Een zwaar bewolkte dag vandaag, geen fietsweer. We gaan wel wandelen, eens de ganse installatie voor de triathlon gaan bekijken die hier zaterdag van start gaat. 6km zwemmen in zee, 180km fietsen in het hinterland , dus ook in de bergen in het noorden van het eiland, en tenslotte nog eens 42,2km lopen. We wisten natuurlijk wel dat zo'n organisatie niet niks is, maar we staan toch een beetje versteld van de omvang. We bezoek ook nog de haven waar een cruise schip ligt aangemeerd en waar ook juist een bijna evengroot Balnearia - schip toekomt dat alle eilanden hier met elkaar verbindt. Kort daarna, we waren eigenlijk van zin om verder te wandelen op het schiereiland, moeten we gaan vluchten voor een fikse regenbui. We doen dit op een terras met zicht op de jachthaven waar Kris een warme chocolade ( deze lijkt echt op gesmolten chocolade, kan niet gedronken worden maar moet gelepeld worden )en ik een koffie drinken. Als de regen eindelijk ophoudt, besluiten we terug te keren naar ons hotel. We nemen de "strandweg" langsheen een bijna verlaten strand.Als we er bijna zijn, begint het opnieuw te druppelen. Na een uurtje lezen ( voor mij) en Spaans studeren (Kristien) , de regen is ondertussen opgehouden, gaan we iets drinken in onze bar op het strand. Meteen ook de gelegenheid om deze blog weer wat bij te werken. Mochten we volgend jaar beslissen van hier terug te keren, dan zouden we zeker minder in deze bar zitten : in het hotel hangt er een bericht dat vanaf volgend seizoen, WiFi beschikbaar zal zijn in het ganse hotel en volledig gratis. Zouden ze deze blog gelezen hebben ? Maar ernstig nu, hier terugkeren, dat kunnen we nu al stellen, zal er zeker niet meer inzitten. We hebben, en nog tot donderdag, gezien hoe Mallorca eruit ziet en functioneert en dat is niet echt onze stijl. En als het op fietsen aankomt, ze hebben hier wel mooie wegen, maar de meesten zijn eigenlijk te druk voor de echte liefhebbers van fietsen. Fanatieke wielertoeristen zullen er wel anders over denken maar wij fietsen uiteindelijk graag om ook iets te zien en mee te maken. Om op een niet al te groot eiland elke dag vanuit hetzelfde hotel te moeten vertrekken heeft dan ook nog het nadeel dat veel over dezelfde wegen moet gereden worden. Een of tweemaal kan nog, zelfs een derde keer, maar daarna wordt het toch van het goede iets teveel. Voor het hotel zelf zouden we wel nog opteren want het voldoet aan al onze verwachtingen. Met deze bedenkingen loop ik eigenlijk al een beetje voorop op de nabeschouwing die pas na de reis moet worden opgemaakt, maar ja, het minder goede weer - wel blijft de temperatuur altijd behoorlijk - werkt dit een beetje in de hand.
Ons ontbijt begint steeds een vastere vorm aan te nemen. Mensen zijn uiteindelijk toch wel gewoonte-wezens. Eitje, toastje,wat kaas, minicroissantje, boter en confituur en heel veel koffie! Soms een pannenkoek, maar altijd afsluitend met roze pompelmoes. Dit laatste is voor Kris verse ananas . Om de 2 dagen is er ook champagne ( Spaanse ). Mooi weer vandaag, met slechts een paar witte wolkjes, dus niet dreigend. We gaan na ons ontbijt op weg voor een lange en mooie fietstocht. We volgens ongeveer het parcours dat de triathlon zaterdag e.k. zal volgen. Het gaat eerst richting Can Picafort, langs de kust en dus vlak, daarna richting San Margalida, het binnenland in en dus bijna permanent op en neergaand. We waken er wel stipt over dat we van de grote banen wegblijven. Zo blijft het leuk fietsen . Wel moet er daarom regelmatig gestopt worden om de kaart waarove we beschikken te bestuderen want, zoals eerder al eens gezegd en geschreven, inzake bewegwijzering staat men in Mallorca gewoon nog nergens. Toch slagen we voor 99% in ons opzet. Van Santa Margalida gaat het verder naar Maria de la Salut waar we eerder al eens waren, maar niet langs dezelfde weg. Ook nemen we nu tijd voor een eerste terrasje wat eerder niet het geval was. Vandaar fietsen we verder naar Petra ( niet het Jordaanse, maar dit van Mallorca) , waar Serra, de beroemdste zoon van Mallorca genoemd, geboren werd in 1713) . Hij werkte als missionaris in Mexico en Californië waar hij missieposten opzette die uitgroeiden tot wereldsteden zoals SAN Diego en SAN Francisco. We fietsten het stadje bijna helemaal rond wat af en toe een serieuze inspanning vroeg want, zoals alle stadjes, ligt ook Petra boven op een heuvel. Van Petra gaat het dan verder aar Sineu, helemaal in het centrum van het eiland. Ook hier is het leuk om, met de fiets aan de hand, door de kleine straatjes rond te dwalen. Geen echte bestemming, alleen genieten van al het mooie. Bij momenten stoten we op mooie vergezichten. Sineu ligt immers ook hoog op de heuveltop. We genieten er bovendien van een koffie met warme notentaart en slagroom. Dan gaat het verder naar Llubi, weerom hoog gelegen, met op de top, een mooi kerkje met ervoor een mooi plein met terrasjes. En neen, ook hier kunnen we niet aan weerstaan. Een verfrissing dringt zich trouwens meer dan op. Achteraf is het weer wat ronddwalen tot we onze weg vervolgen naar SAN Pobla dat we wel niet meer bezoeken maar gewoon links laten liggen om onze weg te vervolgen naar Las Gaviotas en dan zijn we zo ongeveer weer aan ons hotel, na een tocht van 80 km rond. Een heerlijke tocht, langs mooie wegen en weggetjes, uitstekend te "befietsen " en met uitstekende fietsen ( bij momenten trekken we de remmen dicht en blijven een tijdlang stil genieten van de wijdse omgeving - te mooi om onder woorden te brengen ) .Warm, dat wel , meestal onder een stralende zon met laat in de namiddag, soms een klein dreigend wolkje, met op gepaste tijd een leuk terrasje. Wie wil daar niet voor tekenen . We zijn nog op tijd thuis om het VRT nieuws te bekijken . Daarna douchen en tijd voor het avondeten dat erg welkom is na deze lange fietstocht. Voor het avondeten is er zeker geen vast patroon, daarvoor is het aanbod te gevarieerd. We nemen wel altijd soep ( altijd 3 soorten ), dan een voorgerechtje, ook hier diverse mogelijkheden, dan een hoofdgerecht, meestal een of andere vissoort met warme groenten en daarna nog een dessert en of wat fruit. Er is altijd ook wijn ( we houden het sober : 1 fles wijn voor 2 dagen )en spuitwater ( wel een grote fles per dag - groot is hier 1/2 liter) . Soms nemen we nog een koffie, maar niet zo deze avond. .De koffie nemen we in onze bar aan het strand waar we een prachtig zicht hebben op een bijna volle maan die uit het water opsteigt. We werken meteen ook deze blog een beetje bij .
