In de discussie over het eenheidsstatuut staat de te respecteren opzeggingsperiode centraal. Vandaag zijn er tal van medewerkers die er (vrijwillig) voor kiezen om buiten het kluwen van de opzeggingsvergoeding te werken: de freelancers.

Ik pleit inderdaad voor gelijke rechten tussen arbeiders en bedienden. Is het onderscheid ondertussen niet uit de tijd. Bovendien is België vandaag het enige land in Europa dat geen eenheidsstatuut kent en arbeiders en bedienden bij ontslag, vakantiegeld, … anders behandeld.

“Het eenheidsstatuut is echter niet aan  freelancers besteed. Vandaag zijn er duizenden freelancers die er bewust voor kiezen om aan tal van sociale rechten die bedienden en arbeiders hebben te verzaken”, stelt Freelancenetwork.be.

Freelancers hebben geen 13^de maand, geen vakantiegeld, geen betaalde feestdagen en doorgaans geen recht op vergoeding als het contract beëindigd wordt. Hun uurtarief is het echt uit te betalen bedrag dat op de factuur komt.

Een einde van een arbeidscontract is te vaak een vechtscheiding. Met het eenheidssttuut blijft dit zo.

Daar waar de overheid door allerlei maatregelen krampachtig probeert om bedrijven te verplichten om hun personeel aan boord te houden eens er een arbeidsovereenkomst is, zien we dat bedrijven massaal werknemers ontslaan of blijven ontslaan. Bedrijven willen meer flexibiliteit. De trend is er en geen enkel eenheidsstatuut zal dit streven veranderen.

De freelancers redeneren anders. “Het is net door voor verschillende bedrijven tegelijk te werken dat zij hun risico op een verlies van inkomen verminderen.”

En wat blijkt. Bedrijven gaan, eens ze met een freelance medewerker gewerkt hebben, meer en meer opdrachten aan hen uitbesteden. Zij waarderen de flexibiliteit, het meedenken van de freelancer met hun business en hun begrip dat scheiden niet altijd peperduur hoeft te worden.

Als werkgever en werknemer man en vrouw zouden zijn die hun huwelijk willen beëindigen dan is de scheiding bijna altijd een vechtscheiding. De werknemer probeert, gesteund door de wetgeving, het onderste uit de kan te halen.

Het is een vechtscheiding omdat één van de partijen, vaak de werknemer, zich gepakt of onheus behandeld voelt. Ook met het eenheidsstatuut zal dit zo blijven.

De freelancer daarentegen werkt zijn opdracht af en hoopt dat zijn opdrachtgever later als de zaken beter gaan terug een beroep op hem doet. Of tenminste aan collega’s zijn naam doorvertellen.

Ik heb nog  nooit een werkgever reclame horen maken voor zijn ontslagen werknemer die met een proces dreigend nog wat extra euro’s heeft kunnen bemachtigen. Freelancers daarentegen krijgen tal van nieuwe opdrachten dankzij de mond tot mond reclame van hun opdrachtgevers. Blijkbaar kan het ook zonder dat eenheidsstatuut.

28-04-2013, 18:18 Geschreven door michel piedfort