De ochtendstond heeft goud in de mond... dit in het achterhoofd houdend stonden we fluks op om 6.00. Een korte douche (3minuten met jeton..), een snel ontbijt en we vertrokken naar Sachsenhausen. Dit kamp is nog deels blijven staan en geeft een duidelijk beeld van hoe een concentratiekamp eruit zag en werkte. De sarcastische slogan 'arbeid macht frei' ontbrak niet en via mooie infoplaten kregen we een goed beeld van hoe het er in het kamp aan toe ging. Een indrukwekkend Sovjetmonument herinnerde aan de slachtoffers, al dient gezegd dat zij er ook heel wat maakten toen ze het kamp overnamen en voor Duitse gevangenen heringzricht hebben. Station Z maakte ons heel stil... z als de laatste letter, hier symbool voor het einde van het leven.
De weg riep, de tocht was nog wel een beetje lang, en we trokken verder. Over de grens met Polen tot in Chelmno nad Nerem. Daar hebben de nazi's voor het eerst geëxperimenteerd met vergassingen, daar lag ook een van de eerste kampen. Het monument was indrukwekkend, maar de aanduidingen van de massagraven nog veel meer. Op een stuk muur waren gedenkplaten bevestigd door overlevenden, en die gingen vaak door merg en been..
Intussen was het al na 18.00 en werd het duidelijk dat we Treblinka die avond niet gingen halen. Een alternatieve camping werd gezocht en gevonden... een 5* naar Poolse normen: met wcpapier en warm water... top! Een afzakkertje later en na nog wat napraten kropen we in onze bedstee.. een drukke dag wachtte ons de dag erop. Het was intens, beklijvend en het doet de vraag naar het 'waarom' enkel luider klinken..
Een korte stavaza nu we even internet hebben. Dag 1
De eerste dag kwamen we goed aan in Celle op onze camping. Na een lekker etentje met Duitsers die onze beste vrienden wilden worden genoten we van een sfeervolle afsluiter. De volgende ochtend waren we wakker om 5.30... en bezochten we Bergen Belsen... een verrassende en uiterst boeiende ervaring. Tegelijk werd ook duidelijk dat dit geen 'snoepreisje' ging worden.. de confrontatie met zoveel ellende en nietsontziende wreedheid is beklijvend.. ons bezoek duurde veel langer dan vooraf ingeschat... we kwamen pas laat aan op onze camping in Zuhlsdorf. Snel slapen was de boodschap na nog een korte reflectie en een blik vooruit naar de volgende dag.
Het was een ideetje dat al lang rondspookte... een reis maken langs de duisterste plekken van onze Europese geschiedenis. Na veel praten, denken en plannen is het nu zover: morgen vertrekken we naar het Oosten om de verschillende kampen uit de Tweede Wereldoorlog te bezoeken. Tegen het vergeten, om te ervaren tot wat haat kan leiden, om stil te staan bij de kwetsbaarheid van de mens tegenover pure barbarij...
Wie wil kan ons volgen via deze blog. In de mate van het mogelijke (lees: als er internet is) zullen we deze dagelijks aanvullen.
