Stan: "Juf, jij mag naar mijn feest komen!" juf: "Dat is lief van jou!" Stan: "Je mag zelfs blijven slapen!" juf: "Oké, dan leg ik alvast mij pyjama klaar en dan laat je maar weten wanneer ik best langs kom."
Toen was het even stil en Stan keek heel bedenkelijk.
Stan: "Maar ik heb wel maar één bed hé juf." juf: "Dat is niet erg. Dan slaap ik wel bij jou. Eerst nog een verhaaltje, wat babbelen en dan zal ik niet te hard wroeten." Stan: "Maar juf dat kan niet! Mijn bed is veel te klein! Jij kan daar helemaal niet in."
Ik keek wat bedroefd.
juf:"Oei... ja dan... eum..." Stan: "Maar mijn mama wil zeker wel een plekje opschuiven hoor."
Toen iedereen aan tafel zat tijdens de middag vroeg ik om toch nog maar eens in hun schooltas te kijken, want af en toe duiken er dan nog zaken op die ze in de ochtend niet hadden gezien. Ik zei daarbij "Blauwe zakken, briefjes en centjes mag je aan mij geven." Gillian had iets in zijn dichtgevouwen hand en zei met een beteuterd gezicht "Moet ik die centjes echt afgeven, nee toch hé?" Hij deed zijn hand open en er lagen chocolade centen in. Waarop ik meteen zei "Nee eet die maar gauw op bij je boterham."
