Etihad, de rijke luchtvaartmaatschappij weigert alle medewerking, we hebben misschien een vlucht komende maandag 19 april, mogelijks zitten we nog een week vast en kunnen pas de vlucht van volgende vrijdag 23 april nemen.
Ondertussen zijn de mensen van de Belgische ambassade met een hulpactie begonnen. Deze morgen hebben de ambassadeur himself en een medewerkster ons wat geld, wat belegde broodjes en wat drinken gebracht. Bij de meeste mensen is het geld op. Ze zoeken nu een hotel waar we kunnen overnachten, mogelijks voor een paar nachten.
Laat ons hopen dat de problemen zo snel mogelijk opgelost worden, want de toestand wordt schrijnend. Er zitten een paar kinderen in de groep en een babytje van 3 maanden, we zijn allemaal ontzettend moe en we beginnen een beetje te "rieken".
Donderdagavond vertrokken we ruim op tijd naar de Aquino Airport in Manila, om de reis huiswaarts aan te vatten. Maar.... opeens werd omgeroepen dat de pasagiers voor Brussel zich moesten melden bij de checkin. Daar kregen we te horen dat we niet mee mochten op de vlucht naar Abu Dhabi. Consternatie alom. Door de problemen met de Ijslandse aswolk kon niet geland worden in Brussel. Maar waarom mochten we niet naar Abu Dhabi?
Ondertussen kregen we geen informatie van de luchtvaartmaatschappij Etihad Airways. Ook liet men ons zonder eten en drinken zitten, zelf een stoel hebben we niet.
Ondertussen hebben de Belgische ambassade ingeschakeld. Etihad kwam toen doodleuk vertellen dat we konden op de volgende vlucht op ... 23 april, dat is dus binnen een WEEK.
Ondertussen hebben we de nacht doorgebracht op de grond en hebben nog steeds geen eten of drinken gezien, en weten we nog niks over een mogelijke terugvlucht.
Hier zitten we dus, gestrand aan de andere kant van de wereld, een groepje van 25 Belgen.
Later meer, maar één advies kunnen we al zeker mee geven : NEVER FLY ETIHAD AIRWAYS !
Onze laatste volledige dag in Manila. Opnieuw gidsten Lisa en Carlos ons door de stad. Eerst bezochten we Intramuros, het oude ommuuurde stadsgedeelte, niks bijzonders eigenlijk. Na de middag deden we opnieuw een .... winkelcentrum aan : de Mall of Asia, het grootste van het Aziatische ontinent. Gigantisch groot, elke grote merken zijn hier aanwezig met een eigen shop. Maar niet gezellig, kitcherig zelfs.
De terugtocht met de auto naar het hotel, ongeveer 15 km duurde zo maar eventjes 2 uur!
Na een week Zamboanga trokken we vandaag terug naar Manila. De vlucht met vliegtuig ging sneller dan de rit van de luchthaven naar het hotel.
De taxichauffeur sakkerde en hij had gelijk : "Manila is trappic, trappic, trappic". Voor alle duidelijkheid, Filippijnen kunnen de "f" niet uitspreken.
Na een lekker (Belgisch!) avondmaal volgde een korte nachtrust, want om 9u30 stonden Lisa en Carlos ons al op te wachten. Lisa is een Filippijnse, geboren in Manila en is gehuwd met een rasechte Eeklonaar, Carlos. De ideale gidsen dus.
Ze vroegen ons wat we wilden bezoeken. Doe maar een suggestie, zeiden we. Dus trokken eerst naar een ... winkelcentrum, Global City. Vandaar ging het naar Greenhills, een, jawel, winkelcentrum ofte mall genoemd hier. We eindigden de dag met een bezoek aan Eastwood Mall, een ...juist, u wist het al.
Mijn collega Nathalie, die hier een paar jaar heeft gewoond, had me verwittigd : in Manila is niets te zien, en gelijk heeft ze. Veel winkelcentra, heel veel "trappic", maar voor de rest???
