02-10-2008 om 00:00 geschreven door Gonda  

Gisteren was ik echt in een zwart gat gevallen, de ontlading na de stress was ontzettend groot
Dus 'naar buiten' was de enige oplossing.

Het zwart ko shamo hennetje was eergisteren voor de eerste dag naar buiten samen met haar drie kleintjes.
Waar je het dan niet voor mogelijk houd met de grotere kippen, bleek bij de ko shamo's de normaalste zaak. Het ko shamo haantje was er onmiddellijk als de pinken erbij om haar kleintjes te beschermen.
Overal stond hij rond te kijken heel waakzaam, vlak in hun omgeving, het was echt aandoenlijk.
Want toen ma opnieuw haar eerste eitje wou leggen, brak er paniek uit. Wat nu gedaan, de kleintjes konden toch niet mee op het nest gaan. Dus zorgde pa voor de kleintjes.

Het fototoestel werd erbij gehaald toen ik hun hier samen zag staan.

09-05-2006 om 14:42 geschreven door Gonda  

Bedankt iedereen voor het duimen!
Het examen ging dus over de kennis van twee duiven: de Voorburgse schildkropper en de Saksische kropper;

Weet je bij het ouder worden, ontdek je dat het assimileren van leerstof danig verandert in vergelijking met als je jong bent.
Enerzijds het assimileren wordt moeillijker, het is alsof er eerst een plaatsje moet gezocht worden in de hersenen vooraleer die nieuwe leerstof erin gaat, en daardoor wordt de snelheid van het assimileren dus ook heel langzaam.
je veel méér tijd nodig om de tekst met komma en punten letterlijk van buiten te kunnen.
Want anders kun je geen 22 verschillende kleurslagen zo maar neerpennen.
Anders kan je ook niet de strikvragen eruit halen, zoals: welk predikaat zou je geven voor  een Saxische kropper met geel zilver witband met geel en oranje ogen.
(Wie het weet mag het me doormailen?)

En als ik dan even terug denk in de tijd toen ik mijn examens deed voor mijn diploma van ingenieur, dan is er een groot 'emotioneel' verschil.
Vroeger studeerde ik voor mijn toekomst voor mijn werk
En nu was dit studeren met een drijfveer die veel groter is dan vroeger.
Toen we gisteren aan het napraten waren met de andere keurmeesters, dan voel je toch dat iedereen ondanks dat het maar een hobby is, toch absoluut wilt slagen in zijn of haar rassen.
En voor mij persoonlijk wil ik dat dan halen en niet zo máár 'met de hakken over de sloot'
Want hoe dan ook een vrouw in deze mannenwereld moet zich bewijzen..

En gisterenavond kreeg ik dan al het verwachte telefoontje met de uitslagen:
Mijn punten voor de Voorburgse schildkropper: 14/15
en voor de Saksische kropper: 13/15
Dus het was niet met de hakken over de sloot, ik kon het gewoon...
Ik ben blij, ik ben blij...ik zal dat vandaag nog zingen.
En vandaag wordt er dus extra aandacht besteedt aan al mijn beestjes, die me toch een klein beetje hebben moeten missen de voorgaande dagen.

07-05-2006 om 00:00 geschreven door Gonda  

Voor ons ook is het een hele opluchting dat deze periode van ophokken of opnetten tijdelijk voorbij is.
We hebben een gevoel dat we terug kunnen ademen als we terug buiten komen, ook al was het een net, toch heb je een gevoel dat er lucht tekort is onder zo'n net. Dus ook de kippen moeten dat gevoel hebben gehad.

Op zaterdag eerstkomend is er het volgend examen in het kader van 'het keurmeesterschap sierduiven': twee kropperrassen die nog goed moeten ingestudeerd worden, het komt kortbij...
Duimen jullie?

04-05-2006 om 00:00 geschreven door Gonda  

Uiteindelijk toch iets gevonden, en niet zo maar de eerste de beste.

Moeder kat is namelijk een kat met referenties. Referenties die heel belangrijk voor mij zijn, rekening houdend met mijn wensen en eisen.

