Ik was bv. zo,n kind, dat altijd in bed aan het rollen was en daarbij te zingen. Ook zat ik bij oma altijd op een stoel met mijn hoofd tegen de rug aante bonken en ook hard daarbij te zingen. Nu toen ik dus volwassen was kwam ik er achter dat dat niet normaal was.Eenzame kinderen doen dat soort dingen.Toen mij vader overleed, dat was in maart. Ben ik de eerstvolgende moederdag naar haar toe gegaan, want ik had toch met haar te doen ondanks alles. Ik was getrouwd, mijn vader is op onze 2e trouwdag overleden.En wij woonden ongeveer 100 km verder. Dus met onze laatste centen, want wij hadden het niet breed, ging ik met de trein op zaterdag morgen er vroeg, naar haar woonplaats. Ik koop voordat ik naar haar toe ga, een teuinstoeltje, zo,n klapding had je vroeger.Ik dacht hoeft ze als ze op het balkon wil zitten niet telkens de eetkamer stoel te pakken. Na mijn aankoop loop ik naar haar huis en bel aan. Na een paar keer bellen, doet ze uiteindelijk open , kijkt mij aan en zegt, wat moet je hier.! Nu ik kon op dat moment wel huilen, maar ik had door de loop der jaren wel aangeleerd om niets te laten merken als mij iets pijn deed. Tja , ik ben daarna nog tien jaar jan lulletje geweest, door elke feesdag, verjaardag en dooiendag, haar bij ons uit te nodigen, want ik vond het zielig dat ze daar altijd maar alleen zat. Nu het hele gezin heeft dat geweten hoor, inmiddels had ik 3 boys, en als we dan aan tafel zaten te eten en lol hadden met elkaar, dan liep zij weer naar de keuken en stond daar te jammeren. Want het zinde mevrouw niet dat ik plezier had en zij niet. Dat heeft ze ook zo gezegd hoor. Op den duur was ik voor een verjaardag al weken helemaal hotel de botel, want zij zou weer komen,doodnerveus werd ik ervan. En wat ze een paar jaartjes ervoor had geflikt, zat nog steeds in mijn achterhoofd. Ik kon erg goed met mijn vader opschieten, en dat heeft haar ook nooi gezint, dus wat heeft ze tegen mijn schoonmoeder gezegd op een gegeven momen. Ach, haar vader had ook een hekel aan haar! Wat heb ik daarmee gezeten, ik heb het haar gevraagd maar ze zei dat ze dat niet had gezegd, dus een van die twee heeft gelogen. Maar de twijfel was dus gezaaid bij mij. Hoe gemeen kan een mens zijn. De laatste woorden van mijn vader waren erg, maar heb ik nooit tegen haar gezegd, want wat had dat voor zin. Mijn vader zei op de laatste vrijdag dat ik hem zag, dat hij het langer verdomde om nog aan de leiband van 2 heksen te lopen. Hij had namelijk een vrouwelijke baas en mijn moeder. Ben ik op het werk zit me zo,n wijf op de hielen en kom ik thuis zit er precies nog zo een. Woesdags, stierf mijn vader, ik was toen weer thuis, werd gehaald door mijn oudste broer. Die oudste broer das ook zowat. Toen ik met evert en mijn oudste broer verkering had met zijn vriendin, was het zo, dat wij niet tegelijk bij mijn ouders mochten komen. Maar dat ging zover, dat het een paar keer is voorgekomen, dat als ik had gebeld of het goed was dat wij het weekend zouden komen en zij had ja gezegd, vrijdags, ik een telefoontje kreeg van, nee hoor je kan nu niet komen want je broer komt met zijn vriendin. Dus als die belden en wij zouden al eerder komen, werden wij gewoon afgeserveerd. Ook bij het overleden van mijn vader, hij zou in onze oude woonplaats gecremeerd worden. De dagen voor de crematie zorgde ik voor dat er eten en drinken bij mijn oma in huis zou zijn voor de mensen die op de begrafenis zouden komen. Ik had al eerder gezegd , dat wij niet veel geld hadden, maar ik heb dus alles betaald, dacht dat krijgik dan wel terug, maar nee hoor, ik kreeg niets terug, en ik vertikte om daarnaar te vragen, laat ik het dan maar voor pappie zo. Terwijl alle mensen na de crematie weer bij Oma kwamen moest er dus geserveerd worden, nu ik was dus de enige die dat deed, de vriendin van mijn broer zat lekker op haar achterwerk zielig te doen en ik kon zorgen dat iedereen eten en drinken kreeg, ik had zelf helemaal geen tijd om verdriet te hebben, want assepoester most werken. Ach ik stop nu maar even, want als ik erover schrijf doet het weer pijn 40 jaar na dato
