Recensie(s)

Dat zien we eigenlijk overal in terug, zelfs in de engine. Deze is niet uitermate opgevoerd voor dit deel en tovert de vertrouwde soort graphics op het beeld. De kracht van de engine is ook intact gebleven: de framerate ligt gruwelijk hoog en tijdens heftige actiescènes kom je nooit een stotter tegen, waardoor je echt in de actie wordt gezogen. Tegelijkertijd laat de engine pijnlijk zien dat de rek er uit is. De graphics zijn nagenoeg hetzelfde als Modern Warfare 2 en stilstand is gewoon achteruitgang. Vooral als je kijkt hoe mooi Battlefield 3 op gebied van detail en destructie is. Je kunt in Modern Warfare 3 zoveel granaten tegen een stenen muurtje gooien als je wilt, een krasje ga je er niet op zien.

Wat je wel gaat zien is actie, heel erg veel actie. Meer nog dan bij zijn voorganger. De game begint waar Modern Warfare 2 stopte. De soldaat Soap is gewond geraakt en wordt door Price samen met zijn kompaan Nikolai snel naar India vervoerd om daar aan zijn verwondingen te worden geholpen. Tegelijkertijd heeft Rusland de aanval op de Verenigde Staten verder opgevoerd en valt het New York aan. En jij als speler zit er middenin en moet met jouw geweer er voor zorgen dat de situatie niet nog meer verslechtert.

Oog voor detail Houd je ogen open, want er zijn leuke visuele geintjes te ontdekken. Zo kom je op een gegeven moment in Parijs een aantal schilderijen tegen waarvan ik sterk het vermoeden heb dat het ontwikkelaars zijn die zijn afgebeeld en op de beurs van New York kelderen alle aandelen, behalve die van Activision Blizzard, Infinity Ward, Sledgehammer Games en Treyarch. Net als bij de vorige Call of Duty-games wordt het verhaal vanuit meerdere perspectieven verteld. Aan de ene kant speel je met ene Yuri, die de oude bekenden Price en Soap bijstaat en aan de andere kant kruip je in de huid van Frost die samen met Sandman als onderdeel van Delta Force de Russen uit de Verenigde Staten probeert te verdrijven. En alsof dat nog niet genoeg is krijg je daar bovenop nog een aantal andere personages waarmee je een enkele missie speelt om zo het verhaal net wat boeiender en duidelijker te maken. Waar in het tweede deel je vaak geen idee hebt wie wie is, wordt dat in Modern Warfare 3 een stuk duidelijker gemaakt.

Enerzijds komt dit door de terugkeer van bekende personages. Maar misschien nog wel belangrijker is dat vanaf het begin af aan duidelijk is dat de terrorist Makarov, die bekend is van zijn vliegveldaanslag uit Modern Warfare 2, dé grote vijand is. Hij is in zijn eentje verantwoordelijk voor de enorme oorlog waarin jij je bevindt en je wilt er alles aan doen om hen te stoppen. Het is een zeer duidelijke motivatie die in Modern Warfare 2 toch wat minder aanwezig was. Je wilt gewoon weten hoe het verhaal verder gaat en het helpt daarbij enorm dat het singleplayeravontuur een puur spektakelstuk is.

Vaak zie je dat in andere games momenten zitten waar je kans krijgt om op adem te komen, in Modern Warfare 3 rust je alleen als je dood bent. De zeldzame keren dat je de trekker niet aan het overhalen bent, zijn de momenten waarop je met een enorm hoog tempo in een rubberen boot door de haven van New York vaart, vanuit een UAV bommen op de vijanden dropt of met een soort bestuurbare tank alles kapot knalt dat je op je weg tegenkomt. Modern Warfare 3 kent geen rustmomenten, maar laat je tijdelijk iets anders doen, wat je dan gek genoeg als rust ervaart.

Aan de enerverende singleplayermodus zit dan wel weer een nadeel. Doordat er geen rustpunt is, raas je er als een dolle stier doorheen. Als je om zeven uur 's avonds de game opstart, is de kans groot dat je hem diezelfde avond uitspeelt. Op Regular doe je er iets meer dan vier uur, al worden de momenten dat je doodgaat niet meegerekend. Speel je op Hardened, dan is het wat meer zwoegen, maar ook dan komt de teller toch niet ver boven de zes uur uit. Het is wat langer, maar om het lang te noemen, dat toch ook weer niet. Het is een spelduur die die helaas 'gewoon' is voor een Call of Duty-game. Kort, maar wel zeer krachtig.

