Niet zo'n goed nieuws. 't Is niet gelukt maar toch ben ik blij dat de onzekerheid achter de rug is. Op naar een volgende poging... we hebben nog zes embryo's daar zal wel een zwangerschap uit volgen zeker... Ik mag onmiddelijk verder proberen 2 april terug naar Antwerpen. En hopelijk mag het van de tweede keer lukken.
Vandaag terug bloed moeten laten nemen. Wat duurt de tijd lang als je wacht op iets... en de onzekerheid.... niets voor mij. Het ene moment ben ik erg hoopvol het volgende moment weet ik zeker dat het niet gelukt is. Gek word ik ervan. Voel ik iets??? JAA Of toch niet??? Toch niet hetzelfde als bij onze Storm.... Maar ja elke zwangerschap is anders... Wat kan je lichaam toch met je aan de haal gaan.
Goede middag, Nadat onze zoon Storm het zo geweldig doet, hebben we besloten voor een tweede te gaan. We hebben 9 maanden de natuur zijn gang laten gaan maar het lijkt op deze manier niet te lukken dus zijn we terug naar de fertiliteitskliniek geweest. In januari gingen we langs en bij de volgende cyclus mogen we onmiddelijk terug aan een cryo poging beginnen. Dit houdt in dat ik in mijn eigen cyclus een ontdooit embryo van onze vorige IVF poging ingepland krijg. ('t zal op dezelfde dag gemaakt zijn als onze Storm maar wel in leeftijd verschillen) 20 Februari eindelijk is het zover en mijn cyclus is gestart. 12 Dagen later mag ik voor de eerste keer terug in de wachtzaal plaats nemen. 't Is een zaterdag dus ik moet er pas om 9 uur zijn. Nummer 32 amai dat wordt lang wachten maar ik weet waarvoor en heb het er graag voor over. Er wordt een echo en bloed genomen. En ik mag dinsdag terugkomen. Dinsdag zelfde verhaal aanschuiven, bloed en echo. Na de middag mag ik terug bellen voor de resultaten want mijn cyclus leidt weer een eigen leven waar niet aanuit te kunnen valt. Na de middag het nieuws dat ik donderdag (8 maart) terug moet komen. Om 7 uur rep ik me richting Antwerpen. Verdict na bloedname en echo.... je dacht het al wel... zaterdag terugkomen. AHA er komt schot in de zaak vandaag mag ik een spuit pregnyl die Kurt met veel moed in mijn bil zet... Daar zijn we weer echt vertrokken. Woensdagochtend mag ik bellen of de ontdooing gelukt is en ja hoor 2 embryo's ontdooit en ééntje heeft het overleefd. Ik mag onmiddellijk vertrekken en dan wordt het teruggeplaatst. Ik heb alvast een foto van jouw je bent een tiencellig embryo dat goed aangroeid. Deze ochtend was je negencellig en tegen dat ik er was, was je alweer verder gedeeld. Ik krijg je foto in mijn handen en hou je op mijn buik terwijl ze je terugplaatsen waar je hopelijk flink zal groeien. Woensdag 14 maart 2007 rond 11 uur ... daar zit je dan en nu afwachten en hopen en toch de twee voeten op de grond houden.... .
