|
Hallo lieverdjes,
Na een goeie 10 dagen dan toch eindelijk wat nieuws uit
Afrika. Het heeft wat tijd nodig gehad want de mogelijkheden om iets te sturen
van op onze campings zijn redelijk beperkt. We hebben ook nog niet veel tijd
gehad om iets op papier te zetten.
Start van de reis was dus zaterdag 6 oktober, vroeg in de
morgen. Met taxi Christiane naar het station, met de trein naar Zaventem om
vervolgens de vlieger te nemen (via Kigali) naar Entebbe. Onderweg hadden we
ruimschoots de tijd om de passagiers te monsteren en om onze medereizigers te
traceren. We wisten dat we met 9 waren en kenden de geslachten en geboortejaren
dus het gissen kon beginnen. Onze
voorspellingen waren niet helemaal correct. We zijn met een toffe compagnie : enkel
West- en Oostvlamingen + een Nederlands koppel. Na een korte rit richting
Kampala (de hoofdstad van Oeganda) en na een lokaal biertje op onze eerste
camping zijn we vrij snel tentwaarts getrokken.
Dag 2 was een bezoek aan Kampala, niet echt een must wat ons
betreft. We hebben enkel het Nationaal
museum bezocht en een moskee om daarna de dag af te sluiten met een barbecue op
de camping.
Dag 3 was dan weer een reisdag wat wil zeggen dat we
voornamelijk op onze camionbus doorgebracht
hebben. Het is het onderstel van
een camion met daarop de zetels uit een bus, een gelast dak boven ons hoofd en
rondom afgesloten met doorzichtige plastic zeilen. Zodra het weer het toelaat
gaan de zeilen echter open en hebben we een prachtig zicht op wat er zich
rondom ons afspeelt. De meeste mensen zijn hier uiterst vriendelijk. Voornamelijk
de kinderen, de vrouwen en de wat oudere mensen staan uitgebreid te zwaaien en
lachen zich de tanden bloot. Wat ze in
de handen hebben, gaat even aan de kant om toch maar de handen (bij voorkeur 2)
vrij te hebben om te kunnen zwaaien. En het is echt hartelijk. Het lijkt alsof
ze voor heel korte tijd even hun miserie vergeten want die is er wel degelijk.
Uganda wordt de parel van Afrika genoemd, is heel erg groen (er valt hier
redelijk wat regen tijdens de regenseizoenen) en de meeste mensen hebben wel
wat grond om zelf wat groenten te kweken maar toch hebben ze het niet erg
breed. Ze worden gemiddeld iets meer dan 50 jaar oud, het gemiddeld gezin
bestaat uit iets meer dan 6 kinderen en
1 op de tien kinderen sterft bij de geboorte. Het is hier leven om te
overleven, als je dan ziet met hoeveel enthousiasme ze je ontvangen, is het
echt hartverwarmend. Wij kunnen hier allemaal nog wel iets van leren.
De dag eindigde (zoals wel meer hier) in de regen. We zitten
nu bij de start van het korte regenseizoen en vrijwel dagelijks komt er wel wat
naar beneden, voornamelijk in de vooravond en s nachts. De rest van de dag is
het meestal zonnig en droog met warme temperaturen. Het is niet altijd ideaal
om dan je tentje te gaan opzetten maar goed, we nemen het zoals het komt.
De volgende dag gingen we op zoek naar het eerste hoogtepunt
van onze reis, namelijk de chimpansees die hier in een nationaal park nog in
het wild te vinden zijn. Na goed een half uur wandelen, hadden we een eerste
groepje te pakken. Ik denk dat we er in totaal een stuk of 30 gezien hebben. We
vonden het echt prachtig om ze hier in hun natuurlijke habitat te zien. Het is
toch een gans andere belevenis dan in de dierentuin. In de namiddag hebben we
even gerelaxed en zijn we niet verder geraakt dan een bezoekje aan een wat
verder gelegen dorpje, waar we zoals steeds enthousiast onthaald werden.
