|
Ciao tutti :),
Nee, natuurlijk ben ik mijn blog
en jullie nog niet vergeten!
Tijd om verslag uit te brengen van
mijn eerste maand nella bella Italia.
De eerste dagen hier waren heel
hectisch. Ik had betaald voor de hele maand en toch was de kamer niet vrij toen
we zeven september toekwamen. De eerste nacht moesten we elders slapen
(gelukkig zonder extra te betalen).
Na het gesleur van de auto naar de
voorlopige kamer moesten we de volgende dag dus hetzelfde nog eens doen. De
eigenaar van het huis bleek niet thuis te zijn en ook de taxi kwam niet ook al
had ik aan de telefoon begrepen dat er eentje op komst was. Meteen merkten we
hoe het er hier aan toegaat in Italië: wachten, wachten en nog eens wachten.
Uiteindelijk hebben we onze woonst na veel aspettare en zweten bereikt.
Eens binnen mochten we nog een
tweetal uren met onze vingers draaien omdat de vorige bewoners (vijf mannelijke
voetballers) een serieus zootje van het appartement hadden gemaakt. Wij zaten
toe te kijken hoe alles gekuist werd.
Beschrijving van het appartement:
kapotte tafelpoot, kapot douchegordijn, geen raam in de badkamer, geen raam in
de keuken, geen raam in de leefruimte, geen raam in de tweede slaapkamer (waar
een heel leuk Duits koppel sliep). Ik sliep in een dubbele slaapkamer met Ann
Sofie en met een Albanees meisje. Gelukkig waren er in onze kamer wel twee
ramen want
het licht werkte niet. We hebben dit drie keer gemeld, maar niks
gebeurde en dus kropen we altijd in bed met de televisie aan. Natuurlijk ben ik
meerdere malen gestruikeld over mijn eigen rommel en mijn parfum is op deze
manier kapot gesplatterd op de grond (stinkie Frankie vanaf toen).
Het Albanese meisje was echt een
geval apart. Achttien jaar, ze zal hier vier jaar studeren (economie). Ze had nog
nooit alleen gewoond, ze kon niet koken, wist niet hoe ze kleren moest wassen
Dit is allemaal niet erg want hoe was ik zelf toen ik bij Lynn introk? Wat me
echter mateloos stoorde: ze vond het nodig elke ochtend haar wekker te zetten
om zeven uur (!) terwijl ze altijd niet overdreven nog MINSTENS TWEE UUR bleef
liggen. Gevolg was wel dat ik altijd wakker was en niet meer in slaap kon
geraken. Die heeft dus soms zure blikken gekregen van mij. (Als ik vroeg waarom
ze dat deed antwoordde ze dat ze heel veel tijd nodig heeft s morgens om haar
make up van de vorige dag af te wassen, grr).
Genoeg geklaagd over het
appartement. We leefden meer buiten dan binnen en wat daar gebeurde was altijd
heel leuk dus dan vergat ik ons donker, groezelig slaaphol.
Vrijdag 8 september hebben Ann
Sofie en ik de instaptest gemaakt aan de università per stranieri (universiteit
voor buitenlanders). De maandag werd ons verteld in welk niveau we zaten. Ik
ben na twee dagen veranderd omdat ze in de eerste week (die ik dus gemist had)
heel wat grammatica gezien hadden en ik kreeg het gevoel dat ik aan het verdrinken
was. Dat was niet zon verstandige beslissing. De leerkracht en leerlingen in
mijn nieuwe klas waren veel aangenamer, maar ik ging in het andere niveau
misschien meer bijgeleerd hebben. Ik kan nu (gelukkig) wel al een beetje
Italiaans. Ik had zowaar 30 op 30 als eindresultaat, maar dat is omdat er
anders studenten gingen zijn die gebuisd waren denk ik (nogal grote
niveauverschillen in onze klassen). Ik ga nog een cursus volgen in Padova omdat
die meetelt voor vier studiepunten. De studenten spreken de hele tijd Engels
dus denk dat die cursus me zal helpen het Italiaans te onderhouden.
