Zoals gezegd, we hebben een schitterende reis gehad waarbij we weer een mooi stuk van Frankrijk hebben ontdekt. We hebben weer kunnen fietsen in onnoemelijk mooie landschappen, soms vlak en gemakkelijk, soms heuvelachtig en lastiger , soms erg lastig, maar we zijn steeds goed terecht gekomen. We hebben leuke ontmoetingen gehad met tal van mensen. We hebben verschillende overnachtingsmogelijkheden uitgeprobeerd en ze zijn ons allemaal goed bevallen. We hebben lekker tot zeer lekker kunnen eten aan prijzen die nauwelijks de helft bedragen van wat normaal in België daarvoor zou betaald worden. We hebben geen enkele keer pech gehad met onze fietsen en we hebben tenslotte kunnen fietsen, op één korte namiddag na, onder een stralende zon en in lekker warm weertje. Ons geluk kan echt niet op.

We hadden, zoals ook voor onze eerdere fietsreizen , geen enkel vast schema opgemaakt, enkel een ruw getekende route die we zouden volgen. Wel hebben we dankbaar gebruik gemaakt van de mogelijkheden van Internet, en meer bepaald van "Booking.com". Elke avond zochten we op deze site naar een mogelijke slaapplaats, op een afstand waarvan we wisten dat deze binnen onze mogelijkheden lag. Soms was dit een B&B, soms was dit een klein hotelletje, en soms mocht dit zelfs al eens iets méér zijn, we zijn per slot van rekening al op een leeftijd gekomen dat we dat, na een volle dag fietsen, ook wel verdienden. Deze werkwijze heeft nooit voor problemen gezorgd. Eénmaal , met name de allereerste fietsdag, hadden we nog geen idee waar we zouden overnachten. We zijn daar pas rond 16h beginnen aan denken, maar hebben evengoed toch vlot iets kunnen vinden.

De fietswegen die we in Frankrijk "befietsten" waren gewoon schitterend. We konden veel gebruik maken van bestaande fietsroutes, zoals deze langs de Loire, de Somme, ... , die veelal alleen voor fietsers ( en wandelaars) bestemd zijn. In de andere gevallen reden we langs (zoals op de Michelin-kaart van Frankrijk aangeduid) "witte" wegen waar weinig tot geen auto-verkeer op te bespeuren viel. In heel uitzonderlijke gevallen waren we verplicht om kleine afstanden af te leggen op "gele" of "rode" wegen. Dat het daar iets gevaarlijker was ( onze ervaring is dat de Franse chauffeurs erg snel rijden) moesten we erbij nemen. De vele kleine dorpjes die we tegenkwamen hadden bijna allen met elkaar gemeen dat ze er als verlaten uitzagen en dat, als er al een winkeltje of een caféetje aanwezig was, deze bijna altijd gesloten waren.Bovendien, het aantal bordjes "A vendre" dat we zagen was niet bij te houden.