Gelukkige verjaardag Lucietje. We sturen een berichtje naar Oostende en drinken er een glas champagne bij. Het wordt vandaag weer een fietsloze dag, zoals het in Brugge een autoloze dag is. Het is zwaar bewolkt en over de ganse hemel hangen dreigende donkere wolken waar elk ogenblik regen kan uitvallen. We halen toch nog gemakkelijk een 20 graden. We besluiten dan maar opnieuw, zoals gisteren een ferme wandeling te gaan maken. Zo dwalen we onder andere een hele tijd rond in de villawijk van Alcudia .We komen uiteindelijk terecht in het overvolle oude centrum van Alcudia. We zijn blijkbaar niet alleen die dachten dat Alcudia een goed alternatief was voor het strand. Alle stranden die we trouwens passeerden lagen er verlaten bij. Alleen wandelaars te zien. We verlaten zo snel mogelijk de drukke en overvolle winkelstraatjes van het stadje en gaan flaneren in de vele zijstraatjes. Straatje in, straatje uit. Gezellig. We wandelen ook voor een stuk op de oude verdedigingsmuren rond het stadje. Bij het binnenkomen van Alcudia zijn we trouwens ook het kerkje binnengegaan . Daar konden we nog het grootste deel van de Mis bijwonen. Een bezinningsmoment en een gelegenheid om ons Spaans wat bij te scholen. Op het eind van onze stadswandeling, het is dan al 14h gepasseerd , willen we nog een terrasje doen, maar overal waar we komen zitten deze allemaal vol en staan al talloze mensen te wachten tot er een plaatsje vrijkomt. We wandelen dan maar tot net buiten de stadsmuren waar wel een plaatsje vrij is. Daarna vatten we de terugweg aan, goed voor opnieuw een tweetal uur wandelen. We stoppen wel nog eens voor een koffie met gebak en dit op een terrasje op het strand van Port Alcudia. Als we uiteindelijk terug in ons hotel zijn, zien we toch al enkele openingen in de nog steeds zwaar bewolkte hemel. We besluiten om met onze boeken toch nog een moment aan het zwembad te verpozen. En zo geschiedt. Na enkele tijd worden de opklaringen steeds grootser en kunnen we voor het eerst van de dag echt een beetje van de zon genieten. We trekken om 18h30 naar het strand om er, nu al als echte habituees , ons aperitief te nemen en om deze blog wat bij te werken. We hadden in de loop van de dag ook verschillende whatsApp - contacten met het thuisfront. Mochten Karel en Miek dit lezen, ze kunnen hier nog altijd terecht voor een Ironman. Die gaat volgende week hier van start.
Vandaag zwaar bewolkt met slechts heel af en toe een spatje zon.Óók veel wind. Echt geen fietsweer en daar handelen we ook naar. We blijven zalig aan het zwembad om onze boeken te lezen.Tegen de middag willen we wel eens iets anders en besluiten te gaan wandelen. Dat wordt wel een beetje uitgesteld omdat we eerst nog de brand die in de verte woedt en waar we van onze 5de verdieping goed zicht op hebben nog wat willen bekijken. Er wordt geblust vanuit de lucht. Wel spectaculair om te zien. De zwarte rook die de brand veroorzaakt vermengt zich met de zwaar overtrokken lucht. Uiteindelijk gaan we toch op pad en maken een wandeling van ruim twee uur langs het strand. En koffie op het einde is wel verdiend. De rest van de avond verloopt even rustig als het eerste deel van de dag. 's Avonds is er een lekker visbuffet en, als dessert zoals eerder deze week, ook een snoepbuffet. We besluiten de dag met nog wat lectuur.
