Frankie in Italië
Inhoud blog
  • Ciao raggazi!
  • What am I doing?
  • Proficiat!

    Zoeken in blog


    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     


    Ciao!
    01-10-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ciao raggazi!

     

    Ciao tutti :),

     

    Nee, natuurlijk ben ik mijn blog en jullie nog niet vergeten!

     

    Tijd om verslag uit te brengen van mijn eerste maand nella bella Italia.

     

    De eerste dagen hier waren heel hectisch. Ik had betaald voor de hele maand en toch was de kamer niet vrij toen we zeven september toekwamen. De eerste nacht moesten we elders slapen (gelukkig zonder extra te betalen).

    Na het gesleur van de auto naar de voorlopige kamer moesten we de volgende dag dus hetzelfde nog eens doen. De eigenaar van het huis bleek niet thuis te zijn en ook de taxi kwam niet ook al had ik aan de telefoon begrepen dat er eentje op komst was. Meteen merkten we hoe het er hier aan toegaat in Italië: wachten, wachten en nog eens wachten. Uiteindelijk hebben we onze woonst na veel aspettare en zweten bereikt.

    Eens binnen mochten we nog een tweetal uren met onze vingers draaien omdat de vorige bewoners (vijf mannelijke voetballers) een serieus zootje van het appartement hadden gemaakt. Wij zaten toe te kijken hoe alles gekuist werd.

    Beschrijving van het appartement: kapotte tafelpoot, kapot douchegordijn, geen raam in de badkamer, geen raam in de keuken, geen raam in de leefruimte, geen raam in de tweede slaapkamer (waar een heel leuk Duits koppel sliep). Ik sliep in een dubbele slaapkamer met Ann Sofie en met een Albanees meisje. Gelukkig waren er in onze kamer wel twee ramen want… het licht werkte niet. We hebben dit drie keer gemeld, maar niks gebeurde en dus kropen we altijd in bed met de televisie aan. Natuurlijk ben ik meerdere malen gestruikeld over mijn eigen rommel en mijn parfum is op deze manier kapot gesplatterd op de grond (stinkie Frankie vanaf toen).

    Het Albanese meisje was echt een geval apart. Achttien jaar, ze zal hier vier jaar studeren (economie). Ze had nog nooit alleen gewoond, ze kon niet koken, wist niet hoe ze kleren moest wassen… Dit is allemaal niet erg want hoe was ik zelf toen ik bij Lynn introk? Wat me echter mateloos stoorde: ze vond het nodig elke ochtend haar wekker te zetten om zeven uur (!) terwijl ze altijd niet overdreven nog MINSTENS TWEE UUR bleef liggen. Gevolg was wel dat ik altijd wakker was en niet meer in slaap kon geraken. Die heeft dus soms zure blikken gekregen van mij. (Als ik vroeg waarom ze dat deed antwoordde ze dat ze heel veel tijd nodig heeft ’s morgens om haar make up van de vorige dag af te wassen, grr).

     

    Genoeg geklaagd over het appartement. We leefden meer buiten dan binnen en wat daar gebeurde was altijd heel leuk dus dan vergat ik ons donker, groezelig slaaphol.

     

    Vrijdag 8 september hebben Ann Sofie en ik de instaptest gemaakt aan de università per stranieri (universiteit voor buitenlanders). De maandag werd ons verteld in welk niveau we zaten. Ik ben na twee dagen veranderd omdat ze in de eerste week (die ik dus gemist had) heel wat grammatica gezien hadden en ik kreeg het gevoel dat ik aan het verdrinken was. Dat was niet zo’n verstandige beslissing. De leerkracht en leerlingen in mijn nieuwe klas waren veel aangenamer, maar ik ging in het andere niveau misschien meer bijgeleerd hebben. Ik kan nu (gelukkig) wel al een beetje Italiaans. Ik had zowaar 30 op 30 als eindresultaat, maar dat is omdat er anders studenten gingen zijn die gebuisd waren denk ik (nogal grote niveauverschillen in onze klassen). Ik ga nog een cursus volgen in Padova omdat die meetelt voor vier studiepunten. De studenten spreken de hele tijd Engels dus denk dat die cursus me zal helpen het Italiaans te onderhouden.