Het huis waarin kattin met jongen woont is een drie tal jaren geleden gebouwd, en aan de buitenkant moet er nog veel werk gedaan worden, zoals terassen en opritten aanleggen.
Hoe dan ook iedereen kan vrij lopen op het stuk grond. Moeder kattin woont met haar jongen in de garage en is heel waakzaam, zeer waakzaam, want iedereen is voor haar een belager voor haar jongen.
Zo ook de buurvrouw die verleden week in haar rug werd aangevallen met de vier poten tegelijkertijd, zodat de buurvrouw naar de dokter moest.
En dan was er die jongen met die kleine hond aan de leiband...nochtans werd hij verwittigd dat de hond niet mocht los gelaten worden, want moeder kat..
Maar ja, hoe zijn nu jongens, ...de hond werd losgelaten, en na een aanval van moeder kat, kon de jongen met de hond naar de dierenarts gaan.
En dat bedoel ik nu: als de jonge kater iets van dat beschermingsgevoel, iets van dat vechtergevoel in zich heeft, dan is zijn plaats hier bij ons.

Moeder kattin gaat elke dag op muizenvangst, ook bij de buren.
' s morgens vinden dan deze buren de dode muizen mooi neergelegd aan hun achterdeur.
Dus ook het muizenvangen zit in het bloed...

En de kleur, dat is de kleur die me doet denken aan de 'Vikings': de noorderlingen die Engeland wilden overwinnen.
Ze doen me denken aan de geblokte en gespierde mannen met hun vuurrood lang haar en hun vuurrode snorren die ontzettend lang en gekruld waren.
Het doet me ook denken aan de friesen in Nederland, dus hij zal naar alle waarschijnlijk een friese naam krijgen.

Op 20 mei wordt hij door iedereen verwacht.

29-04-2006 om 00:00 geschreven door Gonda  

Wie denkt er nu ook aan om in deze periode een jonge kat te zoeken.

Heel vlug ondervond ik dat het echt niet eenvoudig zou worden, er waren wel nestjes, maar een jonge kant kant en klaar was dus niet te vinden.
Het ganse internet afgezocht, nergens iets te vinden dat overeen zou komen met mijn wensen en eisen.
Met een salonkat kan ik hier echt niets doen.
Dus ook de dierenasielen opgebeld. Dan krijg je van die heel grappige reacties: mevrouw ik kan u wel drie verschillende katen bezorgen, die samen aan uw wensen voldoen.
Maar ik weet heel zeker dat er nog katten moeten zijn, zoals Meeuwke en Billy zijn geweest.
Heel goed zoeken dus....

28-04-2006 om 00:00 geschreven door Gonda  

Naast ons huis staat er een leegstaande boerderij, dienstdoende als opslagplaats voor granen voor een andere boerderij.
Blijkbaar kan buurman de muizenpopulatie niet meer de baas, zodat die muizen ook een weg hebben gevonden naar bij ons.
Per dag 5 muizen vangen is van het goede teveel, de jonge muizen zien rondlopen in een duiventil kan gewoon niet;
Er is dus maar één conclusie: er moet dringend een jonge kat komen. Maar niet zo maar een gewone kat, de vereisten zijn heel hoog, en opties zijn er eigenlijk niet.
Vandaar dringend gevraagd:
een heel jonge kat
Vereisten:
- ouders moeten uitstekende muizenvangers zijn
- van het mannelijk geslacht
- hij moet leren dat de duiven geen speelgoed noch voedsel zijn
- dat hij respect moet hebben van de ko shamo's, want anders zullen de ko's hem wel leren wat ko shamo's zijn
- dat hij de schrik moet worden van de ganse buurt, want hij moet tussen de zes à 10 katten van het erf houden.

Kortom:
hij moet worden een echte vechtersbaas, de schrik van alle andere katten, de beste muizenvanger.En daarbij mag hij helemaal niet denken dat hij met zijn luie kont in een zetel kan liggen slapen, die optie is er helemaal niet meer bij.