Hadden we nog een toertje rond het hotel gefietst, dan hadden we vandaag ruim de kaap van 60 km bereikt. Het is nu net niet, maar geen erg. We hebben een mooie nieuwe fietsdag gehad, min of meer zoals we deze gepland hadden. Wat we niet gepland hadden was dat we wel een paar keer verkeerd zijn gereden. De wegaanduiding op Mallorca trekt werkelijk op niks. Het is dus ons behelpen met de kaart waarover we beschikken maar die is niet zo erg gedetailleerd. We zijn eerst met de fiets naar Alcudia gereden, deze weg beginnen we nu wel echt te kennen. Met de fiets aan de hand dan door de historische binnenstad getrokken en dan onze weg vervolgd richting Port de Pollenca ( hier een eerste keer serieus misgereden maar wel op een mooi parcours.) Toch bereiken we Port de Pollenca en rijden dan richting Cala Sant Vicenc. Deze is niet de weg die we gepland hadden, maar opnieuw, we malen er niet over want het is leuk rijden, niet te hard bergop zoals we wel verwacht hadden. San Vicenc ligt in het noorden van Mallorca waar normaal alleen maar hoger bergen en steile kliffen te vinden zijn. Raar genoeg ligt dit dorpje, meer is het niet, in een mooie baai. Helemaal tot aan het strandje rijden we niet want anders zouden we achteraf te veel moeten klimmen. We blijven mooi boven, met mooi zicht op de kleine baai, op een leuk terrasje half in de schaduw. De zon brandt meer dan ooit, het is al 13h gepasseerd. Toen we vertrokken uit ons hotel was het nochtans bewolkt, met af en toe donkere wolken die passeerden. Onderweg zien we wel sporen van regen, maar zelf hebben we het droog gehouden. En zoals gezegd, eenmaal de middag voorbij is het weer snikheet geworden. Na onze rustpauze fietsen we verder naar Pollenca. We waren daar ook al eerder, maar dit middeleeuws aandoend stadje, Europees erfgoed trouwens, kan ons altijd bekoren. We stoppen er wel ook voor een koffie, aan het begin van de "Calvarie", een trapstraatje zoals je er ook in Luik kunt vinden. We bezoeken er ook nog een oud klooster waar de toeristische dienst is in gevestigd. We hadden dit gisteren op tv gezien maar hadden het niet gezien toen we er eerder in de week waren. Dit hebben we dus nu goedgemaakt. Van Pollenca gaat het datering, richting Alcudia. We missen weer onze juiste weg, maar komen uiteindelijk toch op de goede bestemming en uiteindelijk ook in ons hotel waar we nog een uurtje aan en in het zwembad doorbrengen om wat te zonnen en te lezen. Rond 18h30 trekken we naar onze bar aan het strand en kunnen er nog genieten van " happy hour", de mojitos gaan er vlotjes in. Straks gaan we weer naar ons hotel voor ons avondeten. Er is een speciaal visbuffet aangekondigd. Het belooft dus weer erg goed te worden. Je gelooft het niet, maar wij hebben weer een superdag beleefd. Mag ik hier ook eventjes kwijt dat ik in bewondering sta voor mijn vrouwtje die al dit fietsen afhaspelt alsof ze niets anders gewoon is. We onderhouden weliswaar jaar in jaar uit onze conditie maar dit hier is toch wel iets speciaals, rekening houdend ook met de warmte en de hoogteverschillen. Ik hoop van harte dat dit nog in lengtemaat jarenlang verder gaan.
Vandaag niet 1 kilometertje gefietst en toch voelen we ons niet schuldig. De dag is begonnen zoals de andere, met een stevig ontbijt. Maar gisteren hadden we al besloten om vandaag eens een snipperdag te houden. Niet dat we niets zouden doen, integendeel. We zijn vandaag gaan stappen, en daar zijn we ruim 3 en een half uur mee bezig geweest. De helft daarvan om door te gaan, de andere helft om terug in ons hotel te geraken. We hebben zo de ganse dag de kustlijn gevolgd, voor 90% met onze voeten in het water. Wat we allemaal gezien hebben is teveel om op te sommen, maar een kleine resumé kan er wel vanaf, of toch een aantal bedenkingen. Beginnen we maar meteen met opnieuw vast te stellen dat er nog enorm veel volk aanwezig is op de stranden die we aangedaan hebben. We horen in de meeste gevallen Engels spreken en daarnaast Duits. Andere talen horen we eigenlijk niet. Een tweede vaststelling is dat er niet zoiets bestaat als het schoonheidsideaal. Wat we op onze voettocht te zien kregen, tart eigenlijk elke verbeelding : enorm veel overgewicht, zowel bij mannen als bij vrouwen, alle mogelijke soorten kledij en/of het gebrek eraan , bij meestal niet het gepaste lichaam als je begrijpt wat ik bedoel. Het "knappe werk" doet echter wel snel het eerdere vergeten. Een derde vaststelling is dat de zee, het bijna warme kristalheldere water, het bijna volledig ontbreken van enige golfslag en het pas zeer langzame dieper worden van de zee, alle gebreken eerder vermeld, doen smelten als sneeuw voor de zon. Voeg daarbij de warmte van rond de 30 graden ... Wat moet een mens meer hebben om gelukkig te zijn of te worden ? Halverwege ons voettocht, we zijn dan aanbeland in Port d'Alcudia, blijven we een eindje verpozen op het strand, ons vermakend met de windsurfers die de knepen van het vak proberen onder de knie te krijgen. Daarna doen we toch nog een terrasje aan voor een verfrissing. Het is vandaag trouwens opnieuw erg warm maar, niet altijd zonnig. Het is soms bewolkt, soms zit het erg zwart, soms is er weer volop zon. Dit is ook een groot verschil met wat wij in Brugge gewoon zijn. Als het daar bewolkt is, is het meestal voor de ganse dag. Als het zwart zit, valt er gegarandeerd regen uit, .... Hier niet. Van Brugge gesproken, we zagen gisteren op de tv beelden vanuit Brugge, meer bepaald vanop de eiermarkt, met supporters van Leicester. 'S avonds zagen we dan ook nog eens beelden van het voetbal waar Brugge jammerlijk onderuit ging en vandaag zien we opnieuw beelden vanuit Brugge, een interview met Wouter Beke en Koen Geens, vanop het Burgplein. Wij missen Brugge natuurlijk, maar met vakantie zijn is toch ook plezant. Na de verfrissing vatten we de terug tocht aan. We doen er nu wel ruim twee uur over maar dit omdat we een tussenstop inlassen voor een koffie. Eenmaal terug in ons hotel, trekken we nog ruim de tijd uit om aan en in het zwembad te bekomen van onze voettocht. We profiteren er ook van om nog wat literatuur door te nemen. Daarna is het weeral tijd voor het avondmaal. Er wordt ons aan tafel ook gevraagd om een vragenlijst in te vullen over onze ervaring met het hotel. Na de koffie trekken we dan terug richting strandbar. Ditmaal wordt er een speciale mojito aangeboden, met aardbeien. Overheerlijk. Terwijl we daar op het terrasje zitten voelen we wat regendruppels ... Een signaal voor ons om terug te keren naar ons hotel. Slaapwel allemaal.