Op dan maar naar het Queen Elisabeth wildpark alwaar we al gamedrivend
(met de truck door het park) of via de boot al redelijk wat exotisch wild bij
elkaar gezien hebben, voornamelijk dan ganse kuddes olifanten (het blijft
steeds weer fascinerend), wrattenzwijnen, Afrikaanse buffels, krokodillen,
nijlpaarden, reëen van diverse pluimage en heel veel mooie vogels. Men had ons
ook gewaarschuuwd dat op de campsite redelijk wat nijlpaarden passeren bij
nacht maar die hebben we (gelukkig) niet gehoord of gezien. Enkel wat
wrattenzwijnen zijn de vuilbakken komen inspecteren.
Na een nieuwe, redelijk spectaculaire camion-dag (eens het hier regent is de het een echte
ijspiste op de rood-bruine wegen) zijn we aangekomen in het Bwindi National
Park voor één van de grootste attracties in Uganda, namelijk een bezoek aan de
gorillas. Ook al was alles op voorhand geregeld en betaald, toch heeft onze
begeleidster hemel en aarde moeten bewegen om ons uiteindelijk aan de ingang
van het park te krijgen. De permits waren slecht geregeld en stonden op
verkeerde namen en het vervoer er naartoe was niet OK. Onvoorstelbaar hoeveel
mensen er moeten tussenkomen en wat een moeite het kost om iets geregeld te
krijgen. Uganda behoort niet voor niets tot de 5 corruptste landen ter wereld
en van tijd moet er (nog meer) boter bij de vis zijn.
Vermits de kolonie apen waar we naartoe zouden gaan zich bovendien
op dat moment aan de andere kant van het park bevond, moesten we dan ook nog eens heel vroeg (te
vieren) uit de veren om ons (met 7 vanachter in een jeep) naar de ingang van
het park te brengen. Parijs-Dakar was die dag even werkelijkheid voor ons. Na
goed een half uur stappen was het al prijs en hadden de vooruitgestuurde
rangers voor ons de groep gorillas (13 stuks) gelocaliseerd. Het was echt
prachtig om Guust (wie kent hem nog uit de zoo van Antwerpen ???) zijn
soortgenootjes te mogen observeren. Immense
kolossen zijn het. En sterk
een gemiddeld boompje gaat zo tegen de
vlakte. Na exact een uur (= de maximum tijd dat je ze per dag mag storen) was
het avontuur ten einde en konden we met onze jeep terugschaatsen naar de
camping. Na een biertje en een
overheerlijke maaltijd (onze kok kent er wat van) zaten we alweer vroeg onder
de veren.
Inmiddels zijn we wat opgeschoven naar het Oosten en
bevinden we ons aan de rand van Lake Bunyonyi.
Prachtige camping is het hier met zicht op het meer. Op wandelafstand hebben we een weeshuis
bezocht (opvang voor 150 kinderen prachtig initiatief) en tot vanavond doen
we voor de rest lekker niets. Wel straks nog een beetje helpen bij de barbecue
maar echt werken kan je dit niet noemen.
Zo, dit was het dan met een eerste tussenkomst. Tot de
volgende !
Enkele fait divers:
·
Uganda ligt pal op de evenaar. Erboven loopt het
water in een putje naar rechts weg, eronder draait het de linkse kant uit.
Laatste en eerste kwartier van de maan zijn hier omgekeerd als bij ons. Het
trucje met premier en dernier lukt hier dus niet.
·
We mogen hier op sommige plaatsen echt onze tent
niet uit s nachts owv de wilde beesten die er rond lopen. Behoorlijk vervelend
als je weet dat we totnutoe al iedere nacht naar het toilet moesten. Een plastieken bassin voor de prijs van 3 USD
is dan ook een goeie investering geweest. Een plastic fles is een goed alternatief.
·
In tegenstelling tot wat we verwachtten zijn de
meeste huisjes wel van steen gebouwd (bakstenen die ze zelf bakken), de daken
zijn allemaal golfplaten, hier en daar schilderen ze deze bruin.
·
Tot op heden zijn we van allerlei kwaaltjes
gespaard gebleven. De darmen liggen nog niet in een knoop en het gaat al bij al
goed met het aantal beten. Op een
tekenbeet na bij Geert en voor de rest wat muggenbeten, komen we er tot op
heden goed vanaf.
·
Ze vervoeren hier koeien in de koffer van een
auto (zie foto op onze blog), onvoorstelbaar ! Erin krijgen is één ding, eruit
halen is iets anders.
·
Voetballen doet men hier met bij elkaar gebonden
plastic-zakjes
16-10-2012 om 15:54
geschreven door gekri 
|
