Gisteren kwam er een echt kippenvelmoment ... toen ik het dorp(je) Olivieroa binnenkwam ... Ik hoorde een vrolijk deuntje met trommels en doedelzakken ... de plaatselijke fanfare ( 9 personen ) in uniform liep constant door de kleine straatjes hun typische muziek uit Galicië ( te vergelijken met Keltische ) te spelen, ter gelegenheid van feest van Santiago. Tegen 13u werden een hele reeks vreugdeschoten gelost en kwamen de inwoners, in hun beste "zondagse kledij", opgetut en opgesmukt met de hele familie richting dorpsplein. Je zag die dag geen boeren op het veld of hoorde geen traktorgeluiden ¡¡¡ Dit is hier nog een echte "Hoogdag" ¡¡¡

Ik had reeds de "koestalgeur" waargenomen in ons overig heel nette albergue ... en ja ... er stond een mastodont van een open loopstal naast de albergue. Die lieve mevrouw baat de albergue, eenvoudig eethuis, plaatselijk cafe uit ... en haar man runt de boerderij en helpt 's avonds opdienen.

Toen ik aankwam was de priester de zaterdagavondmis aan het opdragen ... met alle luidsprekers aan ... dus voor de hele omgeving.

s Morgens ben ik vertrokken in de druilerige regen ... deugddoend op je bezweet lichaam. Het werd een rustige wandeling door het agrarisch glooiend landschap ...totdat ik alweer geen pijlen meer zag ... ¡ Ik liet een oudere mevrouw met haar wagen stoppen en vroeg ... de weg naar Compostela ¡ Ze expliceerde "rechtdoor" ...dus ik verder ¡¡¡ Waarschijnlijk dacht die mevrouw dat ik de autosnelweg ging nemen ..... dus alweer een grote lus teveel gemaakt ¡

Via de raad van een andere inwoner ... weer op het juiste pad geraakt ¡ 

Ik begroette heel regelmatig tegenliggers ... een paar honderden tegen het einde van de dag ... bijna allemaal op weg naar Finisterra.

Tussendoor eindelijk eens een terrasje ontdekt in Villaserio, naast de albergue waar G en ik in 2012 overnachtten ... en dan op weg naar Negreira ¡

De markt was er juist afgelopen. Op een rustplaats kwam een jong koppel uit Nederlands Limburg aan mijn tafel zitten ... de eerste keer dat ik mijn eigen moedertaal kon gebruiken ¡

Ik stapte door naar de Ponte de Maceira ... en ging er happen, ... de lekkerste coquilles die ik ooit proefde ¡

Nog een beetje doorgegaan, gepraat met een Engels jong gezin ....en bijna aan de eindmeet voor vandaag ¡

Een jong gastje stak de straat over in mijn richting. Het was een Amerikaan van een evangelische kerk ... die kwam vragen wat ik het meest zou aanraden qua route, bezoekplaatsen ....enz ¡¡¡

Deze keer ben ik gaan slapen in het pension "Casa Riamonte" (heel vriendelijke gastheren) ... in een kamer alleen  ¡ Samen met een Spaans meisje, haar mama en twee Franse pelgrims genoten van het avondmaal, amai ... die mannen konden nogal koken ...ze maakten een stoofschotel klaar ¡

Nog een babbeltje en dan vlug naar bed ... na vele kms stapwerk ¡¡¡

Gr

M

NB  Ik kon dit niet op 26 juli doorsturen ... er was geen pc ter beschikking ¡