Wat gaat de tijd toch rap voorbij. Wij zijn al aan de helft van onze vakantie hier in Mallorca. Vandaag gaan we fietsen, in hoofdzaak langs de kust. Het gaat van Platja d'Alcudia ( hier spreekt men niet van Playa , dat is Spaans en hier is het Catalaans de gangbare taal ) naar Platja de Muro, langsheen het natuurreservaat, langsheen Can Picafort tot helemaal in Son Baulo. Daar verliezen we een beetje onze weg want alle wegen daar liggen zowat concentrisch rond het centrum. Gelukkig komen we op een bepaald moment op een mooi fietsweggetje langsheen het strand. Erg leuk om te fietsen. We passeren heel drukke stranden en andere stranden die dan weer in onze ogen meer menselijk zijn, lees, minder druk. Daar is er zelfs een openluchttentoonstelling van levensgrote keramiekbeelden, opgesteld op rotsen die boven het water uitsteken. Heel mooi. De bedoeling is om verder te fietsen tot in Arta, maar, we zijn verplicht langs een grote baan te fietsen. Onze poging om een alternatieve weg te vinden langs het strand mislukt jammerlijk. We fietsen een tijdje langs de grote baan, de Ma 12, maar houden het snel voor bekeken. Terugkeren is de enige optie. We zoeken en vinden een leuk terrasje in Son Baulo . Daar vinden we ook ons gezond verstand terug : fietsen in die grote hitte is vandaag eigenlijk niet te doen. We genieten dan maar wat langer van ons terrasje en keren dan op ons gemak terug naar ons hotel. Vandaar trekken we een spurtje naar het strand en duiken zo vlug als mogelijk het kristalheldere verfrissende water in. Het is niet te begrijpen dat we niet eerder opteerden voor deze zaligheid. En groot deel van de namiddag brengen we door in het water. Als de temperatuur dan eindelijk weer min of meer normale allures aanneemt ( we schatten dit op zo' n 30 graden ), pikken we onze fietsen terug op ( we hadden deze in de kelders van ons hotel gestald ) en maken nog een fietstocht naar Alcudia centrum en Port d'Alcudia. We trakteren onszelf op een welverdiende pannenkoek met koffie. Terwijl we daar op een terrasje zitten, met onze voeten bijna in het water, volgt een knotsgekke conversatie via whatsApp met het thuisfront, zowel met de eigen familie als met de familie van Kristien. Toch deugddoend om te horen dat de familie ons zo nabij is. Daarna fietsen we terug naar ons hotel. We leveren de fietsen opnieuw in bij de verhuurder en gaan in onze hotelkamer het Belgische nieuws bekijken op BVN. Daarna maken we ons op om te gaan eten. Het is vandaag een Spaans buffet waar we oprecht van genieten. Gerookte ham, vis, paella , kaas, ... Noem maar op, het was er aanwezig. We besluiten het buffet met een koffie. Daarna trekken we, voor de zoveelste keer naar onze strandbar. Daar hebben ze al in de mot dat we er elke keer passeren. We worden er hartelijk verwelkomd. De mojito smaakt er overheerlijk . Terwijl ik dit alles neerschrijf is Kris haar Spaanse les aan het instuderen.
Hoe zouden onze kleinkinderen het gesteld hebben op opa en oma-dag ? Het is niet dat we ons schuldig voelen maar toch knaagt het een beetje dat we er niet waren. En volgende week ook nog niet ! Het is nu al 21h30 gepasseerd en we zitten, opnieuw, in onze strandbar . We hebben vandaag een erg warme maar ook fijne dag gehad met een rit van iets over de 60km. We zijn vertrokken, richting Alcudia en vandaar, richting Pollenca. We hebben ditmaal niet de gewone weg gevolgd maar hebben er op toegezien dat we wel de fietsroute volgden die achteraf gezien, ook zoveel mooier en rustiger was. Het vroeg nochtans een inspanning want wegaanduiding staat in Mallorca duidelijk nog in zijn kinderschoenen. Het grote voordeel van de fietsroute is dat je er bijna alleen op rijdt. Als er al eens een wagen passeert is het vermoedelijk een chauffeur die de weg verloren is. Voor ons is het, zeker. Na onze ervaring van gisteren, een echte verademing. De route is wel heuvelachtig maar dit nemen we er met plezier bij. Pollenca ( in de omgeving van Polenca is de wegaanduiding voor fietsers dan weer wel O.K ) draagt het kenteken Europees erfgoed en terecht. Een heerlijk mooi stadje met kleine smalle steegjes, op en neergaand, met telkens onverwachte zichten. Op het marktplein, het is inmiddels middag voorbij, houden we een pauze voor een welgekomen verfrissing. De temperaturen hier bereiken voor ons toch ongekende hoogten. Tijdens het fietsen al zochten we daar waar mogelijk elke keer de schaduwkant op. Helaas was dit meestal niet mogelijk. De enige beschutting was meestal de helm op ons hoofd. Maar we zijn doorzetters en dus bereikten we ons doel. We bezoeken in Pollenca de prachtige kerk, we beklimmen een deel van de "kalvarie", we lopen over de Romeinse brug, we bezoeken er het stadsmuseum, en we dolen door de vele kleine straatjes tot we weer op onze fiets kruipen en verder trekken, richting Campanet. Net is een mooie fietsroute, die op de rand van het gebergte loopt, dus het gaat wisselend bergop en bergaf maar nooit erg lastig. Wel voldoende om erg dorstig te worden. We bereiken het marktpleintje waar men de laatste kraampjes van wellicht de wekelijkse markt aan het afbreken is. Er zijn een paar leuke terrasjes die we natuurlijk niet kunnen negeren. Een dubbele frisdrank beschouwen wij als een beloning voor de nu reeds geleverde inspanning. Tussen haakjes gezegd, over de middag onthouden wij ons van enig voedsel en houden we het uitsluitend bij drank ( cola of ice-the en koffie). We kunnen immers 's morgens erg uitgebreid ontbijten