 8.30h, en stopt elke dag om 14.30. Een paar korte pauzes tussendoor, maar geen middagpauze!!! Spanjaarden eten pas om 15h weet je, dus zij eten thuis. Vandaag hebben we dezelfde truc toegepast, en ook pas gegeten om 15.00h, met als gevolg dat we 's avonds geen honger hadden, en niet gegeten hebben! Griet en ik hebben vandaag vele talen door elkaar gesproken, Frans, Spaans, Engels, afhankelijk van welke taal de mensen kenden. In feite kent bijna niemand een andere taal dan het Spaans, tenzij de leerkrachten die Engels geven! Griet in haar best Spaans : nosotros gustamos, wat in feite blijkbaar betekent wanneer twee meisjes dit zeggen : wij houden van elkaar! Algemene hilariteit uiteraard! Na de middag, rond 16.00 h de bus naar Santander. Een mooie grote stad aan zee! Volgens onze reisgids behoort het strand tot de 8 mooiste van de wereld! Inderdaad het strand is prachtig, met veel natuur, en ook een mooi 'kasteel' met zicht op zee! Prachtig weer ook! Resultaat, voor we het wisten, heel wat kilometers in de benen, en toen moesten we nog dat hele eind door de stad terug naar het busstation! Dat vonden we even niet, toen bleek het station onder de grond te zijn! Met onze beste Spaans kwamen we daar toch al snel achter. Zeer voeten, maar we gaan zeker nog terug, want er is nog veel te zien! Morgen hoor je ons weer! Ik voeg nog enkele sfeerfoto's toen, op één van hen zie je Fernando.
Oef, de eerste foto's staan erop. Vandaag gewerkt op de 8ste verdieping, een grotere gemengde afdeling voor bejaarden met 36 kamers en 45 bewoners. Er werkt daar een dynamisch team met 1 zuster (beetje nors). Wat ons opviel: -de eetruimte gezellig aangekleed -de rustruimte kaal - op de kamer meer persoonlijke spullen en foto's - geen multipositiestoelen, wel gewone rolstoelen - ook zeer veel aandacht voor het nette voorkomen van de bejaarden - geen belevingsgerichte werking op de afdeling Om 11.30u hebben we de "president" van de Fundacion ontmoet, Don Luis (priester) en de vice-presidenta, Mevr. Mercedes. Een zeer officieel bezoek, ze stonden erop om ons te ontmoeten. Don Luis droeg een zwart, lang priesterkleed, Mercedes daarentegen was zeer klassiek, Spaans gekleed, een echte senorita. Voor degenen die overwegen om in Spanje te gaan werken: 6 dagen werken, 2 dagen vrij zodat ze per maand maar 1 zondag vrij hebben. Wedde : 800 Euro/maand. Een vroege is van 7.00u tot 14.30u zonder pauze. Vijf verzorgenden (auxilliares genoemd) per dienstshift aanwezig. OP de afdelingen zijn geen bewonersdossiers, niet schriftelijk, niet digitaal. Enkel een werkplanning van bad, een kakalijst (zo noemde Anna het) en een dagboek met bijzonderheden. Computers nergens aanwezig op de afdeling. Er werken slechts 5 verpleegkundigen in heel het Fundacion, 3 dokters, 2 logopedisten, 7 fysiotherapeuten. 's Middags weer gegeten in de Fundacion met Luis en Rita. We vertelden dat we een bezoek gingen brengen aan Santillana del Mar.Rita bood spontaan haar wagen aan om ernaar toe te rijden. Dit hebben we toch maar geweigerd, maar Luis heeft ons wel gebracht. We zijn met de bus terug gekomen. Prachtig weer vandaag : zon en 20 graden. Santillana del Mar is een klein, romaans stadje met een prachtige, bekende kerk (Colegiata de Santa Juliana). Het graf van de heilige Juliana is daar.Anders dan de naam doet vermoeden ligt de zee 6 km veraf, dus de zee nog niet gezien. Om 20 u zijn we op zoek gegaan naar eten. Vanaf ten vroegste 20u kan je aan eten geraken, vaak zelfs vanaf 21u. Het was weer een leuke, drukke dag vol met gekke Spaanse zinsconstructies, hier en daar wat Frans, Engels. We doen ons best. Morgen worden we verwacht in een school voor verzorgenden, gelijkaardig aan onze school. Griet en Monique (Griejet en Moonieka in het Spaans)
