Wat gaat de tijd snel. Het einde komt nu wel erg dichtbij. Aan het mooie weer hier lijkt daarentegen geen eind te kunnen komen. Vandaag is het weer stukken warmer dan gisteren.Voor ons niet gelaten, we gaan weer de zee, het zand, het water en de lichte zeebries opzoeken. We zien dat er 's morgens al bericht is binnengelopen vanuit Oostkamp waar onze op 1 na jongste kleinzoon het vandaag in de voetbal moet opnemen tegen de "kippen" van De Haan. We horen achteraf dat het hem niet goed is vergaan. Dat komt ervan als je de tegenstander begint te jennen. Het verdere nieuws is dat iedereen het daar uitstekend doet. Niemand heeft de start van het nieuwe schooljaar gemist. Wij hebben vandaag , zaterdag, ons lopen in Wenduine gemist, het zwemmen achteraf en daarna de koffie ( en de laatste tijd ook wel eens een kleine Porto - of was dit alleen in de aanloop naar onze reis naar Portugal ?). Des te meer vandaag omdat we aan de rand van de lagunes, vele tientallen joggers in actie zagen. In die lagunes, dat hebben we gisteren vergeten te melden, hebben we ook voor het eerst ooievaars gezien. We hadden al verschillende nesten gezien, hoog op electriciteitspalen , of in torenspitsen ( zoals in het oude Faro), maar de beestjes zelf konden we nog niet spotten. Dit is dan ook weer goedgemaakt. Het boek dat ik uit de bibliotheek van het hotel heb ontleend is nu bijna uit. Boeiend, en precies zoals ik het graag heb. Het is van de hand van Susan Travers en draagt de titel "Een liefde in Afrika". Het vertelt de waar gebeurde geschiedenis van Susan Travers, als enige vrouw werkzaam in het Franse vreemdelingenlegioen tijdens de 2de wereldoorlog. Voor mij een hele openbaring want, in het boek kom je zoveel te weet over de houding van de Engelsen en Geallieerden tegenover de Fransen ( die ze niet erg vertrouwden). De Fransen werden absoluut niet als volwaardig leger beschouwd door de Geallieerden . Alleen Churchill hield De Gaulle toen een beetje de hand boven het hoofd, maar méér dan wat vuile werkjes opknappen of gevaarlijke afleidingsmanoeuvers uitvoeren zat er voor het Franse vrije leger niet in. Bovendien vertelt het boek enorm veel over de krijgsverrichtingen in gans Afrika en het Midden Oosten, iets wat wij eigenlijk niet goed kennen.Wij denken meestal dat WO 2 iets was dat zich hier bij ons afspeelde maar het was echt wel een wereldgebeuren. Een aanrader dus voor wie van wat geschiedenis houdt. Het restaurantje waar we gisteren een verfrissing dronken met Guido en Inge is vandaag de plaats waar we een klein middagmaal nemen en het is er superlekker. We moeten er in de weinige dagen die ons nog resten zeker nog eens terug om eens uitgebreid te gaan eten. We gaan er in ieder geval nog eens naar toe voor een verfrissing vooraleer ons op de terugweg te begeven naar ons hotel om er nog eens rustig te zwemmen ( na het overvloedig zwemmen in het zoute zeewater ). Daarna is het tijd om deze blog bij te werken en vast te stellen dat Wine, zus van Kris, weer van zich heeft laten horen. Zelf heeft Kris nog bericht gestuurd naar Suzie en Herman. Het avondeten, nu al voor de 3de keer op een rij in hetzelfde restaurant ( het moet er maar zo lekker niet zijn), is weeral top. De wijn, daar hebben we nu op gelet, komt uit een tapkraan. Vandaar dat hij zo koud is. Maar alles went, dus ook koude rode wijn. Voor het slapengaan smokkelen we opnieuw onze fietsen binnen in de tuin van het zwembad. Er is niemand die daar nog op let. En 's morgens zijn ze toch weer weg. De laatste 2 dagen hebben we telkens 11 km gefietst. Niet veel, dat is juist, maar toch deugddoend , vooral als we door het natuurgebied naar het strand fietsen.
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
