Als de zon morgen niet meer opkomt en de wereld lijkt levenloos. Vergeet dan niet hoeveel ik van je hield, hoeveel ik om je gaf, hoeveel ik je nodig had, hoeveel mooie momenten ik heb gehad. Als alleen de maan er nog is en het nooit meer dag wordt. Vergeet dan niet de nachten die we beleefd hebben, de lieve woordjes die we gefluisterd hebben, de zachte kusjes die we hebben gegeven, de knuffels die ons hart verwarmden. Als de dag en de nacht er niet meer zijn en alleen jij nog overblijft. Vergeet dan niet dat ik je altijd lief had. dat je mijn gedachten nooit meer zal verlaten, dat de uren voorbij gaan maar dat elke minuut een zoektocht is naar jouw hart.
Het leven is zoals van een cliff springen, je valt meters en meters diep. Daarna beland je na een lange tijd in het water en zak je dieper en dieper tot je op de bodem terecht komt en jij bent mijn bodem. Je lag onder mij en sloot me in jouw armen. Je ving me op en bleef naast me, je vergat me geen seconde, had me elke minuut lief en hield van mij de rest van mijn leven. Sindsdien ben jij mijn beschermengel.
I hated it to had the feeling that we get lost in the darkness.
That we couldn't find the light, that you couldn't stay when you promised.
That everything what you ever said was a lie!
That the pain and the fears took the upper hand and our heart doesn't spoke.
I hated it to cry every night and you were just sitting and staring.