Hallo y ola,buenos dias, encantada,... Dapper stapten we rond 8.3Ou naar de ingang van het "Fundacion Asilo". De bewaking aan de ingang had al direct gezien dat ik een foto nam. Rita, zag al dat wij de "infermera Belga" waren (staat dit op ons hoofd?) ,ook Fernando wachte ons op. Gelukkig want Rita spreekt geen woord Engels en haar Spaans is supersnel en ze kan niet traag spreken. Eerst wat overleg wat ze met ons gingen doen. Uiteindelijk heeft Luis (de chef personeel) beslist en verteld dat we naar de elfde verdieping mochten om er te werken. Het is een gesloten afdeling voor 28 dementerenden. We hebben ons omgekleed in de "Bano", werkklaar met ons Hivset werkpak. Wat ons opviel: - Grote, nette 2persoonskamers met badkamer en inloopdouche - Terras aan iedere kamer met zeer mooi uitzicht op de bergen van Torrelavega - Rustruimte "salla d' estar": zeer kaal, geen aankleding, een rechthoekige ruimte - Slechts enkele bedden kunnen omhoog/omlaag, wel veel voorzien van alternatingmatras en modern voor de rest - Bedopschik: hotelstijl, zeer chique, dit hebben we even moeten leren. - Ergonomie? Eten geven allemaal rechtstaand?? Ze gaan er zelf niet bij zitten. Dus ook niet belevingsgericht. - Tunnelkoker voor de was: van de elfde verdieping tot beneden op het gelijkvloers. - Maaltijden: smakelijk, uitgebreid. 2 maal warm. - Eettijden: 8.3Ou, 13u en 2Ou - Geen of zeer weinig persoonlijke spullen in de kamers, wel mooie vloer, meubilair. - De afwas gebeurt op de afdeling zelf. Rond 11u hebben we een koffie/thee gaan drinken met Rita op het gelijkvloers. Ze sprak iedereen aan met de vraag of ze Engels spraken Uiteindelijk vond ze de hoofddokter "Ramon", die heeft ons heel het instituut laten zien en uitgelegd in vlot Engels. Wat is er allemaal: - Kinderdagverblijf: de kinderen dragen allemaal een oranje geruit schortje. - Dagcentrum voor bejaarden - Opvang voor mensen met een handicap - Onderwijs voor mensen met een handicap (lichamelijk, mentaal) - De grootkeuken, het restaurant - De fitnesszaal voor de bejaarden: de meesten zaten te babbelen naast de toestellen - De ontspanningsruimte: een bingospel met 80 deelnemers, zeer druk, met figuurtjes - Activiteitenruimte: er werd gekleurd, eerder beperkt, snoezelen??? Tijdens ons werk hebben we veel Spaans bijgeleerd, we hebben gedanst met een 91jarige eigenzinnige dame. Er werken 450 mensen. De algemene dircteur is een priester, deze gaan we nog ontmoeten. Om 14u hebben we gegeten in het restaurant samen met Luis en Rita: een lekker bouillonsoepje met tapioca, een typisch Spaans bonengerecht, een vleesgerecht met verschillende soorten vlees. (alleen de pollo voor Griet) Een vermoeiende werkdag. We hebben het stadje nog verkend, wat genoten van de zon in het park, 2 kerken bezocht, wat winkels, een terras vol families met kinderen. De schoolkinderen dragen een uniform. We doen nog een poging om foto's te plaatsen op de blog. Morgen een gewone werkdag op de elfde verdieping. We kennen al enkele bewoners. A manana. Hasta Luego
Beste allemaal, een half uur vroeger dan verwacht aangekomen in Santander. In de hal van de vlieghaven wachten op Fernando. maar hoe ziet hij eruit? Die jongeman met z'n groene trui? Die met zijn kapotte jeans. Neenee, het is die deftige man met z'n zwarte haren, zo van onze leeftijd ongeveer? Ja. Het is hem. Hij heeft ons naar het hotel in Torrelavega gebracht. Een gezellige babbel onderweg half in 't Spaans half in 't Engels. Het hotel in splinternieuw, mooi, met brubbelbad, recht tegenover onze werkplek. Morgen afspraak rond half negen in 't rusthuis. En nu de straat op, want we hebben dorst. We hebben al 3 pogingen gedaan om foto's van de kamer op de blog te zetten, maar telkens foutmelding. Dus nu zonder foto. Groetjes, Monique en Griet
De skype is geïnstalleerd. Ik heb met Monique en Fernando geskyped. Als we in Spanje zijn kunnen we dus skypen of gratis on-line babbelen met personen die ook skype hebben en toegelaten zijn tot onze contactpersonen. Nu moeten we nog leren hoe we foto's aan de blog moeten toevoegen. Dat zal morgen wel weer duidelijk worden. Griet
