|
Vroeg uit de veren om de laatste 130 kilometer naar Treblinka aan te vatten. Een mooie dag, een waterig zonnetje en een afwisselend landschap. Tijdens het rijden viel het op hoe hard er in Polen gewerkt wordt aan de vooruitgang... gigantische wegenwerken zorgden voor serieuze vertraging, en pas tegen 10.45 kwamen we aan. Het museum was volledig in het Pools, wat het niet echt gemakkelijk maakte voor ons. Maar de sites waren enorm indrukwekkend... eerst bezochten we Treblinka II, het uitroeiingskamp. Een prachtige en intens ontroerende rij treinbielzen toonden de weg die de slachtoffers maakten. Dan enkele ruwe rotsblokken met daarop de landen van waar ze kwamen.. België nam een prominente plaats in. Het eigenlijke monument is enorm... in het midden van een gigantisch veld rotsblokken en stenen die de namen vermelden van de steden en dorpen die 'gezuiverd' werden. Soms een kaarsje erbij, soms een roosje, soms gewoon wat steentjes... deze plek ademde verdriet... het werkkamp lag 3 kilometer verder, en na een wandeling bezichten we dat ook. Soms wat funderingen, een kelder, clntouren in de grond... het was niet veel wat overbleef maar her kwam binnen.. de uitgekiende manier waarop mensen massaal vermoord werden..
Sobibor lag 230 km verder, maar het werd een rit van ruim 5 uur. Van het kamp werd niets bewaard; toen de gevangenen in opstand kwamen werd het gebied ontruimd om plaats te maken voor een boerderij die het gebeurde moest verdoezelen. Een monument, enkele infoborden... maar het meeste indruk maakten de stenen waarop de namen en leeftijden van slachtoffers stonden... hartverscheurend... mensonterend... zo gruwelijk fout.. mannen, vrouwen, kindjes, hele families moesten sterven... omdat ze niet in het naziplaatje pasten. Een woordenloze schreeuw van onrechtvaardig sterven...
Back to reality van vandaag... na het eten vonden we een camping vlakbij waar we ons installeerden. Een nacht bekomen van heel veel indrukken die we opdeden..
|
