Na de grote storm moest Alessia toch de demon verslaan dus riep zijn griezelige naam, vanuit het bootje. Deze naam werd gevolgd door een bliksemslag en de lucht klaarde weer op. De tweeling dacht eindelijk maar een paar minuten later viel Alessia neer, Alex maakt een goeie reactie door naar de kant te varen en bij Dokter Ducan te gaan. Dokter Ducan zei dat de situatie nog niet zo erg is dat ze gewoon veel moet rusten. Alex zit op het bed met zijn computer dichtgeklapt op het bed. Hij had alleen oog voor zijn zus die naast hem in slaap lag, wanneer zijn zus een teken van leven gaf wou hij de eerste zijn die erbij was. Alex had wel al laten weten aan zijn oom wat de situatie was en dat ze demon hadden verslaan. Oom Oswin was heel fier maar was wel heel ongerust. Alex liet ook meteen weten dat ze naar huis kwamen als Alessia was uitgerust. Oom Oswin had morgen een privéjet geregeld naar huis. Wanner ze op het punt stonden te vertrekken werden ze uitgezwaaid door de hoteleigenares. Het enige wat Alex ging missen was het schattige receptiemeisje Ellyn. De tweeling gaat een stressvolle maar ook vermoeide vlucht tegemoet. Wanneer ze een paar uur later de woonkamer van de villa waar ze wonen binnenstappen, probeert oom Oswin afstand te houden maar de gevoelens nemen over en neemt de tweeling met een dikke knuffel dicht bij hem. Opgelucht dat zijn neefje en nichtje liet hij zich op de bank ploffen. Hij genoot ervan hun zo te zien dollen met het hondje. Over het voorbije avontuur repte hij geen woord, hij wou niet weten wat er allemaal was gebeurd en stak liever als een struisvogel zijn kop in de grond. Maar te vroeg gejuicht van oom Oswin. Alex zei dat ze zo snel mogelijk naar Prijs moesten omdat er daar iets paranormaal was gebeurd dat hij had meegekregen op de Ghost-App. Oom Oswnin wou het liefst zeggen dat ze de villa nooit meer mochten verlaten omdat ze huisarrest hadden en dat één keer gaan onderzoeken meer dan genoeg was maar toen dacht hij terug aan de brief van de ouders van de tweeling en zei: 'Ik laat een privéjet aanvliegen.' De kids waren zo blij dat ze de oom een dikke knuffel gaven. De oom dacht bij zichzelf : 'Ze zijn ervoor in de wieg gelegd.' Dus lachte nog wat met de hond Morax. Plotseling deed de hond een grote boodschap in de woonkamer, oom Oswin keek boos naar de hond en zuchtte:'O nee! Heb je nu weer kaka gedaan!' 

Alex en Alessia keken glimlachend naar Morax die aan zijn eigen hoopje aan het snuffelen was. 'Wij moeten snel verse kledij in onze rugzak stoppen,oom', grijnsde Alessia. 'Ik vrees dat jij het zult moeten opruimen.'

Oom Oswin slaakte een diepe zucht, maar niet omdat hij het bruine hoopje moest opkuisen.

Dit was een prachtig einde ik voelde me echt in het verhaal als ik het las. Je weet ook dat er een vervolg komt op dit boek aan het einde te zien.

Prachtig boek over een dappere tweeling, zeker een aanrader!

Gilles De Cock