Nu, morgen staat nog een bezoek aan Intramuros op het programma, dat zou wel een bezienswaardigheid zijn. Daarna volgt een bezoek aan Mall of Asia, het allergrootste winkelcentrum van Azië.
Eén ding weet ik zeker, dit jaar zien ze me niet meer terug in de winkelstraten.
Veronique leerde vandaag een nieuwe fruitsoort kennen, mangostine.
O ja, mijn verbrande rug en billen zijn al aan de beterhand.
Bezoek aan de plaatselijke muziekwinkel
Lisa en Carlos, onze gidsen in Manila
Veronique ziet pareltjes
In Manila verkopen ze dus t-shirts van vele bekende bands...
Het avondfeest van het huwelijk van Andy en Beverly verliep een beetje zoals bij ons : veel eten, drinken en een danspasje.
Toch een leuke anekdote : de "judge" die het huwelijk ingezegend had was ook aanwezig op het avondfeest (samen met 2 secretaressen...). Op een bepaald moment hadden Gert-Jan en Fam dorst en bestelden 2 pintjes bij een ober. Kleine vergissing was de ober was eigenlijk de "judge", maar de man kon er om lachen.
De dag na de trouwpartij hielden we een collectieve luie dag. Lang slapen, beetje luieren, beetje zonnen, beetje drinken, beetje eten, een zwemke doen, ach, het leven kan lastig zijn.
Bij zonsondergang waagden Patriek, Andy en ik zich aan een zwempartij in volle zee. Leuk, mooi ook, toen plots Andy riep : "Ik ben mijn trouwring verloren". Paniek alom. We probeerden nog te zoeken, maar het was ondertussen te donker geworden om verder te zoeken.
Toen Andy het nieuws aan zijn kersverse bruid vertelde was die natuurlijk van de kook. Je zou voor minder, je trouwring verliezen binnen de 24 uur.
De verdere avond verliep in mineur.
De volgende morgen zag ik een vissersbootje met een snorkelaar, op jacht naar krabben. Ik riep de man tot bij mij en vroeg hem of hij eens wou zoeken naar een gouden ring, ik wees hem de plaats aan waar Andy de ring verloren was. En na amper 5 minuten, eureka! De ring was gevonden. Andy content en vooral Bev content.
Maandag stond een uitstap naar het eiland Santa Cruz op het programma. Aangezien dit een eiland is waar nogal wat moslimrebellen zitten moesten we ons verplicht laten escorteren door twee zwaar bewapende militairen. Schoon zicht : met z'n zevenen in een piepklein vissersbootje en twee soldaten.
Santa Cruz is een pracht eiland met witte stranden, maar ... je valt er best niet in slaap tijdens het zonnen. Femke en ik lopen er nu als gebraden kiekens bij. Heb vannacht trouwens geen oog dicht gedaan van de pijn (verbrande schouders, en billen).
Straks om 15u nemen we de vlucht naar Manilla voor het laatste gedeelte van onze reis. Andy, Beverly, Willy en Patriek zijn deze morgen al vertrokken naar het eiland Cebu, zij trekken later nog naar het paradijselijke Palawan.
Zwempartijtje bij zonsondergang
Proberen Parijs-Roubaix volgen via internet
Het vissersbootje dat ons naar Santa Cruz bracht onder militaire escort
10 april 2010, de huwelijksdag van Andy en Beverly, het heugelijke feit waarom we met gans de familie naar de andere kant van de wereld zijn gereisd.
Het weer is (iets te) schitterend, volop zon, drukkend warm, boven de 40 graden. In het resort Vista del Mar worden de voorbereidingen getroffen voor de de bruiloft en het avondfeest. De witte tafels staan gedekt, met een azuurblauwe zee als achtergrond, prachtig.
Om 17 is iedereen paraat, de "judge" en zijn twee secretaressen, de familie, de gasten, ja zelfs de bruid staat te popelen. Alleen, geen bruidegom te zien. Men was hem vergeten te gaan afhalen.
Met een uur vertraging kan de ceremonie beginnen, het is ondertussen al bijna donker, dus de beelden zijn al wat donkerder, jammer. Een wettelijk huwelijk wordt in de Filippijnen ingezegend door een "judge", een rechter dus.
