normaal gezien stuur ik later of vroeger, maar tis inderdaad weer even geleden dat ik effectief nog stuur he ;-)
Wel... Alles wat je hier voordien gelezen hebt van mij dat ik zo zeer mijn verjaardag zou willen vieren is op dit moment verleden tijd. Mijn nieuw hol heeft er voor gezorgd dat ik effectief moet werken op mijn verjaardag met de laatste shift die ze konden geven, en de dag erna moet ik zelfs zeer vroeg opstaan.
Waardoor het eigenlijk zo gedoemd is omdat ik deze echt wou vieren. Een lieve collega wil de dag nadien alsook na mijn shift op het werk nog iets met me gaan drinken om de eerste frustraties effectief op te drogen. Zo lief van hem. Hij zal me veel zakdoekjes mogen geven. Maar tot nu zit ik eigenlijk wat gedoemd om hier te zitten en me erbij neer te leggen dat het zo is. Nieuwe bazen.. nieuwe wetten, alsook collega's die effectief niet altijd doen wat ze beloven of omgekeerd.
Maar nu is het terug wat drukker op het werk en zal me daar terug meer op concentreren.
Ik weet dat het niet van mijn gewoonte is om in de ochtend te sturen. Maar ik voel me ni eens wakker...
Ik heb heel de nacht om een of andere reden zeer slecht geslapen...
And guess what... Toen ik moest opstaan... Toen sliep ik!
Verschrikkelijk... Ik heb nog een hele week vroege in het PIGhouse... Dus kon ik deze nacht maar beter mooi geslapen hebben. Maar helaas... Er zal me iets wakker gehouden hebben...
Te laat gegeten kan het niet zijn want heb gisterenavond niet gegeten...
Veel cafeine gedronken kan het ook niet zijn want heb thuis enkel water gedronken. Zonder iets erbij..
Ik ben gewoon gaan slapen en zeer rustig een hoofdstuk gelezen van mijn boek.
Ik vind het ook niet erg om te gaan werken... Dus dat kon me ook niet wakker gehouden hebben...
Tijgertje dat in mijn hoofd ronddwaalt... Dat kan het natuurlijk wel zijn...
Maar alsnog... We hebben goed contact en das leuk zo.. Klein beetje weinig naar mijn hartsverlangen. Maar komt wel goed.
Just dont know...
Ik heb zelfs geen pijn mijn knie gehad... Tot ik opstond... Ook al ben ik zonder brace vertrokken naar werk. Voel ik mijn knie eigenlijk wel kloppen en vraag ik mezelf af waarom ik egenlijk zo koppig of eigenwijs wil doen.
Waarom staar ik op de toekomst? Waarom aanvaard ik geen hulp of laat ik niet toe dat ik zwak kan zijn?
Voor de operatie net hetzelfde...Tijgertje wil me met alle plezier komen halen... Toch zeg ik tegen hem nu al... Hoeft niet. Zal wel thuis geraken...
Gottic eye... You dont know yet... Laatst was je zo misselijk op de bus dat je ook bent moeten afstappen om lucht te krijgen.
We zullen wel zien. Wie weet als ik het hem vraag... Dat de mogelijkheid nog bestaat...
