Barbaton Les Thermes - Aspin en Lavedan

Deze ochtend werden we gewekt door de marktkramers. Eentje begon er te zingen: "Als marktkramer ben ik geboren als marktkramer blijf ik bestaan" Ja er zat niet veel anders op : OPSTAAN (bedankt Eddy W. )

Weerbericht: lichte bewolking maar voor de Lourdesrijders zal het uitklaren richting Bordeau en zal het zonnetje schijnen. Dit is informatie van 't internet en blijkbaar werkt dit ook nog perfect. Frank en Sabine ge zijt bedankt voortaan gaan we internetten en zullen we jullie eventjes resetten.

Het vertrek in Barbaton was wat moeilijker dn anders wegens de drukte van de marktkramers. Echter niet getreurd vandaag rijden we richting Lourdes onze eindbestemming.

Blijkbaar kan er geen dag voorbijgaan of we komen dieren tegen. Vandaag waren het kippen. Ik heb ze niet geteld maar één ding ben ik zeker het waren scharreleieren. Doordenkertje :" Wat was er het eerst de kip of het ei?" Indien je het zou weten laat ons niet in het ongewisse en terwijl we nog in Lourdes zijn laat het ons zeker weten.

Van Barbaton reden we richting Marguestau en van daaruit naar Salles d' Armagnac. Prachtige landschappen maar alles heel verlaten.

Gelukkig ben je in een groep anders wordt je overvallen door de eenzaamheid. Het was vandaag iets stiller in de groep dan anders. Ik denk dat er al velen met hun gedachten in Lourdes zaten.

De gedachten werden al vlug verstoord want we kregen heel wat klimwerk voor de boeg. De ene klim al makkelijker dan de andere maar er zaten toch serieuze kleppers bij.

Onze geplande eerste stop viel figuurlijk in het water. Men was er aan een brug bezig en de pilonen dienden net vandaag geschilderd te worden, net alsof er geen andere dagen zijn dat ze het konden. Gelukkig waren de heren die aan het schilderen waren zo vriendelijk om ons door te laten. Bertrand altijd heel gedienstig plaatste de nadar terug en zo konden wij onze route verder zetten. Voor Eddy en Geert betekende dit een toertje er bij van zo'n 22 km. Het slechtste aan deze route barrée was voor ons geen reep en geen drankje.

Uiteindelijk kregen wij een flink stuk verder ,Saint Lanne, en na een serieuze klim, onze eerste bevoorrading. Het uitzicht was er prachtig en als je naar  beneden keek kreeg je een bijzonder gevoel:" Heb ik zoveel geklommen'!! 

De hoogtemeters waren soms wat spelbrekers en de "derailleurs"  werden getest en werden soms te licht bevonden. Niet meer te schakelen, heb ik serieus  geen pioennetje meer over. Neen ...hijg ..blaas ..hijg ... wat doet dat duwtje in de rug nu zo'n deugd.

Boven gekomen nog eerst eens iedereen herinneren dat een afdaling in het grind héél gevaarlijk is ...dus..."Bezin vooraleer je begint"

Met de gouden raad van tante Kaat (Robert) reed iedereen met aangepaste vaart en heel bedaard naar beneden.

Bij vele kwam het hongergevoel naar boven en uiteindelijk zagen we het bordje Oursbelille. Op een rustig pleintje konden we genieten van onze picknick. Voor we vertrokken heeft er ook iemand Abraham tegen gekomen. Kennen jullie die spreuk? Je moet het anders eens vragen aan Eddy S., hij alleen kan je vertellen welke mosterd het was.

We zijn er nu echt klaar voor en Lourdes komt maar steeds dichterbij. Klim of "bult" het mag van alles zijn we kijken nu reikhalzend uit naar onze bestemming.

Dit is echter buiten de waard gerekend. De surprise moest nog komen en waar niemand het had verwacht  in Bartès stond de stewardess. De champagne werd boven gehaald en er werd geklonken met de "plastieken" glazen alsof we reeds aan het eindpunt waren. Emoties moet je laten komen en het was mooi hoe dit door iedereen verschillend werd beleefd. Het was een uitzonderlijk moment en onze voorzitter gaf er nog een korte speech waar hij iedereen loofde voor de geleverde prestatie. "Mooi 't leven is mooi"

Van Bartès nog 13 km naar het hotel maar eerst naar de grot, een doel waar we voor zijn gekomen, Met onze fietsen mochten we niet binnen maar iemand van de security beloofde een oogje in het zeil te houden.

Indrukwekkend, imposant, gelovig of ongelovig niemand kan vertellen dat dit hem niets doet. Bij het ontsteken van een kaars heb je een achterliggende gedachte , een boodschap. Het fijne aan die boodschap is dat je dit met niemand moet bespreken en dat je die gedachte voor jezelf mag houden. Jij alleen weet als die gedachte ooit bewaarheid zal worden. Dit is echt iets van jou alleen. Ik hoop dan ook, hoe klein of hoe groot die boodschap van jou was, dat die ooit een plaatsje mag krijgen in je leven.

Nu op weg naar ons hotel. Dirk zijn GPS zocht de mooiste klimmetjes in stad. Het ene steegje was al steiler dan het andere maar het was gezellig en sfeervol om er eens door te rijden.

Eindelijk aan het hotel maar voor de mecaniciens was hun taak nog niet gedaan. Nog wat fietsherstel en gelukkig ook een goede fietsmaker gevonden zodanig dat morgen Eddy en Dirk boven de bergen geraken.

Morgen nog een apotheose met de beklimming van enkele cols waaronder de Spandelles,de Aubisque, de Soulor.