aller eerst wil ik mij en mijn dochter voorstellen:
Ik Tatiana en de papa donovan,werden na 9 maanden verlangen, ouders van een perfect dochtertje,die de krachtige en sterke naam Di-Lucca meekreeg.
Vlak na haar geboorte leek alles inorde met onze kleine pruts en een grote last viel van onze schouders,we konden beginnen genieten van onze kleine schat.
Tot een paar dagen later,toen we haar in badje stopten , zagen we een donker paarse,rode verkleuring op haar schaamstreek en lies.
Op eerste zicht zei de dokter dat we daar niet echt ongerust moesten over zijn,dat kon van te lang in stuitligging te liggen.
Maar die verkleuring hield aan,vlak voor ons vertrek uit de materniteit,kwam de kinderarts langs en gaf toe dat die verkleuring wel lang bleef en zelf donkerder werd van kleur. Diagnose: Wijnvlek
Tja je verlegt als ouder je grenzen, een wijnvlek, hé oké, das niks ernstig,en we zien dan wel later!
2 weken na ontslag op materniteit,viel het ons op dat die vlek zich meer en meer begon uit te breiden, en niet alleen dat viel ons op,ook dat haar linker beentje wat dikker begon te worden dan haar linker beentje.
Na nog enkele bezoeken bij kinderarts (die ons altijd terug huiswaarts stuurde) kon het voor ons niet meer verder! Haar beentje was verder gezwollen,die verkleuring werd stukken erger,ze dronk minder,ze sliep niet meer, was futloos! dit was niet de gezonde baby van enkele weken geleden!
Op 16 Augustus 2010, stapten we de spoedgevallen in ieper binnen,daar wisten ze niet wat ze zagen!
Ik zelf zag de paniek in hun ogen,uren hebben wij daar gewacht...tot dat ze ons melden dat ze die nacht zelf nog overgebracht ging worden naar UZ Gent,omdat ze daar beetje meer vertrouwd waren met die zaken.
Zogezegd,Zo gedaan! Om 2u30 s'nachts waren we aangekomen in Gent,moe,niet weten wat er ons te gebeuren stond.
Onze meid werd opgenomen op intensive care,waar ze ons die nacht nog het antwoord gaven op onze enige vraag, wat scheelt er met onze dochter!? Jullie dochter heeft een acute Hemangioom in haar beentje,en onderbuik!
Een Hemangioom? nog nooit van hoort! En dan nog geen gewone vorm die vanzelf terug verdwijnt!
Het probleem zat vooral doordat het hemangioom al haar stollingsfactoren opgebruikte, ze geen stollingsfactoren genoeg meer in haar bloed had, en zo spontaan bloedingen konden ontstaan!
Ze werd behandeld met medicatie en er werd constant een transfusie gedaan van plasma en bloedplaatjes .
Na enkele dagen mocht ze, intensieve zorgen verlaten,en mocht ze naar de afdeling Hemato-Oncologie (oftewel 3K6)
Na enkel helse weken (onderzoeken,prikjes,katheter,ongelofelijke reeks medicijnen) liggen we nog steeds op 3K6, met nog altijd onze zieke dochter, wat de Medische wereld een 'groot medisch mystrie' noemt....
Beleef onze strijd van onze moedige meid mee...
|