Om 3h30, ja zo vroeg, lopen onze wekkers af. Jawel, in het meervoud, en dit voor alle zekerheid. Onze valiezen staan al klaar van gisterenavond en dus duurt het niet lang voor we onderweg zijn naar de luchthaven. We zien dat het buiten nog (of al) 27 graden is. Het belooft dus weer een warme dag te worden. Iets voor 4h staan we al aan de luchthaven waar ik de fietsen begin te demonteren en in te pakken. We worden daarbij wat verdwaasd aangestaard door een paar mensen die blijkbaar op de luchthaven geslapen hebben om er toch maar tijdig te zijn. Tegen dat het inpakken gedaan is, is ook het inchekken al mogelijk . Onze fietspakketten krijgen een grote rode sticker opgekleefd met een wit glas erop afgebeeld , ten teken dat ze zorgvuldig moeten behandeld worden. We weten wel niet of dit achter de schermen ook effectief zo is. Het is dan wachten op ons vliegtuig maar alles verloopt erg vlot en op het voorziene tijdstip zitten we in de lucht, richting Charleroi waar we bijna 20 minuten vroeger aankomen dan gepland. Dat is omstreeks 10h. Tegenvaller is het weer : lichte regen en koud ! Meevaller is dat onze Thomas, als we met onze inmiddels weer half gemonteerde fietsen ( ik heb de pedalen er niet meer opgezet - dat wordt iets voor thuis) buiten komen, ook juist aankomt. Blij weerzien alom. Vervolgens is het rustig rijden tot in Brugge. Thomas is een uitstekend chauffeur. Wij hebben inmiddels nog geen ontbijt gehad, laat staan een middagmaal en daarom besluiten we samen met Thomas nog iets te gaan eten. Hij moet pas tegen 16h in Oostende terug zijn om Léna van school en Jaco van de creche te halen. Het wordt bijgevolg nog een leuke middag in De Trutselaar/Tillegembos. En dan kan het eindelijk huiswaarts. We zetten bij het passeren Thomas nog af aan het station ( ons voorstel om hem naar Oostende te brengen werd afgewimpeld en misschien wel terecht : sneller dan met de trein kan je niet in Oostende geraken.) Het geeft een zalig gevoel om weer het eigen huis en eigen thuis te betreden. De ziel en de geest van al die jaren die we er al in hebben doorgebracht voel je tot in de grote teen. Eerste werk van Kristien is het uitpakken van de valiezen en het wasmachien zijn werk laten doen. Zelf doe ik de tuin in orde : onkruid wieden waar nodig, gras afmaaien zodat het weer wat verzorgder oogt. Een paar uur later kunnen we nog genieten van de laatste zon van de dag ( regen was al een tijdje verdwenen). Later in de avond , voor het eerst sedert lang, weer een lekker verse boterham met wat toespijs door Kris bijgehaald. En dan krijgen we nog bezoek van Steven, die een boterham mee eet. Hij en Mieke hebben het schooljaar uitstekend ingezet. Helaas is er nu één van de twee poesjes wat ziek. We hopen met hen dat dit vlug voorbij is. Steven is trouwens met zijn nieuwe fiets gekomen : zo'n echte designfiets. Mooi, wat zeg ik, zeer mooi. En volgens zijn zeggen even functioneel, zij het dat hij er nu eigenlijk maar korte afstanden mee doet : van en naar school, of zoals nu, naar ons huis. Terwijl we aan tafel zitten horen we stilletjes de voordeur van ons huis open gaan. En plots staan Natalie en Emma bij ons aan tafel. Ook zij schuiven mee aan hoewel Stefaan via de telefoon laat weten dat hij zal zorgen voor warm avondeten. 10 minuten later is Stefaan ook zelf bij ons thuis voor een lekkere frisse pint. Hoewel druk, is het wel een bijzonder leuke en fijne avond voor ons. Maar eens iedereen weer naar huis is vertrokken, slaat de vermoeidheid onverbiddelijk toe. Wij zijn immers al op van 3h30 . Ik probeer nog de eerste helft van Milaan tegen Anderlecht te volgen maar val telkens in slaap. Tijdens de rust geef ik er de brui aan en gaan we beiden onder de wol . Hier in Brugge is dit wel echt nodig - in Portugal hadden we ruim voldoende met een licht lakentje maar meestal helemaal niks. Het heeft zeker geen 5 minuten geduurd of in ons huis was de rust teruggekeerd waarin het de voorbije 3 weken voortdurend heeft verkeerd.
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
