Yves Leterme mislukt in missie zes kleine kebabs met cocktailsaus.
Hassan B keek gisterenavond vreemd op toen de premier omstreeks 22.30 u. in zijn zaak verscheen. Ik kijk niet veel naar de Belgische tv, zo verklaarde de uitbater van wat de beste pitabar in de ruime omgeving van de wetstraat wordt genoemd, maar deze man herkende ik meteen.
De man van 800.000 maakte een onzekere indruk en las zijn bestelling af van een briefje. In zijn andere hand hield hij een portemonneetje met daarin het exacte bedrag.
In het begin verliep de bestelling normaal, aldus nog Hassan B., duidelijk een trotse vakman. Ik warmde de broodjes op en zette het vuur van het spit een beetje hoger. Daarna sneed ik de broodjes open en legde ze netjes op een rijtje om ze te vullen met verse groenten. Daar kwam dan het knapperige warme vlees op en ten slotte de cocktailsaus. Mijnheer Leterme begon zich duidelijk al wat meer te ontspannen.
Maar toen liep het mis.
Vlak voor het inpakken vraag ik altijd aan de klant of hij er pepers bij wilt want ik weet dat niet iedereen daar even dol op is. Dat is het moment waarop de meeste klanten aarzelen, maar dit had ik toch nog nooit meegemaakt.
Eerst wendde premier Leterme zich tot zijn briefje. Toen bleek dat daarop niets stond vermeld over pepers, sloeg de paniek bij hem toe. Hij begon te stamelen dat het een complot was, dat zijn collegas moedwillig die informatie hadden achtergehouden om hem in verlegenheid te brengen. Toen ik voorstelde om ze apart mee te geven sloeg hij helemaal tilt. Want wat als het aantal pepers niet deelbaar zou zijn door het aantal gegadigden? Welke verdeelsleutel zou er dan moeten worden toegepast? En wist ik wel hoe het was om voor iedereen goed te moeten doen en altijd van iedereen kritiek te krijgen? Nee, natuurlijk niet, want ik moet de hele dag maar wat vlees afsnijden en mij voor de rest niets aantrekken. Hassan B. is er nog altijd van onder de indruk: die vent was gewoon compleet de pedalen kwijt.
Uiteindelijk is de redder van de christendemocratie de zaak uitgestormd met een laatste uitroep: maar ik zal u nog wel weten te vinden!
De rest van de federale regering reageerde geïrriteerd maar toch gelaten op het voorval. Minister van Buitenlandse Zaken Karel De Gucht: hij had toch gewoon kunnen bellen, het is verdorie niet dat hij niet weet hoe zijn Blackberry werkt. Vice-Eerste Minister en Minister van Justitie en Institutionele Hervormingen Jo Vandeurzen was naar eigen zeggen niet verrast: toen duidelijk werd dat het Yves beurt was om eten te gaan halen, hebben we alle moeite gedaan om de bestelling zo eenvoudig mogelijk te houden. Want eigenlijk houdt Joëlle meer van halfpikant en ik ben zelf niet zo gek op de geraspte worteltjes die ze er altijd tussengooien. Maar ja, uiteindelijk weet hij het dan toch nog te verprutsen.
Volgens de laatste berichten die ons bereikten is minister van landsverdediging Pieter De Crem omstreeks 23.30 naar de frituur gestuurd om Mitraillettes voor iedereen.
In navolging van het schandaal omtrent het New Yorkse cafébezoek van minister van landsverdediging Pieter De Crem, ging het GAC op zoek naar andere horeca-uitbaters met straffe verhalen.
Onze medewerkers kwamen terug met een keur aan huiveringwekkende getuigenissen. De volledige feiten werden doorgespeeld aan Knack voor een diepgravende artikelenreeks, hier leest u alvast de koppen.
Bart De Wever bestelt pasta tricolore in restaurant Il Carpaccio.
Michel Daerden in bar Le Flot: voor mij een plat watertje.
Karel De Gucht raadt Mireille aan de moambe à la manière du Chef niet te nemen.
Marie-Rose Morel belt naar China Garden voor een nummerke 88 met currysaus.
E-mailverkeer tussen Wilfried Martens en Miet Smet bewijst totale afwezigheid van affectie.