Deze morgen hebben we onze laatste Spaanse les gehad voor ons vertrek. Geen gemakkelijke les, conjugacion del verbo espanol, over veranderlijke en onveranderlijke werkwoorden... Misschien moeten we alleen in de tegenwoordige tijd praten, dat zal wel lukken. De evaluatiegesprekken van de stages zitten er op. Mijn schoolboeken gaan voorlopig dicht. Rest nog de koffer in te pakken en het thuisfront te informeren wat er allemaal moet gebeuren. Ieder heeft in het huishouden zo wat z'n eigen taken, je staat er niet altijd bij stil wat de ander allemaal doet (planten gieten, vissen eten geven,...). Monique gaat skype installeren op de laptop die we meenemen. Ik zal thuis ook nog skype installeren zodat we vanuit Spanje met thuis kunnen skypen. Wat we allemaal niet leren met deze stage. Iedereen op school en stage heeft ons veel leer- en werkplezier gewenst, ze leven allemaal mee en zijn benieuwd naar onze ervaringen. We hebben geluk dat we van onze directie met 2 mogen gaan, dat onze lessen worden verder gegeven, dat we de mogelijkheid hebben gehad om op school Spaanse lessen te volgen,... Dat maakt het allemaal wat gemakkelijker om het te organiseren voor ons. We gaan ervoor. Nog een grappig detail, Fernando Portal, onze contactpersoon in Torrelavega, zal tijdens onze laatste dagen in Torrelavega in Turnhout verblijven en onze school bezoeken (internationaliseringsproject). Griet
Alle voorbereidingen zijn bijna in orde. De stageplaatsen en studenten van stage zijn verwittigd, de jaarplanning voor de lessen is opgemaakt zodat de interimaris Lieve mijn lessen kan voorbereiden. Gisteren een laatste mail naar de stageplaats in Torrelavega gedaan, en Espagnol, om te vragen welke werkkledij we in het RVT moeten dragen. Ons wit werkpak (traje blanco) is goed, we worden maandagmorgen 18/10 om 8.30 verwacht aan de balie van het RVT. Het RVT is: Fundacion Asilo Torrelavega (www.fundacionasilo.com) , toch wel een modern complex. Gisteren hebben we ook voor onze vlucht ingechequed. Vandaag kreeg ik een mail van Fernando Portal, onze contactpersoon van de school in Torrelavega "IES Manuel Gutiérrez Aragon". Hij wil ons zondag komen ophalen aan de vlieghaven om ons naar het hotel te brengen. Geweldig, want we komen om 19.50u aan in Santander. Ik ben een lijstje aan 't opmaken met woorden die we vaak zullen gebruiken: handdoek (toalla), bed (cama), bh (sostèn), bleek (palido), borstel (cepillo),.... Toch een beetje herkenbaar, niet? Deze week nog tussentijdse evaluaties maken op stage, vrijdag onze laatse Spaanse les. Griet
Wat vooraf ging? Griet en ik! Wat gaan we eigenlijk in Spaanje doen? Wanneer begon onze Spaanse droom? Ergens vorig schooljaar, kregen we de kans om ons kandidaat te stellen om deel te nemen aan een Europees project, werkplekleren in het buitenland. Het RTC (regionaal technologisch centrum te Antwerpen) had 10 beurzen (geld dus) dat aan (vooral) praktijkleerkrachten mocht besteed worden om hen kennis te laten maken met hun eigen werkveld in het buitenland. Landen werden gewikt en gewogen. En toen bleek dat onze school, al via het project internationalisering contacten had met Spanje was de keuze snel gemaakt. We stuurden een motivering, en ja werden gekozen. Telkens één kandidaat. Eén voor kinderzorg en één voor bejaardenzorg. Maar wij kozen voor een duo baan. Per twee naar ginder! Onze directie keurde het goed! Slecht 4 collega's hadden interesse. Griet en ik als duo voor bejaardenzorg. Lut en Winnie voor kinderzorg.
Ons Spaans avontuur kon beginnen.
Vandaag? Vandaag de 9de Spaanse les gehad! Telkens 2 lesuren intensief Spaans van onze collega Nancy. Vol vuur en overgave, met Spaanse passie. Ik moet eerlijk bekennen het Spaans is me niet op het lijf geschreven. Het is spartelen en spetteren, maar niet makkelijk. Griet spreekt al een aardig mondje Spaans, dus samen moet het ons wel lukken! Maar Griet ik reken op je, want zonder jou zal ik vaak honger en dorst lijden, en weet ik ook niet of ik wel echt zo goed de weg kan vragen, zoals we het zo netjes geleerd hebben. Lut (zij vertrekt in maart naar Spanje met onze collega Winnie) die de kinderopvang verder onder haar loep zal nemen, is de primus van de klas. Het klinkt niet alleen goed, maar het is gewoon goed!
Nog even doorbijten, en we vertrekken. Ook het thuisfront begint het spannend te vinden. 14 dagen van huis! Kinderen en man even achterlaten! Het is uitkijken naar ......., maar ook een beetje spannend uiteraard.
