de dag start rond 8u00 met het voeden van de gewone katten( een mama poes en haar 4 kleine katjes samen met een goeie 10 halfwilde katten) daarna volgt de 'livestock', daarmee wordt sweety, het hert; Arnold het dikbuikige varken, de emoes en de struisvogel bedoeld. Alle 'livestock' krijgt tweemaal daags eten in tegenstelling tot de grote katten die enkel 'savonds een grote portie krijgen. Arnold krijgt 4 grote stukken wortel, 3 grote bladen sla(in stukjes) en 1 kop speciale varkenskorrels(1 cup is hier een eenheid, ik gok dat het ongeveer een kwart liter is) 'smorgens komt daar een klein stukje appel bij (arnold kan niet veel fruit krijgen want ze kunnen snel diabetes krijgen door een overdosis fruit). Sweety krijgt een portie fruit bestaande uit 12 stukjes appel, 12 druiven en 8 kleine stukjes wortel. Dit mag je hem uit de hand voeden, daarnaast krijgt hij 1.5 lbs (1 lbs = 1 pound = 0.5 kilo) speciale hertkorrels, 0.5lbs 'all-purpose' voer en 0.5 lbs droge mais. Daarna krijgen de 8 emoes (waarvan 3 baby emoes) en de struisvoegel een mix van speciale struisvogel korrels en 'all-purpose' voer. nadat je de emoes gevoederd hebt moet je hun uitwerpselen opruimen. Ondertussen heeft Susan (Jim's moeder) de voederkommen opgehaald en naar de 'foodprep' gebracht (term voor de keuken waar het eten voor de grote katten wordt bereid). Daar reinig ik de kommen met javel en afwasmiddel om alle mogelijke bacterien te doden. daarna haal ik het vlees uit de freezer en plaats het in de afwasbak vol met water om te ontdooien. dan rest me nog juist de vloer te vegen en reinigen met javel en ik ben klaar voor de voormiddag. Dit duurt meestal tot 11u30 a 12u00 daarna is het middageten, een beetje uitblazen en vooral afkoelen in het huis (met airco). Voor het evenement waren er om 2 uur klusjes te doen om alles klaar te maken (bvb gras afrijden van het hele domein, een goeie 20 a 30 hectare). daarna weer een pauze en tegen 5 uur ga ik weer de 'livestock' voeden. Als dat gebeurt is begeef ik mij naar de 'food prep' om het eten voor de grote katten voor te bereiden ( duurt ongeveer 2h30, rondbrengen van voedsel meegerekend) Tegen 8u 'savonds is alles rondgbracht en neem ik gewoonlijk een douche en avondmaal. Daarna kijk ik meestal samen met Jim naar een serie of een film.
Foto's volgen later,er is namelijk een probleem met de camera :S
Hier zijn enkele foto's van het huis van Jim Moore, de eigenaar van het
wildlife Survival Sanctuary.
Je ziet het terras, de keuken en de living.
dat is allemaal gemeenschappelijk. hij heeft nog een andere living met
een gigantische plasmatv en homecinemasysteem, echt ongeloofelijk, net
een kleine cinema.
Je ziet ook Chris, een labrador, die samen met 3 katten binnenhuis
wonen. Chris kan wel naar buiten maar de katten kunnen enkel via een
kattenluikje naar een omheind stuk grond buiten.
Ik slaap in 1 van de twee slaapkamers die volledig gedecoreerd zijn met
luipaarden en tijger spullen (foto's, beeldjes, boeken en knuffels).
Gelukkig is er airco in het huis en de slaapkamers want het is hier
verschrikkelijk warm en het is nog niet eens zomer.
Dat komt voornamelijk door de luchtvochtigheid die hier continu tussen
de 50% en 80% ligt.tussen 12 en 16 is het niet uit te houden buiten.
Regen is hier zeldzaam: normaal valt er in de zomer elke namiddag een
bui van 20 minuten. nu nog maar 3 keer regen gehad en dan nog maar zeer
kort. Je hoort wel veel 'thunderstorms' zoals ze hier zeggen dat terwijl er soms nog zon te zien is.
Het doel van deze blog is het op de hoogte houden van het
thuisfront. Het is een beschrijving van de belevenissen die ik meemaak
gedurendemijn tijd in de Verenigde
Staten, meerbepaald Florida.