Uit enkele e-mails die vanuit de verzonden items-map van Wilfried Martens via een gunstige wind bij het GAC belandden, blijkt een totale onwilligheid van de oud-premier om zich in liefdevolle bewoordingen tot zijn echtgenote te richten.
Sinds hun huwelijk in september beweert Martens bij hoog en bij laag dat de bevestiging van een jarenlange samenwerking die hij met Miet Smet is aangegaan wel degelijk gebaseerd is op een warme sympathie. Maar de e-mails die het GAC in handen kreeg liegen er niet om.
Geachte Miet, zo begint één van de mails, waarna hij vervolgt met ik zou het bijzonder op prijs stellen indien u mij vanavond zou vergasten op worst met puree van aardappelen en spinazie. Dit uiteraard indien u op het moment dat u dit leest nog niet naar het grootmagazijn bent getrokken en daar ingrediënten hebt aangeschaft die bovenstaande bereiding onmogelijk maken.
Een ander voorbeeld is zo mogelijk nog pijnlijker. Op een ongevraagde liefdesverklaring van mevrouw Smet (Frieteke, ik zie u graag), antwoordt Martens met: ook u geniet mijn allergrootste respect.
Gevraagd naar een reactie antwoordt een verbolgen Martens dat hoewel de e-mails op zich authentiek zijn, een hem vijandige tussenpersoon er de liefdevolle passages uit verwijderd heeft.
Miet Smet bevestigt dit formeel: wat er staat zijn wel degelijk zijn bewoordingen, maar de schattekes, de poezewoefkes en de schmoepieschmoepies zijn er opeens uit verdwenen. Vergeet ook de humoristische rijmwoordspelletjes op uw voor- zowel als achternaam niet, vult Wilfried aan. Waarna we zijn echtgenote zowaar zien blozen.
Bovendien, besluit Martens, die AVV/VVK meer dan ooit is toch het beste bewijs dat hiermee geknoeid is? Wie schrijft nu nog zoiets?
Forza Flandria nieuw leven ingeblazen op vuilnisbelt van Berlare.
Het idee van de Forza Flandria, een bundeling van de krachten aan de Vlaamse rechterzijde, kwam opnieuw ter sprake tijdens een toevallige ontmoeting tussen Bruno Valkeniers en Jean-Marie Dedecker op de vuilnisbelt van Berlare. Beiden waren op zoek naar bezwarend materiaal tegen minister van buitenlandse zaken Karel De Gucht en zijn echtgenote Mireille Schreurs.
Ondanks onze meningsverschillen worden we toch gebonden door onze jarenlange inzet voor een politiek met propere handen, verklaarde Jean-Marie Dedecker, terwijl hij aandachtig een sigarenpeuk bestudeerde waarvan volgens hem niet kon worden bewezen dat hij niet was ingevoerd uit Cuba, samen met PS-Wallonië de laatste communistische heilstaat.
Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers sloot zich hier volmondig bij aan: Alleen als we samenwerken, kunnen we de Vlamingen opnieuw een ernstig bestuur geven dat bol staat van normen en waarden. Enkele minuten later toonde hij ons trots een parkeerboete die politierechter Mireille Schreurs had opgelopen en die hij eigenhandig gevonden had in een zakje met etensresten; een belangrijk bewijsstuk waarmee ze dat kapsonewijf wel eens een toontje lager zullen laten zingen.
Beide partijen maakten de afspraak hun gesprekken voort te zetten tijdens hun afdaling in de het Brusselse riolennetwerk ter hoogte van de Melsensstraat.
Het GAC is niet de eerste om het vast te stellen: onder Leterme I is er sterke vooruitgang geboekt op het vlak van communicatieve schijnmanoeuvres.
In navolging van mijnheer Goed Bestuur zelf hoorden we dit weekend ook Patrick Dewael op de vraag (vrij vertaald) is dit een begroting of een stuk Zwitserse kaas antwoorden: het belangrijkste is dat er een begroting is.
Het GAC roept de bevolking op om dit lichtende voorbeeld van onze elite te volgen en is daarbij niet te beroerd om zelf enkele suggesties te doen:
· Die 2/10 is niet zo belangrijk, meester, het belangrijke is dat ik op alle vragen een antwoord heb gegeven.
· Wat maakt het uit dat ik 90 reed waar je maar 30 mag, mijnheer de agent, u kunt niet ontkennen dat ik mijn snelheid heb beperkt.
