Zonder veel moeite slaagden we er in, om zeven kinderen te verzamelen. We vertelden hen, dat we 

zouden proberen om in eerste instantie enkele dansjes in te oefenen. Ons eerste nummer is een kerstnummer: .Djingle bells.

Je had ze moeten bezig zien: een van de kleinsten van het groepje vertelde dat hij veel liever zong 

(daar gaan we gebruik van maken!)

Gelukkig kunnen we beschikken over drie bekwame helpers: Jackie (oud-leerlinge, ma), Sifah en Baby.

Die slaagden er van het eerste moment in, om de kinderen de pasjes aan te leren. 

En wat mij zo verheugde: ik zag de kinderen lachen. Wonderbaar... 

Na de repetitie aten we samen. ,s Morgens had ik een Afrikaanse schotel klaargemaakt 

( een grote pot rijst, een even grote pot groenten).

De foto's illustreren wellicht dat het een leuke bedoening werd. 

Tijdens het eten vertelden de kinderen een en ander over zichzelf: sommigen onder hen gingen niet naar school...

Ik hoor het u al zeggen. En gelijk heb je: na zowat twee weken, is het eindelijk gelukt om de blog op te starten.

Hoe dat zo komt?

Ik ben eindelijk in Afrika-modus: eerst had ik wat persoonlijke aanpassingsprobleempjes (diarree). Daarnaast

had ik voorlopig een appartement met drie slaapkamers, en op een eerder afgelegen plaats. Na een week onderhandelen 

kon ik uiteindelijk verhuizen naar de plaats waar ik vroeger al logeerde: Simba, Kimironko, boven de supermarkt.

Ook daar waren wat kleine ongemakken: er stond een frigo/diepvriezer, alleen deed de frigo het niet. De technieker bleek 

een week nodig te hebben om ter plaatse te geraken. Maar tegelijk is het wonderlijk: met de weinige hulpmiddelen die hij 

bij zich had, kon hij mijn koelkast herstellen (van gas voorzien).

Toen ik daarna aan mijn activiteiten wilde beginnen, was er het probleem van het repeteren: daar heb je een ruimte voor nodig. 

Na wat vragen vond ik een plaats, maar die lag nogal veraf, wat niet zo praktisch was voor het transport.

En dan was er nog de regen: we zitten hier in het regenseizoen. Als het hier regent, stopt het openbaar leven totaal.

Maar nu is het zover: we repeteren op de binnenkoer waar ik woon, we hebben een mini-muziekinstallatie, waar we 

pasjes op muziek inoefenen.

Tegelijk is er nog een meevaller: Jackie (oud-leerlinge van de school waar ik vrijwilligde) is bereid om mee te werken 

aan het mini-projectje.

Op de eerste repetitie daagde ze op met haar baby (twee maanden jong intussen!)

Je kan de twee bewonderen op bijgaande foto's.