Ik heb hier zeer veel
verschillende nationaliteiten ontmoet en natuurlijk wat telefoonnummers verzameld
om tripjes te kunnen maken de komende maanden. Er waren veel Polen, Fransen,
Belgen, Hollanders, Duitsers, Oostenrijkers, Britten,
Enkele hoogtepunten: de
herontdekking van het Italiaanse ijs! Op elke hoek vind je hier een gelateria.
Nieuwe geproefde smaken: kinder, nutella, bacio bianco (de witte versie van de
heerlijke praline) en rafaello (de witte versie van ferrero rocher).
Verder heb ik heel lekkere
prosciutto en pizzas gegeten. En elke dag pasta
zoals de echte Italianen. We
hebben vaak samen gekookt, maar we aten ook vaak in het studentenrestaurant.
Dit was een beetje zoals de brug bij ons, goedkoop, wel elke dag pasta. (Elke
dag?! Ben ik al verdikt? Ik denk het wel, maar een mens gaat maar één keer op
erasmus).
Ik heb Pisa, Firenze, Pienza en
San Geminiano bezocht. Stuk voor stuk prachtig, behalve Pisa, naast de toren is
er niet veel speciaals aan de stad. Er was hier een filmfestival waar ik
tweemaal naartoe ben geweest. Heb een Hollandse film gezien,
Schitzelparadise, vrij grappig en La mia super ex-ragazza met Uma, ook een
komedie.
De feestjes hier vonden vaak
plaats op de beroemde piazza del campo, waar de mensen gewoon staan of zitten
met een fles wijn of bier. Drank moet je hier echt in de supermarkt kopen. Er
was hier één bar waar je een pintje kon kopen voor 1.80 maar dat was echt
pisbier. Normale prijs is 4 euro (! gek). Elke donderdag, zoals bij ons, was er
een speciaal feestje voor studenten in de fortezza (prachtig domein met
amfitheater en adembenemend uitzicht over Siena).
Het beste feest was echter het
feest in mijn straat!
Voor de onwetenden: Siena is het
dorp waar elk jaar de belangrijkste palio plaatsvindt. Dit is een soort
wedstrijd waarin de zeventien stadswijken of contradas strijden tegen elkaar.
Elke contrada heeft zijn eigen vlag en wordt vertegenwoordigd door een paard en
jockey uit Sardinië. De bedoeling is dat ze zo snel mogelijk drie rondjes
rijden op hun paard rond de piazza del campo. De winnaar krijgt dan de palio,
dit is een soort vaandel of vlag. De mensen zijn echt heel trots op heel dit
gebeuren, het echt iets traditioneels, bestaat al sinds 1400 als ik mij niet
vergist.
Ik had het geluk te wonen in de
contrada die de palio van dit jaar gewonnen heeft: la contrada che si chiama La
Panterna Nera. De jockey si chiamava Brio en dus was het thema van het
reusachtige feest: carnaval van Brio ipv Rio. Dit is zowat het leukste wat ik
hier heb meegemaakt. Alle mensen waren verkleed in de kleuren van de contrada
(rood blauw wit). Iedereen danste, iedereen zong. Overal was er wijn, brood,
ham, cocktails, pestotoostjes
Mannen die vuurspuwden en zwaarden in hun keel
staken. Een grote drummende band, confetti, vuurwerk, slingers, felle lichten,
alles wat er bij een groot feest hoort
Echt fantastisch!!!
Het tweede beste feestje was
natuurlijk het afscheidsfeestje waar vele knuffels uitgedeeld werden. Nu is het
hier een beetje leeg
ik zit in de donkere living te schrijven, alle studenten
zijn reeds vertrokken. Ik kan alleen maar hopen dat Padova me evenveel leuke dingen
zal brengen als Siena. De eerste weken zal ik (vooral letterlijk maar ook
figuurlijk) verdwalen. Ik hou jullie op de hoogte.
Een vette bacio voor iedereen,
Francesca in Italia.
PS voor degenen die me graag
persoonlijk schrijven: Via Tartaglia 9, Padova (postcode vind je op mappy).
01-10-2006, 18:56 geschreven door Francesca 
|