en 's avond wacht er op ons altijd een uitgebreid buffet . Van de honger zullen we zeker niet omkomen. Mochten we daarentegen niet regelmatig een terrasje opzoeken om iets te drinken dan zou de dorst ons wel eens noodlottig kunnen worden. Van Campanet fietsen we dan verder naar Buger, dat we een paar dagen terug nog ten onrechte eerst aanzagen voor Muro. Nu is het wel schitterend weer en doen we ook opnieuw een terrasje aan voor een deugddoende koffie. Van Buger fietsen we vervolgens verder naar San Pobla zonder daar te stoppen maar we rijden onmiddellijk verder, richting het natuurreservaat S' Albufera dat we ook eerder reeds aandeden. We rijden er weer dwars doorheen om tenslotte uit te komen op de grote baan die ons weer naar ons hotel leidt. We gaan er wat zwemmen en verdiepen ons ook nog maar eens in de meegebrachte literatuur. Een vakantie moet er echt niet anders uitzien. We gaan dan terug naar onze kamer om de laatste nieuwsberichten mee te pikken en gaan dan lekker eten. Pas na het avondeten gaan we onze strandbar opzoeken om deze blog wat aan te vullen en, uiteraard, te genieten van het geluid van de golven ( we zien ze niet want het is wel al pikkedonker geworden ), de sfeer in de openluchtbar ,van elkaars gezelschap en van een stevige pint. Met overtuiging kunnen we weer zeggen : het was weerom een prachtige dag. We wensen iedereen hetzelfde toe.
En fris pintje smaakt altijd en overal goed. Ook op ons terrasje in de strandbar . Het is 17h45, erg warm, meer wind dan gisteren, en o zo gezellig. We hebben vandaag de ganse dag gefietst, goed voor 56 km. We hebben natuurlijk wel wat terrasjes gedaan onderweg. We zijn , na een stevig ontbijt, vertrokken richting Can Picafort, langs de baan die evenwijdig loopt met de zee, bijgevolg ook heel vlak. Voorbij dit stadje zijn we het binnenland ingefietst , richting Margalida, bij momenten fel bergop. Eenmaal boven, bij het mooie kerkje, sober van buiten maar binnen heel kunstig versierd, kunnen we erg genieten van een prachtig zicht op de wijde omgeving. Op het marktplein , een paar meter lager gelegen, genieten we van een eerste verfrissing. Zo te zien is dit stadje erg in trek bij wielertoeristen want op het maktpleintje zien we er talrijke op diverse terrasjes zitten. We vervolgen wat later onze tocht, nu richting Maria de la Salud, we zijn nog altijd in het binnenland en dus gaat het bergop bergaf. Als we er toekomen zien we dat het ganse dorp vol hangt met vlaggen en andere versieringen. Onze komst was nochtans niet aangekondigd ! Het kerkje dat over dit dorpje uittorent is erg mooi. Het heeft een torentje dat wat lijkt op het torentje van de Jeruzalemkerk in Brugge. Het doet wat Oosters aan, niet verwonderlijk want ook de Moren hebben hier lange tijd verbleven. Zonder terrasje te doen vervolgen we dan onze weg naar Muro, dat we eigenlijk eergisteren al hadden willen bezoeken maar waar de regen en ook onze vergissing anders over beslisten! Zoals dit ook in Italië het geval is, staat de toren hier los van de kerk. De kerk lijkt vanbuiten op een opeenvolging van arcades. We kunnen er wel niet naar binnen, maar er is wel een terrasje open waar we genieten van een straffe koffie. We moeten ons wel wat haasten want het terras sluit om 15h : siësta tot 17h . We vatten daarna onze terugweg aan, weer bergop , bergaf , en gelukkig voor ons meer bergaf want we rijden weer richting de kust . We komen uiteindelijk weer uit in Can Picafort. We verpozen er eventjes op een wandelweg langs het stand waar nog een massa volk ligt te genieten van de zon. Verpozen is ook " bekomen" van onze rit vanaf Muro. Bij afwezigheid van goede bewegwijzering hebben we ons genoodzaakt gezien langs een grote weg te rijden. Mooie asfaltbaan, dat wel, maar toch wel druk verkeer. Hoewel de baan voorzien was, meestal toch, van een ruime pechstrook waar kon op gefietst worden, zorgden de vele passerende wagens en vrachtwagens, vooral bij Kris voor een ongemakkelijk gevoel. De fietskaart waar wij over beschikken vermeldt nochtans speciale fietswegen , maar waar die in " in concreto" te vinden zijn, daar heeft men het raden naar. Op dit punt is er nog werk aan de winkel. Uiteindelijk komen we toch goed en veilig terug in ons hotel. We zoeken er het zwembad op om wat te zwemmen en zo het stof en zweet van de dag te verwijderen en om nog wat verder in onze boeken te lezen. Rond 17h30 trekken we dan nog eens naar ons terrasje aan de zee. De dag zal ook vandaag eindigen zoals dit gisteren het geval was . Gisteren zijn we, na onze strandbar, nog het nieuws gaan meepikken op onze hotelkamer en hebben ons vervolgens opgemaakt voor het avondmaal. Weer een uitgebreid buffet, koud en warm, vis en vlees, desserts in overvloed en van drank voorzien door Irene, onze Cubaanse ober(in). In de bar van het hotel was er als animatie een kwis voorzien. Wij hebben daar voor gepast en zijn naar onze kamer getrokken om nog wat verder te lezen en uiteindelijk te genieten van een gelijke nachtrust. Deze avond is er als animatie een optreden voorzien van, toch op affiche, 2 leuke meiden. Misschien gaan we wel eens gaan kijken want mijn eerste boek is inmiddels uit ( je ziet, er is voor alles een reden te vinden ...). Wat zeker zal verschillen met gisteren is dat we vandaag niet zullen bediend worden door Irene. Zij heeft vandaag haar verlofdag. Haar vervanger, hij lijkt een beetje op Herr Seele uit Oostende , je weet wel, die van cowboy Henk, die doet echter ook zijn best.