27-04-2006 om 00:00 geschreven door Gonda  

Verdomd,
De gevolgen van het opnetten beginnen wel duidelijk te worden: gisteren heb ik twee hennen ontdekt met verwondingen langs de zijkanten van hun rug.
De hanen moesten hoe dan ook absoluut hun hormonen laten botvieren, ook al hadden ze minder ruimte, ook al kon de hen niet vlug genoeg op de loop gaan.
En die hennen zijn nog jong, ze kennen het spel nog niet, ze weten nog niet dat ze veel beter klaar kunnen gaan liggen gereed voor gebruik…

Het is lang geleden dat ik nog iets over de duiven heb gezegd, maar zolang als de duiven nog altijd in de categorie van het pluimvee vallen, ben ik eigenlijk op mijn hoede.
Er hoeft namelijk niemand te weten hoeveel duiven er hier wonen, sommige duiven die op de website staan zijn ondertussen verhuisd naar veiligere oorden, naar landen waar de duiven niet worden afgemaakt in tijden van ‘vogelpest’.
Naar landen waar men wel respect heeft voor zeldzame rassen.
Waar men inziet dat het erfgoed niet alleen die stenen gebouwen zijn.

België is ook in deze context een land van tegenstrijdigheden: aan de ene kant moeten we de richtlijnen van Europa volgen, en aan de andere hebben ze geen tijd om een wet te maken waardoor de richtllijnen wel kunnen gevolgd worden. Want volgens Europa is een duif geen pluimvee, en volgens België wel. En nochtans bestaan er genoeg fysiologische verschillen.

Er zou ook een lijst gemaakt worden van Belgische zeldzame beschermde rassen.
De sierduiven die op deze lijst zouden staan, zouden gespaard blijven als er pluimvee moest vernietigd worden, mits het naleven van strenge maatregels.
Ik denk rechtuit gezegd dat deze lijst er niet zal komen.

Vandaar mijn beslissing om mijn duiven te laten uitvliegen over gans Europa.
En die beslissing heb ik genomen met veel pijn in het hart.

26-04-2006 om 00:00 geschreven door Gonda  

25-04-2006 om 00:00 geschreven door Gonda  

25-04-2006 om 00:00 geschreven door Gonda  

Eindelijk, het is zover

Vanaf 1 mei is de ophokplicht voorbij.

Dan kunnen alle kippen terug vrij rondlopen, dan kunnen ze terug verhuizen naar de grotere hokken, waar nu ook heel mals gras op hun te wachten staat.

Dan kan de hele grote volière terug afgebroken worden, ook al komt er in het najaar terug een ophokplicht.

Dan kunnen de grote duiven terug rondvliegen, vrij hoog in de lucht, van dak naar dak, spelend en vrijend op de hoge nokken.

Nog een paar dagen geduld jongens… het is bijna zover

24-04-2006 om 00:00 geschreven door Gonda  

19-04-2006 om 00:00 geschreven door Gonda  

Wat een weekend

Het beloofde heel druk te worden, en dat was het ook!

Mijn verjaardag werd zowel op zaterdag gevierd, rechtuit gezegd op die manier is dat nog nooit gebeurd.

En ondertussen vroegen de duiven, de ko’s, de witte mechelsen en de maransen hun verzorging en hun wekelijks onderhoud.

En er werd Pasen gevierd, met paaskuikentjes die geboren werden.

Alleen, ik die zo’n voorstander ben van raskippen, heb nu waarschijnlijk echte kruisingen in huis.

Want diegene die me eieren van Isegemse heeft verkocht, heeft waarschijnlijk een haan lopen die zeker niet kieskeurig is, aangezien hij denkt dat alle hennen bij zijn toom behoren.

Een jong isegems kuiken met zwarte pootjes kan dus echt niet, dat moeten bleke pootjes zijn.

En dan is er ook zo’n dikzak van een kuiken bij….

Gelukkig zijn er nu twee blauwe marans kuikens geboren…

Bij de Gentse kroppers zit er nu nog altijd één duivin in een kooi naar de tegenovergestelde richting te kijken van de doffer bij wie ze zou moeten paren. De koppigaards!

