Voor wie er nog aan twijfelde, bestaat er sinds zondag geen twijfel meer over. Antwerpen is geen metropool - zoals de inwoners van de stad het zo graag geloven - maar wel een provinciestad(je) zoals er zovelen zijn in Vlaanderen. Weliswaar de grootste provinciestad van Vlaanderen (in aantal inwoners), maar toch gewoon een provinciestad. Met de neen-stem hebben de Antwerpenaren dat erg duidelijk gemaakt.
Bij het referendum kunnen trouwens heel wat vraagtekens gezet worden. Los van het feit dat een referendum misschien niet thuishoort in een democratie. We kiezen onze vertegenwoordigers in gemeenteraden, provincieraden en parlementen voor een bepaalde periode en presenteren hen na afloop van de legislatuur de rekening. Hebben ze aan de verwachtingen voldaan, dan stem je opnieuw op hen. In het andere geval dienen er zich voldoende andere kandidaten aan.
Zaterdag kopte Gazet van Antwerpen dat de oosterweelverbinding niet alleen belangrijk is voor Antwerpen, maar voor heel Vlaanderen. Terecht. Vraag is dan echter waarom enkel de sinjoren hun stem mochten laten horen. Waarom niet de inwoners van de gemeenten rond Antwerpen. Of de inwoners van de provincie Antwerpen. Ook voor Lier heeft dit referendum zijn gevolgen. Eigenlijk had zelfs heel Vlaanderen moeten kunnen stemmen wanneer je in de logica van een referendum meestapt. En dan had euitslag er waarschijnlijk helemaal anders uitgezien.
Vreemd ook dat de Antwerpenaren zo fulmineren tegen de Nederlanders omdat die met het uitstel van de verdieping van de Schelde de toekomst van de haven in het gedrang brengen. Doen ze met hun neen-stem niet exact hetzelfde? Misschien moet de Vlaamse regering maar beslissen dat alle investeringen in de toekomst naar de haven van Zeebrugge gaan. Het probleem van het fijn stof boven Antwerpen zal automatisch verdwijnen.
Ik vraag me ook af wat de (voormalige) bewoners van Doel nu moeten denken. Zij hebben op geen enkel moment de kans gekregen in een refenrendum hun visie op de toekomst van hun mooie polderdorp uit te spreken. Wedden dat een duidelijke meerderheid positief zou antwoorden op de vraag "Moet Doel blijven bestaan?" Daarmee zou Doel meteen een uitzondering vormen op de 'algemene' regel dat 'neen' het altijd haalt. Daar kunnen wij in Lier spijtig genoeg van meespreken.
