voor de eerste keer bloggen is moeilijk. je houdt het persoonlijk,anoniem maar toch ook openbaarlijk... ik ga jullie vertellen over mijn leven en toch wil ik het geheim houden...raar...
ik zit nu in de zetel met mijn baby naast me van 2 maanden oud. hij slaapt,eindelijk.hij had waarschijnlijk last van het uurwisseling. zelfs ik heb er last van... de tijd gaat zo traag. Baby was zo onrustig, 2uur na zijn flesje terug huilen en ik wist écht niet wat ik nog meer kon doen om hem te doen stoppen met huilen. en ook al huilt baby zoveel en doet het vooral pijn aan mijn oren,telkens als ik zijn pruillipje zie smelt ik. baby's zijn net in... overal rond me zie ik zwangere vrouwen. zelfs 50 plussers. facebook staat vol met echo's en fotoos van dikke buiken. en dan soms verhalen van triestige vrouwen waarbij het niet lukt om zwanger te worden. ik versta niet waarom ze dan zo hysterisch kunnen doen naar hun man... net alsof het hun fout is. waarom laten ze dan geen vruchtbaarheidstest doen,dan weten ze het direct en moet de man niet constant met een gekke vrouw rondlopen. dinsdag moet ik terug werken na 4 maanden zwangerschapsverlof. aan de ene kant ben ik blij maar aan de andere kant doet het pijn om mn baby achter te laten. wat wel positief is,is dat ik meer geld ga verdienen. het geld die je krijgt van het ziekenfonds is ook dat niet. achja, ik kan me dan in december lekker verwennen met nieuwe schoenen,een nieuwe handtas, nieuw parfum,nieuwe kleren enzovoort. meeste vrouwen vinden zich mooi tijdens de zwangerschap... maar ik vond mij echt niet mooi. ik was net een ballon, van kop tot teen... daarmee dat ik droom van al die mooie vrouwelijke spulletjes... ik heb ze té hard moeten missen.
ik ga het hierbij laten...en kijken wat het doet om een blog te hebben
