Goed en wel thuisgekomen. Gistermorgen om 09.30 uur vertrokken met de bus vanuit Santiago, met een rit voor ogen van 27 uren. Geen zorg meer voor de fietsen en een minimum bagage. De busreis verliep langs de kust, verrassend mooie natuur, enerzijds de Atlantische oceaan.,anderzijds het gebergte met de Pico de Europe een prachtig waardevol natuurgebied. Een slingerende autostrade met de ene viaduct na de andere, kunstwerken die het mogelijk maken deze verplaatsing te maken. Het heeft zijn voor en na, maar voor het toerisme is het een voordeel. Maar het was ook een terugreis met wat anekdoten. Alles verliep vlot, de bus verzorgd een soort lijndienst van het ene busstation naar het andere richting Parijs - Tours -Brussel enz...wijzelf hadden geen idee waar we allemaal terecht zouden komen. In Bilbao werden heel wat reizigers opgepikt, van alles wat, met en zonder hoofddoekje. Een kleurrijk gezelschap , ook twee mondaine dames, eentje met netkousen en een smoeltje vol kauwgom.....en maar knabbelen, en zonder pardon namen zij de plaatsen in waar hun gsm kon opgeladen worden en dan de hele nacht met dat ding bezig. Ach mens erger je niet....Bij de nachteklijke de grenscontrole in Frankrijk en die is er altijd voor dergelijke bussen had er een zwarte jongen pech, gesnapt geen geldige pas ....van de bus en kreeg zowaar twee armbandjes en kon mee op uitstap in de combi. Een reiziger met pech. Dan was er wel een reiziger met veel meer geluk. Op een bepaald moment horen wij achter ons miauwen, ja weer zo'n speciaal gsm geluid.....(tijdens de nacht) maar het was wel degelijk en kat. Een lieve zwarte dame had haar kat meegesmokkeld in een mooi aangepaste tas, maar de poes voelde zich daar waarschijnlijk niet zo gelukkig in en liet dit duidelijk merken. De maatschappij laat dit echter niet toe en zij hadden beiden geluk dat dit maar laat ontdekt werd..een 150 km voor haar halte Bordeaux. Ook nog een mooie herinnering aan de ontmoeting met een broer van Jan Hoet, die mee op terugreis was van een weekje stappen. Een waardevolle babbel, samen op de trein tot Gent , een treinrit die vooral veel te vlug verliep.......
Gisteren onze laatste km afgewerkt. Een kort maar mooi stukje. De laatste kilometers in het spoor van de voetgangers, tussen de welriekende eucalyptus bomen, met een stop op de Monte do Gozo, een groots monument ingehuldigd door onze vorige paus. In de verte zie je de eerste lijnen van de stad waar je einddoel ligt. s'Morgens bij het ontbijt treffen wij 2 jonge dames uit Catalunia die ook met de fiets op weg waren. In wat gebroken Engels raken wij aan de praat, ze vonden het ongelooflijk dat wij op deze ouderdom ( toen keek zij vooral naar mij.hub....) deze tocht deden. Wij zagen elkaar terug op de Monte do Gozo, en later op het plein voor de kathedraal vol enthousiasme en wilden een foto van ons 4 te samen. Bij het binnenkomen botsten wij op 3 Vlamingen waarvan iemand uit de Stokkelaan dan nog. Later op de avond hadden wij dan nog een leuke babbel met een koppel Nederlanders vanuit het raam van onze kamer ervaring uitwisselen over de tocht. Deze mensen hadden het vroeger gestapt, nu met de camper de plaatsen nog eens aandoen die voor hen belangrijk waren. Een dag vol waardevolle ontmoetingen...Ondertussen ook ons credencial afgehaald, langs St. Jacob voor de begroeting, samen met een rij pelgrims de schouder of de schelp aanraken van het beeld. Vandaag bezoeken wij de kathedraal en volgen er de misviering. Nu is het bagage verzamelen fietsen binnendragen voor het vervoer naar huis. Wijzelf vertrekken morgen met de bus huiswaarts met een hele boel herinneringen aan wegen, aan kerken aan mensen, aan gastvrijheid, aan het gefluit van de vogels, het genot van het fietsen in de mooie natuur......maar ook de momenten die moeilijk waren, halen wij het wel..... de regen, de hitte, weeral een klim.... Dank aan de lezers van onze blog, dank aan de mensen die het hebben gevolgd, ook dank voor de aanmoedigingen die wij mochten ontvangen. Groetjes vanuit Santiago. Hubert en Friet
Gisterenavond lukte het niet om tekst door te sturen, op zondag hebben wij geprofiteerd van het rustiger verkeer en de hoofdroute genomen. De wandelaars kruizen deze regelmatig, en volgen zo min of meer de N 547. Zo is er veel meer keuze aan alberges en pensions, restaurantjes enz...De uitgestippelde fietsroute is niet zo gekend en er is dan ook minder accommodatie. Hier hebben wij in de parochiekerk met patroonheilige St. Eulalie de viering gevolgd en hebben wij ook de pelgrimszegen gekregen. Ons avondmaal: lekkere pulpe (inktvis) en fris glaasje witte wijn.........dat is dan ook een stukje pelgrim zijn.
