|
Goeienavond
Er is vast wel hier of daar een sjabloon te vinden waar ik meer over mezelf kan vertellen, maar het gewoon in mijn openingspost gieten leek me nog sneller en gemakkelijker.
Ik ben een bijna 30-jarige Bruggeling die al jaren strijdt tegen obesitas. Dat is een ziekte van mensen die aan ziekelijke vraatzucht lijden en van wie de ietwat gecontesteerde BMI-index hoger uitvalt dan 30. Momenteel is die bij mij 33,3; ik weeg 102 kilogram voor amper 1,75 meter. Het is wat het is.
Het is ooit anders geweest. Op 31 december 2009 besloot ik het roer radicaal om te gooien. Ik snoepte en vrat die dag en nacht nog eens alles wat ik vast kon grijpen, in de wetenschap dat ik nooit meer zo veel zou eten. Ik woog toen 123 kilogram en kampte met pijnlijke knieën. Ik dacht aan een ingrijpende operatie, maar de huisdokter raadde me die af. Ik was toen nog vrij jong om de operatie te ondergaan en de ziekenfondsen betalen de kosten van de risicovolle ingreep terug vanaf een BMI van 40. Ik had dus nog moeten bijkomen...
Mijn 2010-dieet was een succes. Ik ging trouw naar een diëtiste, ik sneed mijn vlees van de supermarkt in kleinere porties, bleef braaf sporten en snoepte niets meer. Ik weigerde elke aangeboden verleiding, wat sociaal niet altijd werd aanvaard.
Ik slaagde erin om gewicht te laten dalen tot 75 kilogram. Ik kreeg veel complimentjes, maar op het einde voelde ik me vaak neerslachtig, moe en mijn vriendin begon van een ingevallen gezicht te spreken. Ik was zelf trots op mijn prestatie, maar vond het jammer dat ik nog altijd een 'buik' (lees: los vel) had. Ik bleef mezelf als 'dik' zien.
In de jaren 2012-2014 schommelde mijn gewicht tussen een aanvaardbare 80-85 kilogram. Ik snoepte weer wat meer, maar leidde ook een actief leven. Goede momenten werden afgewisseld met mindere momenten en hielden elkaar in evenwicht.
Ergens vorig jaar liep het mis. Ik voelde me niet meer goed op mijn werk, nam ontslag en merkte hoe hard de arbeidsmarkt is. Maanden zat ik zonder werk, werd ik afgewezen en liep ik de muren op van verveling. Af en toe deed ik losse opdrachtjes en naar het einde toe kreeg ik een tijdelijke administratieve functie...weliswaar naast de Mac Donalds. Mijn gewicht schoot in die paar maanden de hoogte in tot 95 kilogram. Ik deed het gewoon ook niet graag.
Begin dit jaar begon ik aan een nieuwe uitdaging die ook op niets uitdraaide. Ik had heimwee naar mijn werk dat ik vroeger deed en zou in maart uiteindelijk ook terugkeren...met weer extra kilo's weliswaar. Hoe dat komt? Ik werkte dit jaar enkele maanden in Brussel en deed opnieuw zittend werk. Alleen was er door het treinengedoe de motivatie bij mij er niet meer om nog te gaan sporten en de tijd ervoor was gewoon ook beperkter.
Dus zo sta ik weer ik nu sta. 102 kilo droog aan de haak. Ik hoop terug af te vallen tot mijn stabilisatiegewicht (80-85 kilogram) en wil mijn ervaringen over obesitas en artikels hieromtrent graag met jullie delen. Voor mij zal dit blog ook als een soort extra controle fungeren, want dat is bij mij nu eenmaal nodig. Ik beweeg tegenwoordig (ruim) voldoende, maar ik snoep nog ongelofelijk veel. Daar moet de rem gewoon op.
Tot de volgende!
|
