Niettegenstaande het redelijk vroege uur was iedereen op post op deze Kerstmismorgen. Dit zou problemen geven voor het aantal zwarte pruiken voor het slotlied. Er zouden er te weinig zijn. Wat nu ? Onze organist had al van Paul ons repertoire gekregen, geschreven met sierlijke letters op een kalenderblad van augustus. Zou hij onze gospel-song met te weinig zwarte pruiken kunnen redden van een roemloos einde ?
Eindelijk brak het moment aan voor ons slotlied : "Go tell it to the mountain" maar .... houd je hart vast ....... het feestelijke orgelspel sloeg iedereen met verstomming. We konden geen woord uitbrengen, laat staan om te zingen !
Maar iedereen was het erover eens : het lied bij het begin van de viering, had alles goed gemaakt. "Nu is die roe van Jesse gebloeyt" liet ons bij het verlaten van de kerk nog steeds koude rillingen krijgen.
Dinsdagavond was er nog een laatste noodzakelijke repetitie voor de kerstviering van donderdagmorgen om 8 u 30. Naast "puer natus" ging ook veel aandacht naar een mooi slotlied : "Go tell it to the mountain". Het voorstel om voor deze laatste gospel-song allen een zwarte pruik op te zetten werd door iedereen goed onthaald ! Luc kon zich echter niet zo goed vinden in dit lied. (Het was dan ook eens geen Latijn !) Tot slot dronken we er nog een glaasje wijn op en in die toestand welde bij Paul algauw zijn lijflied op dat hij tot het onze wilde maken : Roosje lief, Roosje zoet, Roosje uit ten dale (of zoiets, hik).
Niettegenstaande het redelijk vroege uur was iedereen op post op deze Kerstmismorgen. Dit zou problemen geven voor het aantal zwarte pruiken voor het slotlied. Er zouden er te weinig zijn.
Dinsdagavond was er nog een laatste noodzakelijke repetitie voor de kerstviering van donderdagmorgen om 8 u 30.
