Saint Jean d'Angely -Libourne 153 km

Iedere morgen valt het op welke gentleman Dirk is voor zijn vrouwtje.

Ook deze morgen zorgde hij dat de boterhammetjes gesmeerd waren in netjes in een serviette verpakt waren.

Kristine zegt: "Wat is dat fijn voor mij mag dat altijd zo zijn".

Eventjes bezinnen...

In een abdij overnachten is ook een tijd van wat bezinnen, even loslaten. Al vlug voel je hoe we vasthouden aan de geijkte dingen des levens.

Geen internet ...oei en nu, geen televisie.. wat gaan we nu doen!!!.

Misschien moeten we daar eens meer mee geconfronteerd worden en leren we ook de kleine dingen des levens te appreciëren. Moraal van het verhaal : "Wie het kleine niet eert is het grote niet ...."

Na wat zoekingswerk  van de GPS konden we Saint Jean d'Angely verlaten. Via Nantville , Saint Bris de Bois kwamen we aan in Saint Césaire. Een ezel kwam heftig balkend naar ons toegelopen. Blijkbaar erkende hij één van de kopmannen maar verschoot toen hij ..jawel Reintje zag. De ezel dacht welke nen grote ezel moet ge zijn om naast den dienen te rijden. Ra ra wie reed er op dat moment op het kop naast ons Roberke.(goed voor een korte quizvraag van de dag)

We reden nu veder richting Montils om enkele kilometers verder onze eerst stop te houden in Avy.

Dichtbij de druivenranken konden we genieten van een lekkere verfrissing .

Een plaspauze kon ook en sindsdien is er een nieuwe wijn ontsproten: De  Saint Emilion avec La pis de Pittem" Hij moet echter nog goedgekeurd worden maar ik vrees dat dit noppes zal worden.

Eddy S. heeft maar weinig kunnen genieten van zijn "Nieuwe" fiets. Toen we wilden vertrekken vond hij zijn fiets  allé Robert zijn fiets niet meer.

Eddy schuddebollend verstond er zich niet aan en plotseling zag hij tussen de ranken een lichtje branden. Och.. mijn fiets .. ja hoe kan het anders,  alweer een " lepe streek" van ....RRRRR (als je het niet kan raden moet je maar eens bellen naar Krista E.)

In een flink tempo via Saint Georges Antignac en Marciallac kwamen we aan in Saint Yzarde Soudiac. Tijd voor de picknick. Eerst wat puffen en uitblazen en dan wat eten.

De hersencomputertjes werden wat bijgesteld en we kwamen met al ons verstand tot de vaststelling dat we wat rustiger zouden rijden.

Wat konden we de laatste 32,3 kilometer genieten van al die mooie druivenranken en al die prachtige velden met zonnebloemen.

Het zonnetje deed zijn best en scheen terug voor iedereen.

Aangekomen in ons hotel kon broeder Bertrand het niet laten en zonder te vragen ging hij pootje baden.

Weetje: geheim telefoongesprek:

  Rudy, dag boeleke

  k'ziet wel aan je smoeleke

  zeg ... regelmatig  inwrijven

  en ge weet niet teveel kijken naar de ... (neen geen "wijven" maar wijnbedrijven)

Morgen rijden we verder naar Barbaton Les Thermes 153 km Oei is het al zo laat...slaapwel en de foto's dat is voor morgen.