· Dat ik vandaag een sigaret opsteek doet niets af van het feit dat ik gisteren gestopt ben met roken.
· Mijn lieve schat, maak je toch niet zo druk. Na al die maanden vruchteloze pogingen ben ik eindelijk zwanger. Wat maakt het dan uit dat het van de postbode is?
Zelf suggesties? U kunt ze uiteraard kwijt in onze reactiemodule.
Vriend van de revolutionaire zaak? Sluit u dan nu aan bij de Facebook-groep GAC!
- BDW: Bart De Wever hier. Ik zag dat er de laatste dagen weinig interessant nieuws is en ik dacht bij mezelf: Bart, ge moet die mannen van De Pravda iets gunnen.
- DS: Mijnheer De Wever, ik moet u zeggen dat er wegens de financiële crisis weinig ruimte over is voor politieke akkefietjes, maar zegt u maar.
- BDW: Akkefietjes? Dat zult ge wel rap inslikken als ge hoort wat ik u te vertellen heb. Zit ge stevig? Ik verdien 1/3 minder dan voor de kartelbreuk met de CD&V!
- DS: (*stilte*)
- BDW: Awel, is dat niet erg misschien?
- DS: (*diepe zucht*) Ik zal zien of we ergens een plaatsje hebben. Dus ik mag schrijven dat u klaagt over loonverlies?
- BDW: Bijlange niet, reporterke van mijn voeten, dat zou bij de mensen nogal overkomen in deze tijden! Ik ben misschien geen Dedecker, maar ik weet wel een beetje hoe ge de publieke opinie moet bespelen. Allez, schrijf op: gij zijt daar 'toevallig' achtergekomen en vraagt mij of ik dat erg vind. En dan zeg ik:
In de politiek mag je je niet laten leiden door wat er op het einde van de maand in de schuif ligt. Als je wil handelen volgens je principes, moet je niet kijken naar de materiële consequenties van je beslissingen. Anders had ik bij een andere partij moeten aansluiten. Bij sommige is het ondenkbaar om een post te laten staan. Kijk maar naar Patrick Dewael.
Hebt ge dat, of moet ik het op mail zetten?Trouwens, Den Hesp trekt nu 2.300 extra per maand, maar dat moet ge natuurlijk niet in uwen titel zetten.
- Het is genoteerd, mijnheer De Wever. Nu ik u toch aan de lijn heb, een klein vraagje: blijft u bij uw standpunt dat premier Leterme als goede Vlaming het ontslag van zijn regering had moeten aanbieden, nu blijkt dat dat misschien wel het failliet van twee Belgische banken tot gevolg had kunnen hebben, waar duizenden Vlaamse gezinnen klant zijn?
- (*klik tuuuut tuuuut tuuuut*)
Vriend van de revolutionaire zaak? Sluit u dan nu aan bij de Facebook-groep GAC!
Op een druk bijgewoonde persconferentie verklaarde Jean-Marie Dedecker onomwonden dat "de financiële crisis niet alleen de schuld kan zijn van onverantwoord speculeren, noch van van-de-pot-gerukte overnames." Hij voegde er direct aan toe dat "de grenzen van het kapitalisme voor zijn part nog lang niet bereikt zijn"en dat de studiedienst van LDD "de onmiskenbare schuld van de PS aan de crisis" aan het onderzoeken is.
"Yves Leterme kan uw oproep niet beantwoorden. Hij is bezig met degelijk bestuur voor de mensen. Laat een boodschap achter na de de biep."
JD:"Ja Yves, 't is ier Jos, he weet wel van Bjinouwerie Desmet an-anderkant van de stroate. Ja vint, pseerde joare die andre bjinouwerie overhepakt en nuun bitje meserie met' ofbetoalinge. Ja kweetut, nie bwoas van mie moa ja, wa wildje. En kpeisde, kgoa ne kjèr noar Yves beln, ie komdie ier wok altijd zin vljis kwupn en zin wu..vrouwe è dier wok oal nu en ton ne kjèr in 't zwart gevrocht. Allé, ge weet wa dak wil zegn en he voel mie oal komn'...zoej hie met de regeringe nietn kun' doen voor ne platselikke midnstandre? Totn noaste kjir é, en he weet: vwo wost, bufstik en kotelet...bjinouwerie Desmet!!"