En dan is er ook zo’n koppig Brûnner kropper koppeltje, dat absoluut hun eitjes op de grond wil leggen, ondanks de verhuis elke dag naar de kooi.

Bij de ko shamo’s is er een nieuw hennetje aan het broeden.

Wat een gekreis en geschreeuw als er iemand in het nachthokje durft te komen

18-04-2006 om 00:00 geschreven door Gonda  

15-04-2006 om 00:00 geschreven door Gonda  

Langs de ene kant van het huis is een heel lange muur,deze muur is volledig bekleed met kleine roze roosjes. Elk jaar hebben zijn er bezoekers aan de rozenmuur: zoals merels, musjes.

En dit jaar heb ik het eerste bewoonde merelnestje ontdekt, met drie eitjes erin. Hopelijk horen we dan ook binnenkort nieuw merel geluid

Het merelnestje

10-04-2006 om 00:00 geschreven door Gonda  

Gisteren heb ik dan mijn zo begeerde keurmeesterattest in twee duivenrassen officieel in ontvangst mogen nemen.
'Ze' gaan er dan heel licht aan voobij, en vergeten dat de opleiding tot keurmeester niet zo van een eenvoudig dakje verloopt.
Eigenlijk ben ik er in totaal drie jaar mee bezig geweest, enerzijds als 'verplichte schrijver' bij een tentoonstelling en anderzijds toch drie jaar waar je telkens examens moet gaan afleggen.
En dat allemaal om door de 'eerste stap' te geraken , want binnenkort zijn er de volgende examens om bijkomende sierduivenrassen te mogen keuren.

En daarom wil ik vandaag een 'hommage' brengen aan mijn echtgenoot.
Want zonder hem zou ik hier niet in geslaagd zijn, hij heeft zijn eigen persoonlijke tijd opgeofferd om mij te laten studeren, om mij de tijd te gunnen om  te kunnen schrijven bij al die tentoonstellingen. Want al het andere werk moest hier ook voort kunnen gaan, en dat heeft hij in mijn plaats gedaan.
Daarom: 'Bedankt lieverd , ook al bied ik je duizenden woorden of bloemen aan, ze hebben geen betekenis in vergelijking met wat jij voor mij hebt gedaan'

09-04-2006 om 00:00 geschreven door Gonda  

06-04-2006 om 00:00 geschreven door Gonda  

...en en het aanmaken van een nieuwe blog, heb ik de heugelijke mededeling dat er gisteren twee ko shamotjes zijn geboren bij een koekoek hennetje, moeder en twee kinderen zijn verhuisd naar de veranda, waar ze het opperbest stellen, in aanwezigheid van het andere ko shamo hennetje en twee lillyputters ko shamo...

05-04-2006 om 11:37 geschreven door Gonda  

Het is stil hier in huis, iedereen slaapt nog.
De eerste zonnestralen komen tevoorschijn, en maken me er op attent dat de vensters hier eens dringend een beurt moeten krijgen.
Zoals altijd is het op zaterdag en zondag druk, gewoon druk, omdat alle duiventillen dan een extra kuisbeurt krijgen.
En niet alleen dat, maar dan wordt er toch een extra zorg besteed aan alles wat pluimen heeft , de kleine baby's in de teilen worden gecontroleerd en geringd.

Gisteren was het eigenlijk een aangename dag, tussen de regenvlagen kwam de zon te voorschijn, zodat er toch af en toe rust kon genomen worden in die grote opnet volière.

Het oranje ko shamo haantje mocht ook na drie weken verblijf in de quarantainezone terug naar buiten.
Na 15 minuten hoorde ik in de garage achter de duiventillen een triomfantelijk gekraai.
Het witte ko shamo haantje stond heel triomfantelijk met veel lawaai, borst vooruit, in al zijn lente, te staren naar de hoop oud papier.
En ja daartussen vond ik het oranje haantje verstopt, en daarmee was de rangorde terug bevestigd.
Benieuwd hoe het verder vandaag verloopt.

