De Zevende Dag, VRT, 05/12/10. Ontslagnemend premier Yves Leterme wil zich verantwoorden voor het ontspoorde asielbeleid. Een bescheiden analyse.
Vanuit sociologisch standpunt. Beiden spelen
rollen: de rol van politicus enerzijds, de rol van journalist anderzijds. Wat
verwacht het publiek? Het publiek verwacht, gezien De Vadders reputatie, een scherp
en confronterend interview en een politicus die zich niet van zijn standpunt
laat afbrengen. Inhoudelijk kan van De Vadder emotionaliteit worden verwacht,
van Leterme dat hij zijn beleid verdedigt. Maar wat gebeurt er? Ze doorbreken
de verwachtingen en vallen uit hun rol. Leterme houdt zich hardleers aan zijn
verhaal en verliest geloofwaardigheid. De Vadder werpt de handdoek in de ring
en treedt uit zijn rol. Het publiek applaudisseert nauwelijks: dat is niet
verwonderlijk, omdat zij in de vreemde situatie ook niet meer weten wat te doen
en het houden op een beleefd handjeklap.
Vanuit argumentatief standpunt stel ik vast
dat Leterme niet bereikt wat hij voor ogen had. Hij wil zijn asielbeleid
verdedigen, maar omdat De Vadder het spel wijzigt door van rol te veranderen,
komt de aandacht niet op de inhoud van Letermes boodschap te liggen, maar op de
manier dat hij die brengt. Geen mens onthoudt wat hij te zeggen had. Het is
echter niet De Vadders verantwoordelijkheid, want Leterme laat De Vadder niet toe
het spel te spelen en dus herschrijft De Vadder de regels gaandeweg.
De Vadder lanceert de vraag: U bent deze week
in het buitenland geweest. Zou de asielcrisis anders zijn aangepakt, mocht u in
het binnenland zijn geweest? Leterme antwoordt met: Je kan het van korterbij
volgen, [wellicht doelend op het feit dat hij dan als premier dichter op de
zaak zou zitten], en begint dan aan een monoloog van drie en een halve minuut.
Dat is duidelijk een vooraf ingestudeerd stuk, met ingebouwde koppelingen naar
mogelijke vragen van De Vadder (die deze niet heeft kunnen stellen).
Er is coaching voor politici: zo leren
politici elke vraag naar hun hand te zetten door een kort antwoord te geven en
dan over te gaan naar het ei dat ze willen leggen. Carl Devos (UGent, interview
VRT Journaal Radio1 dd. 07/12/10) merkt fijntjes op: ietwat intelligente
politicus weet daar mee om te gaan. Letermes toepassing is zo transparant dat
het geen truc meer kan zijn.
Gaat De Vadder in de fout? Ik denk het niet.
Hij had na het monoloog opnieuw de vraag kunnen stellen en kunnen scoren. De
aanpak die hij tijdens het monoloog bezigde, is volgens de regels van de kunst:
de opponent terugbrengen naar de essentie en als dat niet lukt, de opponent
wijzen op het argumentatief onbetamelijke gedrag. Dat doet hij, maar ook dat
heeft geen effect. De discussie houdt dan ook op als het al ooit een
discussie is geweest.
Wees welkom, beste lezer! (tja, een salutatio is gewenst)
Een zoveelste blog! O, help.
Eerlijk gezegd, veel blogs heb ik zelf ook nog niet gelezen. Maar, toegegeven, het is het zoveelste kanaal om informatie in te winnen en te verspreiden. Vooral verspreiden - da's mijn vermoeden. Misschien eens een onderzoekje plegen naar het aantal keer dat blogs worden gelezen. Ja, het komt eraan, dat onderzoek. Beloofd!
Oei, is dit nu bindend?
Ik stel me meteen de vraag of wat hier allemaal komt te staan bindend is. Meteen ter verdediging: hier komen visies te staan. Nee, niet hoogdravend alhoewel, misschien wel eens een keertje die 'visies', maar in de betekenis van 'onderbouwde meningen'. Vind ik wel nodig, ja. Zijn visies bindend? Wel, ik 'verbind' me er wel toe wat zinnigs te zeggen. Wie het voorgaande niet zinnig vindt, is dan intussen al naar een andere blog. Dus, zinnige dingen beloof ik hier te plaatsen. Zelfs zinnige dingen inzake zin en onzin. Visies zijn dus bindend in zoverre ze beloften inhouden. Beloften moet je nakomen. Zelfs op een blog.
Van start gaan
Zal ik dan maar van start gaan met wat zinnigs te vertellen over Leterme en De Vadder? Ik geef graag toe dat zij me ertoe gebracht hebben te bloggen. Dank aan deze heren, dank aan jou voor het tot hier lezen van mijn tekst. Nu nog volhouden, en dan heb ik het vooral over mezelf.
