Na een uur of 2 waren Baron Arald en Heer Roderick klaar met hun voorberidingen. Ik was al een beetje bekomen van de heenreis. En de adrenaline gierde door mijn lijf . Ik wist niet hoe het Halt verging maar ik hoopte uit de grond van mijn hart dat hij ze al had weten te verslaan. Na nog vlug iets gegeten te hebben, vertrokken we weer als 3 zotten naar Gorlan om Halt te redden. Het kostte ons nu minder dan een dag om Gorlan te bereiken. Vanuit het bos hoorden we een vreselijke kreet van 1 van de kalkara's. Ik wist dat Halt de oorzaak was van die kreet. Toen we dan uit het bos kwamen, zagen we een enorm vuur met daarrond een waggelende kalkara. Hij had wel 10 pijlen in zijn borst maar nog weigerde hij dood te gaan. Toen ik die kalkara zag, verstijfde ik echt. Hij zag er nog verschrikkelijker uit dan in mijn engste nachtmerries. Baron Arald beval mij aan de rand van het bos te blijven. Ik vond dat zeker niet erg want ik was nog nooit zo bang in mijn leven. Samen met Heer Roderick ging Baron Arald op de gewonde kalkara af. Omdat Halt hem al zo gewond had, was het niet zo moeilijke voor deze dappere krijgers om hem te doden. Opgelucht dat de ene kalkara al gedood was, zag ik met lede ogen aan hoe in de verte een woeste kalkara Halt op de hielen zat. Door de enorme poten haalde de kalkara Halt zo in en sloeg hij hem met 1 slag op de grond. Ik wou Halt direct gaan helpen maar Arald riep naar mij dat ik daar moest blijven omdat ik daar niets kon uitrichten met mijn pijl en boog. Roderick en Arald gingen er dan tegelijkertijd op af maar de kalkara had geen enkel probleem met hun. Halt, Roderick en Arald lagen daar alle 3 dodelijk gewond op de grond. Ik moest iets verzinnen op hun te helpen maar wist niet wat. Toen ik de fakkel zag van Arald, begon ik een idee te krijgen. Ik greep een pijl en stak die in het vuur. Daarna mikte ik, maar dat was wel niet gemakkelijk omdat ik zo hard trilde van de angst. Toen de kalkara zijn werk wou afmaken en de 3 heren wou doden, schoot ik mijn pijl af. Het raakte gelukkig de borst van de kalkara. En doordat zijn huid vast hing door middel van was, schoot het beest in vuur en vlam. Nog nooit voelde ik mij zo goed. Ik rende naar de 3 heren en zag dat ze nog leefden. Ik probeerde samen met Gilan die toen juist aankwam hun wonden zo goed mogelijk te verzorgen.