En als ik over mijn duiven spreek, dan denk ik altijd aan hun fenomenaal zacht karakter, aan een hok dat nooit stil is, dat altijd vol geroezemoes en vol leven is, aan hun band die ze vormen met hun grote bazin
Aan de doffers die continu bezig zijn met hun jongen te verzorgen, die tussenin wel een andere duivin proberen te versieren, en die dan als ze terug in hun eigenste huis binnenkomen, een oplawaai krijgen van hun duivin omdat...
Die de kunst verstaan om hun grote baas uit te leggen als er een probleem is.
En dan merk je dat onmiddellijk als je hun hok binnenkomt.

En gisteren toen ik hok twee binnenging, wist ik het onmiddellijk: waarom zat die ene rode duivin alleen, waarom zat ze me zo eigenaardig aan te staren.
Waar was haar doffer?

Foei Moeke, hoe is het mogelijk?
Hoe is het mogelijk dat Moeke mijn stamduivin, geboren in 1992 en onlangs haar partner verloren, die jonge doffer heeft versierd, hem gelokt heeft in haar huisje, in haar broedkom?

Zien wat er verder vandaag gebeurd.
Want het wordt tijd dat we verder gaan werken...

02-04-2006 om 00:00 geschreven door Gonda  

Het was druk dit week end.

Zaterdag ben ik naar Epe (juist onder Zwolle) geweest (heen en terug bijna 500 km)
Naar mijn eerste clubvergadering van de nederlandse Brünnersclub.
Sommigen zouden zeggen: ge moet goe gek zijn.
Het was heel leerzaam, vooral omdat er duidelijk een cultuurverschil is qua 'het vergaderen op zich' tussen nederland en de vlaamssprekende belgen.
En een nederlandse broodmaaltijd is dus iets anders dan wat wij daarvan denken.
Dat vind ik nu zo tof: wij spreken dezelfde taal en toch zijn we zo heel veel verschillend. Dat noem ik een verrijking op zich.
Hoe dan ook heel fijne contacten gelegd.

En gisteren was het kuisdag in alle hokken.
Met een rechterpoot (been) dat af en toe echt niet mee wilt, was het soms heel lastig om snel vooruit te komen.En dat heb ik dus te danken aan een val van een ladder twee weken geleden tijdens het opnetten, en slijtage.
De tijd dat ik door alles heen vloog, is op dit moment voorbij. Misschien gebruik ik nu hetzelfde tempo als anderen, maar ik vind het rotvervelend als ik niet sneller vooruit kon.

En tijdens de rustpauzes zie je het kleine grut dat flink opgroeit, zie je de eerste verleidingsdansjes van de mannetjes en de vrouwkes.
Het eerste kleine grut wordt ineens groot.
En dan zie je ook tot mijn grote teleurstelling fouten weer naar voorkomen.
Het wordt tijd dat ik ze deze week allemaal in de kooien ga zetten en opnieuw een evaluatie maak.

Vandaag komen de brünnerkes extra aan de beurt: ze zijn er nu echt klaar voor om geselecteerd te worden.
Aan de binneninrichting van het hok moet iets veranderd worden, want dat wit koppeltje wil absoluut op de grond hun eitjes leggen, en dat wil ik dus niet.

En die Voorburgse schildkroppers: ik begin nu er echt aan te twijfelen of ik nu te maken heb met twee duivinnen of met één koppel.
Zijn het twee duivinnen, of heeft het mannetje nu eitjes van de Brünners in beslag genomen. Want het tweede broedsel is weer niet bevrucht
Vandaag verhuizen daarom de Voorburgse naar hok vier waar ik een plaats heb vrijgemaakt.

En de ko's  , ze hebben ervan geprofiteerd...als je met kruiwagens volgeladen met bodembedekking aan het zwoegen bent, dan staat dat poortje wel een paar minuten open...Twee maal waren ze mij ontsnapt, en je kon het horen, met groot jolijt waren de haantjes hun hennetjes aan het roepen want ze hadden veel lekkers ontdekt in de tuin.

27-03-2006 om 00:00 geschreven door Gonda