Het is al ruim over 18h30 en we zitten weer op het terras van onze strandbar. Het was vandaag een hete dag, we zijn dan ook niet gaan fietsen maar hebben ons op andere manieren bezig gehouden. Uiteraard was er eerst een uitgebreid ontbijt om de dag goed te beginnen . En de champagne, het is immers zondag vandaag, mocht ook niet ontbreken. Op het terras van onze kamer voelden we al dat fietsen vandaag misschien niet zo'n goed idee zou zijn en daarom zakken we af naar het strand. Na amper een kwartiertje voelen we aan dat ook dit eigenlijk geen goed idee is. Het zeewater brengt echter redding. De zee hier is helder , zonder golven, en zeer verfrissend. We kunnen er wel 100 meter ver in gaan en toch nog maar tot aan onze buik in het water zitten. Heerlijk. Al vlug vinden we een goed evenwicht : 15 minuten op het strand liggen en daarna een klein half uurtje het water in. En zo brengen we praktisch de ganse dag door. In de latere namiddag trekken we toch nog terug naar ons hotel om aan de rand van het zwembad, onder de parasol , nog wat te lezen, iets wat op het strand echt niet lukte. Op het strand was het trouwens behoorlijk druk vandaag, naast de vele toeristen waren er nu ook heel wat Spanjaarden present . Als we tenslotte naar onze strandbar trekken, kunnen we er opnieuw genieten van de " happy hour" . We testen er nu "sex on the beach. Maar ach, what' in a name ... De mojito van gisteren lijkt ons toch iets steviger te zijn geweest.
9h30 . We hebben al ons ontbijt , weer heel uitgebreid, achter de rug en een korte wandeling gemaakt rond het hotel. We trekken weer naar onze kamer. Het is erg warm, zelfs te, en ook erg bewolkt. Pikzwarte wolken drijven boven ons hoofd. In de verte is af en toe dondergeroffel te horen. Aan de horizon, en daar hebben wij vanuit onze kamer op de 5de en hoogste verdieping van ons hotel goed zicht op, lijkt het wel wat op te klaren. Rond 10h30 beslissen we toch te vertrekken. We vertrekken in de tegengestelde richting van gisteren, tot aan het Parc natural de Albufera de Mallorca dat we ook inrijden en volledig dwarsen. Vroeger was dit wellicht een moeras maar is nu doorkruist door kanaaltjes en onverharde wegen. Uiteindelijk komen we uit aan een weg die ons naar Santa Pobla voert. We doorkruisen daar talloze straatjes om uiteindelijk uit te komen op het marktplein. Voldoende reden voor ons om te stoppen een ons eerste terrasje van de dag te doen. Het is inmiddels volop zon en nog steeds heel warm. Alleen in de verte, richting de bergen ziet het nog zwart in de lucht. Van San Pobla fietsen we dan verder naar Muro . Althans, dachten we. We hebben wellicht ergens een te vroege afslag genomen en komen uiteindelijk aan in Buger, ook een leuk stadje, maar het ligt wel boven op een berg .Bij het verlaten van het kerkje dat we bezoeken is het lichtjes beginnen regenen. We blijven wat schuilen in het portaal.. Maar de regen wordt steeds hiarder. De donkere wolken komen vanover de bergen aanzetten en enige tijd later breekt een echt onweer los, met regen, donder en bliksem. We blijven een klein uurtje in ons portaal schuilen maar het onweer weet van geen wijken en we besluiten een overdekt terras op te zoeken, juist naast het kerkje. We maken daar een nieuw uurtje rond met een koffie en een cola . Het is trouwens pas op dit terras en na ons geïnformeerd te hebben bij de uitbaatster, dat we beseffen dat we nog niet in Muro zitten maar wel in Buger. We vinden dit echter niet erg. Alleen de regen en het onweer ergeren ons en doen onze goesting om nog veel verder te fietsen afnemen. Als het uiteindelijk ophoudt met regenen rijden we toch verder, niet naar Muro maar wel naar Can Picafort. Dit stadje ligt aan de zee. We hebben eerst een heel leuke afdaling vanaf Buger en daarna passeren we rijstvelden en andere velden tot we uiteindelijk aan het strand van Can Picafort aankomen. Inmiddels is de zon weer tevoorschijn gekomen, toch bij momenten. We blazen even uit en rijden dan terug naar ons hotel. We leveren onze fietsen in, na goed 45 km. Minder dan we gedacht hadden, maar 2 uur onweer heeft dit zo in de hand gewerkt. We rusten nog wat uit aan het zwembad en gaan dan naar onze bar aan het strand waar we dit verslag zonder enig probleem online krijgen. In de bar zien we opnieuw regen passeren, dan zware bewolking maar uiteindelijk, het is dan al 18h gepasseerd, is er weer volop zon. Waar we geen rekening hadden mee gehouden is dat in onze bar er vanaf 18h een 'happy hour 'is. We trakteren ons dan maar op, na eerst een sangria, een mochito. Gezondheid allemaal.
