Wie van ons, wij vrouwen, kan haar emoties volledig uit zetten? Wie van ons, wij vrouwen, ervaart haar emoties als ongepast, onprofessioneel, ontoelaatbaar? Wie van ons, wij vrouwen, vindt dat emoties ons zwak maken?
Ik heb nog geen vrouw tegen gekomen die me dat verteld, ik heb nog geen vrouw tegengekomen die haar vrouwelijkheid en haar vrouwelijk denken, haar emoties ervaart als een tekortkoming in deze wereld.
Toch word ik wekelijks, soms bijna dagelijks met opmerkingen in deze lijn geconfronteerd. Ik heb me dan ook na een carrière als vroedvrouw gewaagd in een mannenwereld en ben in de zaak van mijn echtgenoot gestapt omdat mijn werk niet meer combineerbaar was met de kinderen en zijn droombaan!
Jaren heb ik achter de schermen gewerkt, vooral administratief. Jaren heb ik geleerd, gevolgd, geëvolueerd. Tot ik plots in de situatie kwam waarin de mensen rondom mij, vonden dat ze het wel gemaakt hadden, het wat rustiger aan konden doen, zonder nog al te veel energie in de zaak te steken.
Daar stond ik dan, goed wetend dat stilstaan achteruit gaan is, daar stond ik dan met al mijn ideeen, creativiteit, kunnen en emoties en... Ik ging aan de slag, zonder steun, met veel tegenwind. Het meeste kon ik wel dragen maar er was één iemand die veel meer impact had op mijn kracht dan ik ooit had gedacht, diegene die me het dichtst aan mijn hart lag. Heel behoedzaam ondermijnde deze persoon alles wat ik trachte te veranderen, brak hij mijn ideeen af bij anderen zonder dat ik het wist en was jaloers op hetgeen ik bereikte via social media, zo erg zelfs dat ik het bijna opgaf. Beschuldigingen, verwijten, leugens, het kraakte me, beetje bij beetje.
We kwamen in de problemen, het antwoord dat ik kreeg was: alles komt goed, maar geen andere aanpak, geen evolutie, geen beleidsplannen, geen vooruitgang. Door de problemen en angsten die dit met zich meebracht, door het overspoelen van mijn onzekerheid en twijfel aan mijn kunnen, kraakte ik, beetje bij beetje.
We zitten nu in het diepste dal dat we ooit hebben meegemaakt, alles kwam goed, niets is en was minder waar. Alleen wie onderneemt, probeert en blijft gaan vindt de weg naar succes. Ik moet dus afstand nemen van al het negatieve en mijn kunnen niet meer laten ondermijnen. Het zal niet op 123 in orde zijn en veel vragen maar ik geef niet op.
Ik ga zoeken naar een manier, verschillende manieren om dit op te lossen, ik ga alles geven hoe moe of moedeloos ik ook mag zijn. Mijn vrouwelijke intuïtie, emoties en kracht hebben me toen op de juiste weg gezet, de weg die ik door gebrek aan aan het beschermen van mezelf tegen die ene persoon me heb laten afpakken. Voor elk probleem is een oplossing, in elke situatie zijn er keuzes, hoe moeilijk of onmogelijk het ook mag lijken en wat anderen ook zeggen.
De tijd is aangebroken om mijn vrouwelijkheid met al mijn emoties, ideeen en creativiteit te laten werken, gesteund door al die sterke vrouwen om me heen, die in mijn dichte omgeving leven, waar ik over lees, waarschijnlijk tegen veel mannelijke visies in maar mijn binnenste zegt dat er mogelijkheden zijn, veel mogelijkheden en ik ga de beste mogelijkheden er tussen uit halen en mezelf weer in de startblokken zetten als vrouw met emoties in die mannenwereld die me zo vaak ongelijk wil en gaat geven...