Daarmee ben je natuurlijk nog lang niet klaar. De multiplayer is en blijft de modus waarvoor je de game moet kopen. De multiplayer is tijdens het Call of Duty XP-evenement eerder dit jaar uit de doeken gedaan en toen werd al duidelijk dat er geen schokkende veranderingen worden doorgevoerd ten opzichte van Modern Warfare 2. Killstreaks zijn ingeruild voor Strike Packages, bepaalde perks zijn nu wapenupgrades die je vrijspeelt door jouw wapens te levelen en er zijn twee nieuwe gamemodi. Als je het hier zo leest haal je je schouders op, maar wie ermee bezig gaat, merkt wat voor effect deze veranderingen hebben.

Twee nieuwe modi In de multiplayer zijn twee nieuwe modi geïntroduceerd: Kill Confirmed en Team Defender. Aan Kill Confirmed hebben we al een los artikel gepubliceerd en blijkt in de praktijk een zeer goed alternatief op Team Deathmatch. Team Defender is dat ook. Hierin heeft één speler op het veld de vlag in handen en is een soort vip. Zo lang jouw team de vlag heeft, krijg je voor elke kill dubbele punten, dus is het van belang die vlag te houden of juist te stelen.Het gouden woord in dezen is balans. Na zo'n twintig uur in de Modern Warfare 3-multiplayer te hebben gestoken, heb ik echt het gevoel gekregen dat er een goede balans is gevonden. Dat komt met name door de nieuwe Strike Packages, waar je als speler drie keuzes hebt. De Assault Strike Package is het Package zoals we het kennen. Je verdient hiermee bonussen die erop gericht zijn om vijanden te doden en als je sterft begint jouw streak count weer op nul. Nieuw is de Support Strike Package, die gericht is op ondersteuning. Hiermee scoor je bonussen als een Counter UAV, Recon Drone (kleine helikopter waarmee je door de lucht vliegt en vijanden 'tagt' zodat ze op de radar verschijnen) en een Ballistic Vest, waarmee je een kogelwerend vest voor jezelf en je teamgenoten regelt. Bovendien telt de streak count door als je dood gaat. Dan is er nog de Specialist Strike Package, wat de vreemde eend in de bijt is. Hiermee verdien je geen bonussen, maar extra perks met al hun voordelen. En als je zeven kills maakt, dan krijg je zolang je leeft toegang tot alle perks die jij op dat moment hebt vrijgespeeld.

De balans tussen de drie Packages is haast perfect. Vliegt er een helikopter in de lucht? Dan pak je je Sam Turret om hem af te maken. Staat er ergens een Sentry Gun? Dan tag je die met je Recon Drone en weet je medespeler waar hij zit en ga zo maar door. En met de Specialist Packages kun je dankzij je perks buiten schot blijven van een helikopter, omdat hij je niet ziet en je dus alle tijd hebt om hem met een raket af te schieten.

En dat is niet het enige verschil. Je streak is niet langer meer een kwestie van enkel het maken van kills. Als jij iets 'anders' doet, dan zorgt die actie ook voor een punt en kom je dichterbij je beloningen. Hierbij kun je denken aan het succesvol veroveren van een punt in Domination of het simpelweg uit de lucht knallen van een UAV. Hierdoor is de kans groot dat Domination ook daadwerkelijk als Domination gespeeld gaat worden, in plaats van een verknipte Team Death Match-variant doordat er een paar domme Rambo's rondlopen.

De game voelt gewoon een stuk eerlijker. Als er een helikopter in de lucht hangt, dan heeft die speler dat gewoon verdiend, en tegelijkertijd is er een grote kans dat er binnen jouw team iemand is die een goede manier heeft om die klapwieker neer te halen. En ook op het gebied van perks komt die eerlijkheid wat meer naar voren. Er zijn geen echte perks meer die als overpowered aanvoelen. Zo is Last Stand enkel en alleen nog aanwezig als een Death Streak-variant en zijn andere perks die irritatie opriepen gewoonweg verdwenen.