We zitten op het terrasje aan de zee waar we ook gisteren waren en maken dankbaar gebruik van de gratis WiFi. Het kost ons wel een koffietje. We hebben al onze fietsen besteld die ze voor ons klaar maken tegen 11h. Het is weer stralend weer. We proberen zoals steeds van vandaag weer de beste dag van ons leven te maken. Hoe dit verloopt, daar berichten we later over. Het is al rond de klok van 11h30 als we uiteindelijk op de fiets zitten en vertrekken, richting Cap Formentor. Het is zalig fietsen op een zijweg,juist naast de hoofdweg, richting Alcudia. Eerst passeren we Port d'Alcudia en daarna fietsen we Kris kras door de stad tot we terug aan de zee uitkomen. We volgen daar de zee, eigenlijk is het een grote baai tot in Port de Pollenca. Vandaar af begint de steile klim naar Cap de Formentor, zo'n 10 km lang en ruim 400 meter hoger. Toch gaat het almet al zonder al te grote problemen. Na talloze haarspeldbochten komen we op onze eindbestemming. Het is er eerst uitblazen, dan een verfrissing drinken en pas dan volop genieten van het enig mooi zicht op de wijde omgeving. De kliffen gaan steil naar beneden, 400 meter lager ligt de zee. Het moet hier wel gezegd, we zijn bijna de enige fietsers hierboven. Buiten een zestal wielertoeristen is al het volk hierboven met de wagen of de bus toegekomen. Eenmaal uitgerust, beginnen we de terugweg, uiteraard eerst met een heerlijke afdaling, soms tot 60 km per uur. In Port de Pollenca maken we opnieuw een stop voor een terrasje met mooi zicht op de zee en de ganse baai. Het pad dat we daarna volgen loopt pal naast de zee en is omzoomd met wellicht eeuwen oude pijnbomen. Zeer mooi en zalig fietsen. In Llenaire qmaken we opnieuw een stop vor het terrasje van hotel Daina, wee r om met een prachtig zicht op de zee. Wat opnieuw opvalt zijn de grote massa toeristen die hier rond fladderen. Zelf fladderen ( fietsen) we later weer verder tot in Alcudia. Waar we eerder voorbij dit stadje fietsten gaan we er nu pal doorheen. Het is een volledig ommuurd stadje en volledig verkeersvrij, dus wij stappen, met de fiets aan de hand. Achteraf zijn we opgetogen dat we dit deden want Alcudia is echt het bezoeken waard. Vervolgens fietsen we verder naar de haven en het strand van Alcudia. Daar liggen talloze errasjes, te mooi om zomaar links te laten liggen. We stoppen dus opnieuw en met onze voeten bijna in het water genieten we met volle teugen van de verfrissing, het zicht op het strand en het bekijken van de vele toeristen die ook hier aanwezig zijn. Als we verde willen fietsen blijkt mijn voorband lek te zijn. Eerst denken we eraan om tevoet verder te gaan en we doen dit ook een tijdje maar uiteindelijk blijken 5 km toch wel iets teveel te zijn. Dus moet eerst een nieuwe band worden opgelegd. Gelukkig kregen we een reserveband mee met onze fiets. Iets voor 18 h zijn we uiteindelijk weer thuis, aan de fietsverhuur op zo'n 200m van ons hotel. We maken meteen een nieuwe reservering vor morgen zaterdag. Eenmaal terug in het hotel gaan we eerst wat verpozen aan en in het zwembad. Rond 19h30 zitten we opnieuw in ons restaurant waar vandaag een heerlijk visbuffet en een BBQ op ons wachten. Het dessertbuffet is wel iets hel speciaals. Naast de vele soorten gebak, mousses en fruit, is er ook nog een snoepbuffet met tientallen soorten snoep ( beertjes , muisjes, gommetjes, zuurtjes, nunnebillen , likstokken en fruit om in ee chocoladesausje te doppen. Waw... Eenmaal terug op de kamer zet ik mij aan het werk om dit verslag online te zetten. We hebben daarvoor 1 uur toegang tot internet gekocht. Maar het verslag opmaken loopt een paar minuutjes uit en als ik uiteindelijk alles wil opslaan en verzenden is de toegang tot internet afgesloten en gaat mijn ganse verslag verloren..... Vloeken helpt niet. Ik probeer zo goed als het kan het verslag te reconstrueren en op papier te zetten. Morgen gaan we gewoon weer naar onze strandbad waar WiFi gratis is . We fietsten vandaag 50km bijeen. Het was erg warm maar niet altijd volop zon. De terrasjes waren welkom. De fietsen, ondanks de lekke band, waren uitstekend.
We zijn gisteren om 4h30 van bij ons thuis vertrokken, richting luchthaven Oostende. Zus Wine brengt er ons feilloos naar toe. ER is al wat drukte, maar toch best gezellig. Zoals voorzien, stipt om 6h55 zet het vliegtuig zich in beweging en om 7h07 laten de wielen van het vliegtuig de grond los en vliegt, een wijde boog over de zee makend, richting onze eindbestemming Majorca. Om 9 h. Na een vlekkeloze vlucht, hebben de wielen weer grip op de grond , nu in Palma de Majorca. En flinke wandeling door de grote luchthaven brengt ons, via de bagage-hall tot bij de ingang waar een klein legertje Tui-medewerkers ons helpt om uit de tientallen bussen, de juiste te vinden. Het is een klein busje, goed voor 18 man, dat ons naar Port d'Alcudia zal brengen waar we logeren in hotel Maritimo. We hebben een mooie, volledig vernieuwde kamer, met zicht op zee, zo'n 200 meter verderop gelegen. Eenmaal goed en wel geïnstalleerd, gaan we op ons gemak en het hotel en de onmiddellijke omgeving verkennen. De warmte doet goed maar na een tijdje rondslenteren wordt het toch wel iets te warm en gaan we een terrasje opzoeken op het strand. Het is er heerlijk verpozen , lekkere koffie, licht zeebriesje, onze voeten bijna in het water. Het terras heeft bovendien gratis WiFi zodat we nog wat berichten naar huis kunnen sturen. Opvallend en voor ons onverwacht is het grote aantal strandgangers dat nog aanwezig is, zover ons oog reiken kan. Er zijn ook een massa mensen in het water. Daarna gaan we ons nog informeren over onze fietsen maar, zoals het in Spanje gebruikelijk is, is alles in een "siësta " toestand gedompeld. We gaan dan maar terug naar ons hotel om eventjes van het zwembad ( 1 van de vele ...) te genieten. Maar het is er echt veel te warm, zelfs het zwemmen brengt geen verkoeling, dus wij weer naar het strand waar het zeebriesje verkwikkend werkt. Heerlijk. Het is al iets later dan 17h als we terugkeren naar ons hotel.Op de terugweg vinden we wel nog alles wat we nodig hebben om morgen te kunnen fietsen. Terug in het hotel pikken we nog het VRT-journaal mee op de zender BVN en gaan daarna eten. In het restaurant worden we geholpen en bediend door onze persoonlijke ober Irene. De maaltijd in buffetvorm is even uitgebreid als lekker en ook de huiswijn is uitstekend. om 21h30 gaan we nog eens naar de bar om een optreden mee te maken van een Bulgaars trio -2 violen en een contrabas ,alles electronisch- en een flamenco danser en danseres. De vermoeidheid doet ons wel voortijdig onze kamer terug opzoeken, we zijn immers al een lange dag op. Ons hotel, ondanks zijn vele sterren mist evenwel een gratis WiFi . Men vraagt er 1euro voor 15 minuutjes, net voldoende om in te loggen, een echte woekerprijs. We zoeken dan morgen maar een andere oplossing en al snel liggen we in een diepe slaap.