Ondertussen blijkt het dat ik (Frank) Andy's "best man" ben en Patriek "principle sponsor", van verrassingen gesproken. De ceremonie dreigt een beetje in het honderd te verlopen. Maar uiteindelijk lukt toch nog best. De ringen worden gepast, de akten getekend, en dan zijn Andy en Beverly man en vrouw. Beverly krijgt meteen ook een nieuwe familienaam, voortaan gaat zij door het leven als Beverly Lehoucq.
Vandaag is het vrijdag, de dag voor de grote dag voor Andy.
Deze morgen waren we alweer vroeg op, een frisse duik, profiteren van de eerste zonnestralen, om 7u 30 al!!!
Deze morgen stond een trip naar La Paz op het programma, een dorpje in de bergen, met de jeep langs wegen en bospaden, avontuurlijk.
Binnenkort zijn er hier presidentsverkiezingen en dat merk je overal. Overal, werkelijk overal zie je verkiezingsaffiches, van wel honderden kandidaten.
Deze middag een lekkere luie middag aan het zwembad, met een drankje natuurlijk.
Vanavond diner in het restaurant in het hotel, gezellig, en er was een live band die het halve repertoire van The Eagles speelden, Wijs!
Ondertussen is het hier middernacht en dus ... 10 april, de verjaardag van Veronique. We wilden er nog ene op drinken, maar de barman is al gaan slapen, dus moeten we morgen onze schade inhalen.
Morgen verhuizen we dus naar Vista del Mar, het resort waar het huwelijk zal plaats vinden.
Gisterenavond zijn we de dus aangekomen in Zamboanga. Beverly stond er al heel ongeduldig te wachten. Het weerzien en de kennismaking waren hartelijk. We trokken dan naar Hotel Lantaka, waar we nog een frisse pint pakten op het terras aan het strand.
Het avondmaal gebruikten we in één of andere Grill, zeer lekker en ongelofelijk goedkoop. We bestelden er twee emmers bier, en die emmers, dat mag je letterlijk nemen.
De tocht terug naar het hotel was avontuurlijk : per tricycle!.
Na een reis van 24u, 15 uur vliegen, 11.500 km zijn we vermoeid aangekomen in Manila.
Een korte maar verkwikkende nacht verder en na een kort bezoek aan één van de vele malls in Manila, zitten we nu klaar op de luchthaven van Manila. Ons vliegtuig richting eindbestemming Zamboanga stijgt binnen een uurtje op.
Daar zal Andy's verloofde Beverly ons met ongeduld staan opwachten.
Deze weblog is het reisverslag van Veronique, Frank, Willy, Femke, Gert-Jan, Patriek en Andy naar de Filipijnen.
We gaan er het huwelijk bijwonen van Andy met z'n Filipijnse verloofde Beverly, huwelijk dat plaats vindt op zaterdag 10 april, tevens de verjaardag van Veronique.
Ons reisschema ziet er als volgt uit :
Maandag 5 april : Vertrek Brussel - Abu Dhabi - Manilla met Etihad Airways Dinsdag 6 april : 1 overnachting in Manilla, New Horizon Woensdag 7 april : transfert met vliegtuig naar Zamboanga, verblijf in Hotel Lantaka Zaterdag 10 april : verhuis naar La Vista del Mar Resort voor het huwelijk van Beverly en Andy Tot dinsdag 13 april : verblijf in La Vista del Mar Resort Dinsdag 13 april : terugvlucht naar Manilla Woensdag 14 en donderdag 15 april : bezoek Manilla Vrijdag 16 april : Terugvlucht Manilla - Abu Dhabi - Brussel (voor Veronique, Frank, Femke en Gert-Jan)
Willy, Patriek, Andy en kersverse bruid Beverly blijven nog een week rond toeren vooraleer huiswaarts te keren.
Plaats van het huwelijk : La Vista del Mar Resort in Zamboanga
Na een reis van 24u, 15 uur vliegen, 11.500 km zijn we vermoeid aangekomen in Manila. 