Er is dus zeker het nodige veranderd, maar de spelervaring is uiteindelijk niet heel anders. Wie enkel en alleen Team Deathmatch speelde in een vorige Call of Duty, krijgt precies wat hij verwacht: een zestiental nieuwe maps waar hij met twaalf man een robbertje kan uitvechten. De maps zelf zijn over het algemeen te pruimen. Er zitten geen opvallende maps bij, zoals een Nuke Town uit Black Ops, en ook geen maps die je absoluut niet wilt spelen. Het is allemaal heel degelijk. Het enige dat misschien opvalt, is dat er weinig locaties zijn waar sluipschutters echt los kunnen gaan. Het is veelal een kwestie van gangetje-gangetje, waardoor de run-and-gun-actie de overhand heeft. Het komt het tempo zeker ten goede en is veelal spectaculairder. Bijvoorbeeld als je een semtex-granaat precies tussen een stel flapdrollen gooit die de andere kant opkijken. Bam, triple kill! Of je besluipt een vijand die een teammaat van jou staat op te wachten en steekt een mes in zijn hals. Lekker!

Het is niet enorm anders dan zijn voorgangers, maar er is vooral weer wat aan de balans gesleuteld. Hoopte je op ingrijpende veranderingen? Dan is Call of Duty gewoon niet je multiplayergame. Het is wat het is en wat het doet, doet het gewoon enorm goed.

Bovenop de multiplayermodus is er ook een nieuwe coöperatieve modus in de vorm van Survival in de Spec Ops-stand die we uit deel twee kennen. In Survival neem je het samen met een vriend of vriendin op tegen een oneindig aantal waves aan vijanden. Elke nieuwe wave biedt weer sterkere tegenstanders, maar tegelijkertijd verdien jij met elke kill weer meer geld. Dat geld kun je gebruiken om nieuwe wapens te kopen, Sentry Guns neer te zetten of een klein team elitesoldaten in te laten vliegen. Het is een simpel concept, maar werkt enorm verslavend.

Daarnaast zijn de 'gewone' Spec Ops-missies zoals we die uit Modern Warfare 2 kenden weer van de partij. Je krijgt er een stuk of vijftien voorgeschoteld en steeds is het doel weer anders. De ene keer moet je een paar gijzelaars redden, terwijl je de andere keer informatie moet verzamelen. De variatie in de verschillende missies is groot, waardoor je na het voltooien van een bepaalde missie geneigd bent om even te kijken wat de volgende missie brengt. En voordat je het weet ben je weer een paar uur verder. Het enige dat de missies gemeen hebben, is dat samenwerking centraal staat. En doe je dit goed, dan zijn zelfs de moeilijkste missies op de hoogste moeilijkheidsgraad te halen. En anders probeer je het…een keer of dertig terwijl je steeds weer nieuwe tactieken bedenkt. De Spec Ops-modus is een volwaardige modus waar je lange tijd zoet mee bent en zorgt ervoor dat Modern Warfare 3 de meest complete Call of Duty-game tot nu toe is.

Check ook:Lange videorecensieKorte videorecensieConclusie: Heel kort door de bocht is Call of Duty: Modern Warfare 3 precies wat je ervan verwacht. Dat is voornamelijk positief, maar er zitten ook negatieve randjes aan. Technisch gezien staat de serie stil en op multiplayergebied is vooral conservatief gesleuteld aan de balans en zijn er geen echte vernieuwingen te bespeuren.

Tegelijkertijd spring je er als veteraan gelijk in en beleef je veel plezier aan de korte, maar zeer intense singleplayer-ervaring. En als je daar klaar mee bent, kun je weer tien keer gaan prestigen in de uitgebalanceerde, hectische en vooral leuke multiplayermodus. En alsof dat nog niet genoeg is, is er ook nog de Spec Ops-modus, waarin je samen met een vriend of vriendin heel wat gameavonden door kan brengen. Het is echt het patatje oorlog van je snackbar; je weet hoe het smaakt, je hebt het al tig keer besteld, maar toch haal je het weer omdat het zo ontzettend lekker is!