In het dorp waar we verblijven zijn er grotten. Vannacht ga ik mijn vader in de grotten zoeken, besluit ik. Ik ga maar raak verdwaald. Ik word wakker in de armen van Miel, we zijn op weg naar een ziekenhuis.
Ik werd vandaag zot in mijn barak en ging naar buiten. Ik zat in de buurt van de omheining en hoor gefluister: het gefluister van Miel, de man die zij dat hij mijn vader was. Hij zegt dat ik vannacht naar deze plek moet terugkeren. Die nacht ga ik terug, kruip door de tunnel onder de omheining en ben ik vrij.
Ik werk nu al dagen in de mijn. Charel, een volwassene, draagt zorg voor mij en legt mij uit wat ik moet doen en waar ik voor moet uitkijken. Maar vandaag ging het mis. Ik raak bedolven onder de brokstukken en wanneer Charel en zijn makkers mij komen bevrijden, stort alles in. Ik heb het als enige overleefd. In het zieken huis kreeg ik een droom. Mijn vader zit in een grot.
Ik moest vluchten voor iemand die me herkende. Na het verblijf in de woonwagen ga ik op zoek naar mijn vader. In een station kom ik iemand tegen die me naar mijn vader zou brengen. Maar na een lange rit in een koets, kom i, ergens aan waar iedereen Duits spreekt. Ik word opgesloten in een barak en moet werken in een mijn.
Het is stil op straat. Ik loop rond tot ik plots een meisje, iets ouder dan ik, tegenkom. Ze noemt Kikkie en zegt (na wat geplaag) dat ik bij haar en haar vader mag komen slapen. Ik slaap boven Kikkie in een bed in hun woonwagen.
Na aankomst in Olland word ik op een trein gezet naar het weeshuis. Hoe kan ik ontsnappen? Gelukkig die man van op de boot die zei dat hij mijn vader was, doet de trein stoppen. Ik ren en verstop me onder een bank.
Ik volg de vluchtelingenstroom maar wordt tegengehouden door een man. Ik vertrouw hem niet maar ik ga wel met hem mee. We rijden mee met een vrachtwagen van het Rode Kruis en worden afgezet op een vluchtelingenboot. Als we net vertrokken zijn wordt de haven gebombardeerd door zeppelins.
Ik volg de vluchtelingenstroom maar wordt tegengehouden door een man. Ik vertrouw hem niet maar ik ga wel met hem mee. We rijden mee met een vrachtwagen van het Rode Kruis en worden afgezet op een vluchtelingenboot. Als we net vertrokken zijn wordt de haven gebombardeerd door zeppelins.
s Nachts keer ik stiekem terug naar de plek waar mijn vader gevangen werd gehouden. Ik vind alleen een plasje bloed. Vanaf hier begin ik de zoektocht naar mijn vader.
Ik vind een geweer en verstop het tussen onze bagage. We stoppen vandaag aan een schuur maar op het moment dat iedereen wil gaan slapen, komen de Duutsers binnen en vinden het geweer. Mijn vader wordt meegevoerd en ik volg hem stiekem. Hij wordt tegen een boom vastgebonden. Als ik terug kom in de schuur is mijn moeder bevallen maar ze heeft het niet overleeft.