We zijn vandaag toch nog naar Wenduine getrokken om daar nog wat te lopen, te zwemmen en nog een terrasje te doen. Het was schitterend weer en we hebben er echt van genoten. Het zal nu wel eventjes duren voor we daar opnieuw aan toe zijn.
We hebben , eenmaal terug thuis, nog een mailtje gestuurd naar wat vrienden en kennissen waarvan we denken dat ze kunnen geinteresseerd zijn in onze fiets-onderneming. Dit is uiteraard geheel vrijblijvend want we willen absoluut niemand verplichten om ons reisverslag te lezen. Eenmaal wij terug thuis zijn, zullen we nog wat foto's bij dit verslag voegen. Wie gebruik maakt van WhatsApp mag wel af en toe eens een fotootje verwachten nog tijdens onze reis.
We vertrekken morgenvroeg bij ons thuis om 5h, richting luchthaven Oostende en worden daar naar toe gebracht door de zus van Kris. Die zal ook op onze woning passen tijdens onze afwezigheid. De vlucht , richting Palma de Majorca , moet normaal vertrekken om 6h55. De aankomst daar is voorzien om 9h30.
Tussen het eerste berichtje en dit zijn er wel een paar discussies geweest met Kristien over hoe "Majorca" nu juist geschreven moet worden. Moet het in het Spaans worden geschreven , dan moet het "Mallorca" zijn, of mag het "vernederlandst" worden , zoals het er nu staat. Kristien volgt al een aantal jaren Spaans en is dus voorstander van de Spaanse schrijfwijze. Zelf heb ik geen voorkeur maar de Nederlandse schrijfwijze zit precies ingebakken in mijn vingers en het voelt vreemd aan om een dubbele "l" te typen. Bovendien, de meeste nederlandstalige reisgidsen gebruiken ook "Majorca". Dus laat ik het maar hierbij.
We hebben de laatste weken wel wat werk gemaakt van ons fietsen en hebben daarbij kunnen rekenen op een bondgenoot, zijnde het mooie weer. Geen grote ritten, maar toch telkens wel afstanden tussen de 40 en 60km zodat we nu toch al bijna 800km in de benen hebben. Vermoedelijk zullen die wel volstaan om in Spanje geen mal figuur te slaan.
We hebben trouwens ook het lopen niet losgelaten. Al verschillende jaren aan een stuk houden wij ons aan een ritme van 3 loopsessies per week, telkens 10 km, die we dan afsluiten met wat zwemmen en uiteraard een volledig verdiend "terrasje". Dat is de laatste weken ook niet anders geweest. Met onze conditie gaat het dus wel goed.
Ja, binnenkort starten we voor de zoveelste keer opnieuw een fietsvakantie. Dit keer weer in een nieuwe formule : we nemen het vliegtuig naar Majorca en zullen daar een voor ons passende race-fiets huren om elke dag van ons 14-daags verblijf een nu eens grote dan weer eens een kleinere fietstocht te ondernemen. De andere formules die wij reeds hanteerden waren : - met pak en zak op de fiets geladen, vanuit Brugge naar ons doel rijden ( Compostela, Rome, de Waddeneilanden,Praag,...) - mijn vrouwtje met een race-fiets en ikzelf, dubbel gepakt, met mijn trekkersfiets ( St.-Nazaire,...1 keer, maar geen 2de keer !) - onze beide race-fietsen achteraan op onze wagen gezet, naar een bepaalde plaats rijden en van daaruit fietstochten ondernemen. Een paar dagen later , met de wagen naar een volgende bestemming rijden en weer fietstochten ondernemen, enz. (Saargebied, Moeselvallei,...) - een volledig kant en klare fietsreis boeken waarbij voor alles gezorgd wordt (fiets, hotel,...) en waarbij de bagage van het ene hotel naar het andere wordt gebracht. En nu dan weer eens iets anders : We vliegen naar Majorca, met uiteraard wat bagage maar ook met de klikpedalen van onze race-fietsen. Die worden daar op de gehuurde race-fietsen gemonteerd zodat we met onze eigen fietsschoentjes kunnen rijden. Over Majorca, waar we nog nooit waren, hebben we al veel goeds horen vertellen. Zowel door gewone vakantie-liefhebbers als door fiets-liefhebbers. Het schijnt er een waar paradijs te zijn. Van zodra we er zijn, zullen we dat jullie misschien ook kunnen bevestigen. Nog een paar dagjes geduld. Ondertussen hebben we hier in Brugge onze fietstraining al wat opgevoerd want helemaal onvoorbereid willen we ons toch niet aan dit nieuwe avontuur wagen.