Let vooral niet op de zqqrschijnlijk vele typfouten zqnt het
is een qwerty klqvier :P
D eerste dag is nogal bewogen dus die schrijf ik volledig uit:
Ik sta met enige spanning en vol enthousiasme klaar in
Brussel nationale luchthaven om mijn eerste intercontinentale vlucht ooit te
nemen richting Philadelphia.
In Philadelphia, ook wel kort Philly genoemd,
wacht me een connecting flight naar Tampa, een
stad in de staat Florida.
Het eerste avontuur begint al wanneer er omgeroepen wordt
dat de vlucht richting Philadelphia
een uur vertraging heeft omwille van de vulkanische aswolk. Geen probleem dacht
ik, ik heb namelijk 2u20m om mijn connecting flight te halen nadat ik toekom in
Philly. Ik zou dus hooguit minder lang moeten wachten in Philly. Eenmaal op het
vliegtuig laat de piloot ons weten dat we nog aan de grond moeten blijven tot
het vliegtuig de toestemming krijgt van de controletoren om op te stijgen.
Het duurt een uur voor we eindelijk opstijgen, ik heb mijn
connecting flight nu zeker gemist. Op zich geen problem want de pilot laat ons
weten dat mensen met een connecting flight die ze zullen missen een andere
vluvht krijgen toegewezen. Op het vliegtuig welf is het heel aangenaam en
luxueus, we krijgen als passagier een hoofdkussen en een sort van handoekje die
je over je kan
leggen om gemakkelijker te kunnen slapen. Na een uurtje krijgen we onze
maaltijd: pasta of kip, ik koos voor de pasta. Daarna volgt de film
Toothfairy, een hersenloze typische Amerikaanse familiekomedie, ideaal voor
op het vliegtuig dus. Dan volgt de film FeverPitch, dit keer een typisch
Amerikaanse romantische komedie. Na deze films krijgen we een heerlijke focacia
met kaas en kalkoen, ik was verbaasd over hoe lekker het was aangezien
maaltijden op een vliegtuig geen al te goed imago hebben. Als we bijna gaan
landen vul ik de twee verplichte formulieren in die dienen afgegeven te worden
aan de passpoortcheck in Philly. Tot mijn grote verbazing moet ik van zowel
linkerhand als rechterhand mijn vingerafdruk van de wijsvinger laten nemen en
een portretfoto. Zelfs het cadeau(Belgische pralines) dat ik meeheb wordt gecontroleerd. Sinds 9/11 is de
security hier niet om mee te lachen.
Ik bel snel met een payphone naar de eigenaar van de
Sanctuary om hem te laten weten dat ik een vlucht later neem zodat hij niet
uren op mij hoeft te wachten in Tampa.
Helaas is het de voicemail dus hoop ik dat hij het bericht alsnog ontvangt, het
is 4 PM lokale tijd op dat moment en we hadden afgesproken om 6 PM. Terwijl ik
maar de juiste terminal en gate stap verwonder ik mij erover hoe groot dit
vliegveld wel niet is, veel groter dan in Brussel maar toch minder mooi en vol
met typisch amerikaanse snackbars.
Aan mijn gate raak ik aan de praat met Phillipe, een zwitser
van geboorte die ondertussen al 15 jaar in Tampa woont. Als ik aan boord ben van het
vliegtuig richting Tampa
zit ik tot mijn blijdschap naast een raam. Ik blijf naar buiten kijken tot ik
uiteindelijk vermoeid in slaap val. Net voor de afdaling begint wordt ik terug
wakker. Tijdens de afdaling heb ik zoals steeds veel last van mijn linkeroor,
gelukkig enkel bij het afdalen.
Op de luchthaven van Tampa
wacht ik op Jim, de eigenaar van de Sanctuary, die me naar de Sanctuary zou
brengen. Na een halfuurtje wachten is hij daar in zijn zwarte Isuzu Rodeo,
zoals geschreven in zijn mail ter herkenning. Ik ben blij te horen dat hij mijn
berichtje tijdig gehoord had. Hij stelt me voor aan de andere vrijwilliger, een
vrouw uit Zuid-Korea die in Virginia
als exchange student les volgt. Haar naam is Honey. Als we arriveren op de
Sanctuary toont hij me mijn kamer en de rest van het huis. Ik geef hem het
cadeau waar hij heel blij mee is en ik hoop dat de pralines niet teveel geleden hebben onder
de warmte want het is hier verschrikkelijk warm. Ik ga dan gaan slapen want het
is 10 PM en ik ben dankzij het tijdsverschil van ongeveer 6 uur al 24 uur
wakker, de jetlag doet zijn werk
