Een blanco vel nog onbeschreven wachtend op de vruchten uit mijn pen Ik heb een keuze uit wel duizend woorden het zit in hetbloed in in de genen Iets uit het diepste van het wezen toe vertrouwd aan het papier Zinvol het toch maar op te schrijven mogelijk ook tot andermans plezier
Je hebt je oogjes voorgoed gesloten En in de hemel ging een deurtje voor je open Het verdriet is met gen pen te beschrijven Waarom mocht je niet blijven
Alles wat ik aanmaak,vriendschap,liefde raakt kapot... Zo tenminste lijkt mijn lot... Na elk gemaakte fout besef ik heel goed.. Weer een nagel in het kruis wat ik dragen moet... Alles ten spijt,ik raak steeds opnieuw de liefde kwijt... In de sterren staat schijnbaar geschreven... Dit meisje moet alleen door het leven... Ondanks dat ik vervuld ben met verdriet... De hoop opgegeven heb ik nog niet... maar bijna wel Misschien komt er ooit nog iemand op mijn pad ... Waar tegen ik eindelijk mag zeggen...mijn liefste mijn schat...
Kijkend naar vele sterren, zie ik er eentje stralen. Heel klein en weggestopt, straal jij alleen voor mij. Twinkelend kijk jij op me neer, ziet mijn tranen en mijn pijn. Je kunt me niet meer helpen, maar steeds, als ik naar boven kijk, weet ik heel zeker, dat jij er zal zijn.
Hoog aan de hemel staat een ster niet dichtbij, maar heel erg ver Die ster straalt een heel groot licht en in die ster zie ik zijn gezicht De ster straalt kracht op me neer want ik voel me oh zo teer
Hoog aan de hemel staat een ster ik zie hem zeker, ja hij is er De ster geeft me steun in mijn verdriet en ik weet dat hij mij daardoor ziet De ster die zo hoog aan de hemel staat hij geeft me kracht nu hij niet meer hier is .
In de avond bij de zee Hier zit ik aan het water, met de wind in mn haar. Ben zo moe, en mn ogen voelen zwaar. Maar ik wacht op wat komen gaat. Dat ik de wind zo speciaal voel. Ik wacht op dat ene, als je begrijpt wat ik bedoel.
Hier kan ik mezelf wezen, en alles even loslaten. Hier kan ik alles kwijt, En tegen de wind praten. Hier wacht ik op de sterren, ze lijken zo dichtbij. Het gevoel van vrijheid, Dat maakt me blij.
Even niemand wezen. En de sterren lezen. Ik kan de horizon zien, En de zon zien verdwijnen. ik kan de maan zien komen, en de zee zien wegkwijnen.
Wat is het mooi zo, `s avonds bij de zee. Het neemt mijn gedachten, en verdriet met zich mee. Zodat ik me even vrij kan voelen, En mezelf kan laten gaan. En even niet hoef te denken,
