Waarom komen jullienaar deze les? Dit is de saaiste die we hebben.
We komen de les binnen en gaan zitten en het eerste wat ze
tegen me zeggen was deze quote. De les ging over tekstkritiek en de studenten
kregen uitleg over een taak die ze moesten maken in verband met
bronnenonderzoek. Ik zat helemaal achteraan in de aula en kon iedereen dus goed
bekijken. Op de eerste vijf rijen zat niemand en vanachter zat het stampvol. Iedereen
was aan het praten, slapen, op zen laptop spelletjes aan het spelen of filmpjes
aan het kijken. Ik vond dit opvallend omdat ik altyd dacht dat de studenen die aanwezig tijdens de les waren, naar de les gaan om op te letten.
Je moet leren bouwen met de dingen die je hebt.
De leerkracht van lichamelijke opvoeding voor het
kleuteronderwijs was een zeer energieke grappige man. We moesten de les op
sportbanken volgen, wat het zeer gezellig maakte. Hij vertelde dat als je in
kleuterscholen aankwam je bijna geen echt sportmateriaal zoals trampolines,
klimrekken ter beschikking hebt omdat de overheid minder subsidies
kleuterscholen geeft. Je moest dus heel creatief leren omgaan met het materiaal
dat je had. Zo liet hij zien dat je 2 kersenpitzakjes als schaatsen kan gebruiken.
Door vol in je fantasie op te gaan, volgen de kinderen automatisch ook.
Als ik je nu nog zie praten, stuur ik je naar buiten
De les psychologie ging door in de grootste aula van Leuven,
waar heel veel volk zat. De professor zat had al minstens vijf keer voor stilte
gevraagd. Dit deed ze door stilte te roepen en dan een halve minuut te zwijgen.
Dit maakte me wel angstig en zweeg dus, maar de andere leerlingen leken zich
hier niet veel van aan te trekken. Na de zevende keer besloot ze om zich
persoonlijk op leerlingen te richten, opeens was het veel stiller. Velen hadden
bang om zelf in zo een grote aula geviseerd te worden door de professor.
