Eindelijk heb ik (min of meer) vast hoe ik het best bloemen fotografeer. Macrolens? Check. Diafragmamode? Check. Mooie achtergrond? Mmmmin of meer check. Lichtbron aan het raam of buiten op een bewolkte dag? Check.
En tenslotte als laatste: Afstand van sensor of lens tot bloem? Check!! Want daar had ik nu juist problemen mee. Ik weet niet wie het ooit gezegd heeft, of waar ik het ooit gelezen heb (als je het weet, deel het even mee?), maar "twee stappen achteruit" is soms het beste wat je ooit kunt doen bij het bepalen van je compositie.
Dat doe ik nu ook met bloemen. Ik ga een centimeter of twee achteruit en stel dan nog eens scherp. Nu heb ik opgemerkt dat dit mij meestal scherpere foto's oplevert in de gebieden waar ik wil (blad + stamper). Een zeer hoog diafragma is ook niet altijd de uitkomst, want soms heeft dit zelfs een averechts effect! Hmm, het enige wat ik nu wil uittesten is de afstand meten van mijn sensor tot mijn onderwerp. Ik vraag me af of er niet een bepaalde apparatuur is die dat kan. En of ik het echt nodig heb of beter op mijn gevoel afga.
Ik laat het je wel even weten. Tot de volgende keer!
Bloemen en lenzen. Bijtje en bloem of kat en hond?
Mijn eerste bericht, en tevens ook een waar verslag over een experiment. De laatste paar weken ben ik bezeten met het fotograferen van bloemen. Op zichzelf is dit niks, ware het niet dat ik perfectionist ben in dat soort dingen. Met name, de scherpte in een foto.
Al geruime tijd gebruik ik een statief en een afstandsbediening voor het maken van mijn foto's. Lijkt simpel? Denk nog eens na. Op de vraag over hoe je het best bloemen fotografeert, krijg je de meest uiteenlopende antwoorden in fora's en tijdschriften/boeken.
De één zegt "Gewoon, je zet je in diafragma stand, neemt de grootste opening (kleinste F getal) en schiet maar." "Neeeeen" zegt een ander "neem altijd je kleinste opening! Een getal van F22 of groter is veel beter!" In één of ander boek lees ik, dat een teleobjectief ook een oplossing bied, door het kleinste F-getal te kiezen en helemaal in te zoomen. Zo blijft je bloem scherp maar krijg je een mooie floeren achtergrond. Nog een ander artikel, in een tijdschrift raadt een macro (1:1) lens aan. Of toch een close up lens.
Wat kiest men nu? Eerst en vooral denk ik dat je eerst naar de bloem moet kijken. Niet iedere bloem geeft dezelfde vorm, dezelfde diepte. Je moet het een beetje aanvoelen. Een aaronskelk ga je niet in F4.2 nemen, omdat je dan een heeel groot deel van de bloem onscherp hebt. F22 zal een mooiere scherpe en duidelijk foto opleveren. Een madeliefje in F4.2 geeft een mooier resultaat, omdat alle blaadjes netjes op een rij staan. Een mooi egaal geheel.
Ik heb even de som op de proef genomen en gefotografeert met verschillende lenzen. Alle foto's zijn gemaakt met witbalans op bewolkt, in diafragma stand. Afstand verschillen aangezien niet elke lens op dezelfde minimale afstand scherpstelt.
90mm macro lens:
200mm close up lens:
300mm telelens
Hmmm, voor mij komt de eerste foto mooi uit. De stampertjes zijn mooi scherp, terwijl de zijkanten floer zijn. Bij de tweede en derde foto is alles duidelijk zichtbaar, behalve dat daarmee ook alles gezegd is. Zichtbaar is nog niet scherp en de foto's missen "diepte". Bij de derde foto ontbreekt het zelfs aan detail waarbij de eerste twee foto's de bovenste blaadjes wel mooi zichtbaar zijn.
Wat gebeurt er nu als we de perfecte foto nog perfecter proberen te maken? Dat zal voor een andere keer zijn! ;)
