Verder hebben we lekker geluncht bij Hooters en hebben we ingepakt want morgen vertrekken we naar Orlando.  Zijn benieuwd hoe het huis daar gaat uitzien! En natuurlijk heeft Emily, met een paar duiken, afscheid genomen van haar zwembad hier in Cape Coral. Het was een rustige week, met alle dagen mooi weer en nu onze batterijen opgeladen zijn, komt het echte werk in Orlando eraan.

Dan een winkelcentrum wat toch net iets te hoog gegrepen was voor ons: Chanel, Gucci, Louis Vuitton,...  Ann voelde zich net Astrid Bryan toen ze 1200 dollar Louboutins heeft gepast (ze zaten perfect!).  Alleen spijtig dat den John er niet bij was om ze te kopen .  Den Christof vond ze ook leuk maar we hebben ze toch maar laten staan met veel pijn in het hart...

Nadien een 'gewoon' winkelcentrum met allerlei boetiekjes en een Macy's, Dillards,...  Maar we hebben toch niets gekocht.  Niets kon op tegen die Louboutins waarschijnlijk...  Misschien volgende keer de duurdere boetiekjes achterwege laten .

's Avonds was Ann heel blij dat we eindelijk naar TGI Friday zijn geweest.  Maar we moeten toegeven het was niet slecht maar we hebben al beter gegeten.  Maar bij onze thuiskomst stond ons nog een leuke verrassing te wachten.  We hadden net een hevig onweer gemist en de electriciteit in de ganse omgeving lag uit.  De buren waren dadelijk heel behulpzaam met het aanbieden van kaarsen en al bij al heeft het niet lang geduurd.  Het water in ons zwembad is wel aardig bijgevuld dus er is wel wat uitgevallen...

Gisteren zijn we gaan bootje varen.

Eerst hebben we een drie kwartier theorie gekregen. Het is dus zo in Florida dat iedereen die een auto rijbewijs heeft ook met een bootje mag spelen.

Na de theorie zijn we gaan varen, een tweetal uurtjes, samen met een begeleider. Die heeft verder uitleg gegeven en Christof heeft dan van alles moeten proberen. Het aanmeren is toch wel het moeilijkste. 

Daarna mochten we er alleen op uit. Het varen op zich is niets aan, maar het navigeren en het opletten voor andere boten is toch wel redelijk stresserend als je het nooit gedaan hebt. We zijn naar de Golf van Mexico gevaren, langs Sanibel Island omhoog. Maar eerst moet men een uurtje varen doorheen een smalle waterweg die aangegeven is met rode en groene boeien. Die is ongeveer 30 tot 40 meter breed. Je moet ook constant op je diepte meter letten omdat er heel veel ondieptes zijn. Zweten dus voor Captain Christof. We zijn er heelhuids geraakt en toen zijn  we wat verder de Golf opgevaren en hebben er op de dobberende boot gepicknicked, ook wel een aparte ervaring. 

Al bij al is het een positieve ervaring, maar één dag is voldoende, ook al omdat Emily er niet zoveel aan heeft. We kunnen jullie ook verzekeren dat 50km per uur op het water, aardig snel is en best wel als een rollercoaster aanvoelt.

Wat het echt de moeite maakt is dat we meermaals dolfijnen hebben gespot, zelfs een groepje van een zevental dolfijnen die langs ons bootje opdooken.

Er was ook een durfal die ineens van achter ons bootje omhoog dook.

Ze zijn echter zo snel en duiken na één keer meestal niet meer op, dat een foto maken, haast ondoenbaar was. Maar toch wel een ervaring om deze sierlijke dieren op goed een meter afstand te mogen bewonderen.

De dag werd afgesloten met een heerlijke pizza van Papa Johns! Echt wel de moeite!

En voor de logistiekers onder ons, leuk om zo een bootje in de racks te plaatsen, niet?

Groetjes 

Vandaag hebben wij alles geregeld om een boot te huren voor 3 dagen.  Morgen krijgen we rijles en dan is het aan ons...  Ben ns benieuwd wat dat allemaal gaat geven.

Verder hebben we uiteraard weer aan ons zwembad vertoefd...  Emily krijg je er gewoon niet meer uit!  Die blijft maar zwemmen en weet van geen ophouden meer.