     

    Ik heb hier zeer veel verschillende nationaliteiten ontmoet en natuurlijk wat telefoonnummers verzameld om tripjes te kunnen maken de komende maanden. Er waren veel Polen, Fransen, Belgen, Hollanders, Duitsers, Oostenrijkers, Britten, …

     

    Enkele hoogtepunten: de herontdekking van het Italiaanse ijs! Op elke hoek vind je hier een gelateria. Nieuwe geproefde smaken: kinder, nutella, bacio bianco (de witte versie van de heerlijke praline) en rafaello (de witte versie van ferrero rocher).

    Verder heb ik heel lekkere prosciutto en pizza’s gegeten. En elke dag pasta… zoals de echte Italianen. We hebben vaak samen gekookt, maar we aten ook vaak in het studentenrestaurant. Dit was een beetje zoals de brug bij ons, goedkoop, wel elke dag pasta. (Elke dag?! Ben ik al verdikt? Ik denk het wel, maar een mens gaat maar één keer op erasmus).

     

    Ik heb Pisa, Firenze, Pienza en San Geminiano bezocht. Stuk voor stuk prachtig, behalve Pisa, naast de toren is er niet veel speciaals aan de stad. Er was hier een filmfestival waar ik tweemaal naartoe ben geweest. Heb een Hollandse film gezien, “Schitzelparadise”, vrij grappig en “La mia super ex-ragazza” met Uma, ook een komedie.

     

    De feestjes hier vonden vaak plaats op de beroemde piazza del campo, waar de mensen gewoon staan of zitten met een fles wijn of bier. Drank moet je hier echt in de supermarkt kopen. Er was hier één bar waar je een pintje kon kopen voor 1.80 maar dat was echt pisbier. Normale prijs is 4 euro (! gek). Elke donderdag, zoals bij ons, was er een speciaal feestje voor studenten in de fortezza (prachtig domein met amfitheater en adembenemend uitzicht over Siena).

     

    Het beste feest was echter het feest in mijn straat!

    Voor de onwetenden: Siena is het dorp waar elk jaar de belangrijkste palio plaatsvindt. Dit is een soort wedstrijd waarin de zeventien stadswijken of contrada’s strijden tegen elkaar. Elke contrada heeft zijn eigen vlag en wordt vertegenwoordigd door een paard en jockey uit Sardinië. De bedoeling is dat ze zo snel mogelijk drie rondjes rijden op hun paard rond de piazza del campo. De winnaar krijgt dan de palio, dit is een soort vaandel of vlag. De mensen zijn echt heel trots op heel dit gebeuren, het echt iets traditioneels, bestaat al sinds 1400 als ik mij niet vergist.

     

    Ik had het geluk te wonen in de contrada die de palio van dit jaar gewonnen heeft: la contrada che si chiama La Panterna Nera. De jockey si chiamava Brio en dus was het thema van het reusachtige feest: carnaval van Brio ipv Rio. Dit is zowat het leukste wat ik hier heb meegemaakt. Alle mensen waren verkleed in de kleuren van de contrada (rood blauw wit). Iedereen danste, iedereen zong. Overal was er wijn, brood, ham, cocktails, pestotoostjes… Mannen die vuurspuwden en zwaarden in hun keel staken. Een grote drummende band, confetti, vuurwerk, slingers, felle lichten, alles wat er bij een groot feest hoort… Echt fantastisch!!!

     

    Het tweede beste feestje was natuurlijk het afscheidsfeestje waar vele knuffels uitgedeeld werden. Nu is het hier een beetje leeg… ik zit in de donkere living te schrijven, alle studenten zijn reeds vertrokken. Ik kan alleen maar hopen dat Padova me evenveel leuke dingen zal brengen als Siena. De eerste weken zal ik (vooral letterlijk maar ook figuurlijk) verdwalen. Ik hou jullie op de hoogte.

     

    Een vette bacio voor iedereen,

     

    Francesca in Italia.

     

    PS voor degenen die me graag persoonlijk schrijven: Via Tartaglia 9, Padova (postcode vind je op mappy).

    01-10-2006, 18:56 geschreven door Francesca  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Archief per week
  • 02/10-08/10 2006
  • 25/09-01/10 2006
  • 11/09-17/09 2006

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs