We hebben alle tijd om weg te gaan uit Quarteira en ons hotelletje Pinhar do Sol. We doen het dan ook kalmpjes aan, godendrankje inbegrepen. Het voelt wel een beetje raar aan want we zijn er ons bewust van dat dit de laatste rit per fiets is, fietsrit welteverstaan met alle bagage erop. Het fietsen zelf zullen we nog niet stoppen. Het is op sommige plaatsen, vooral langs de N 125 wel erg druk maar we zijn het al een beetje gewoon en storen er ons niet meer aan. We hebben vandaag slechts een 15 km te fietsen en dat verloopt vlekkeloos.Voor we het goed door hebben zien we in de verte al Monaco liggen, niet het Prinsdom, maar wel ons hotel dat zo noemt en in Montenegro ligt, een klein dorpje tussen Faro en de luchthaven.Het is het hotel dat het dichtst bij de luchthaven ligt en daarmee voeren ze ook wat publiciteit. Het is nog maar 11 uur als we er toekomen, dus ruim te vroeg om te mogen inchecken maar we mogen wel al onze bagage lossen en als we willen, ook het zwembad gebruiken. We verkiezen echter om nog wat te fietsen, o.a. om de weg naar de luchthaven te verkennen. En dat is echt wel een meevaller : naar de luchthaven is het amper 10 minuutjes fietsen. Weeral een zorg voor later minder. Van de luchthaven fietsen we verder naar de praia van Faro, het strand van het oude dorpje Faro dat nog midden de lagunes ligt, ver weg van het nieuwe Faro met al zijn lanen en grote buildings. Het is er erg rustig, het heeft iets van het eiland Armona waar de zussen vandaag hun laatste dag doorbrengen. Het ligt ook helemaal in een natuurgebied waar het prachtig is om door te fietsen. We zoeken aan het strand een leuk terrasje voor een goede verfrissing. Daarna fietsen we terug naar ons hotel, niet vooraleer in de luchthaven te hebben gezien hoe alles er verloopt en waar we ons ten gepaste tijd zullen moeten melden voor de terugkeer. In het hotel blijven we aan het zwembad, wat zonnen en wat zwemmen, tot onze maag ons tot de orde roept. We gaan te voet op verkenning uit en vinden een mooie plaats waar we voor 2 snacks met ham en kaas, 2 pintjes,1 fles spuitwater , 1 groot ijsje en tenslotte nog 2 grote koffies, slechts 12 moeten betalen, fooi inbegrepen.We denken niet dat men op die manier in Portugal rap rijk kan worden. We verkennen dan verder het dorpje Montenegro tot we weer bijna uitkomen aan de luchthaven. Merkwaardig is dat we al die tijd nooit een vliegtuig hebben horen overvliegen, landen of opstijgen. Ook in ons hotel hoor je niets daarvan. Tegen de klok van 18h zijn we terug in ons hotel waar we nog iets meer dan een uurtje aan het zwembad doorbrengen. Daarna trekken we ons terug op onze kamer om ons wat op te schikken en om dit verslag bij te werken. Hoewel in Booking.com was gemeld dat internet hier tegen betaling beschikbaar is, is het wel gratis , zowel Wifi , overal in het hotel , als op de computer van het hotel in de lobby. We hebben wel een klein dispuutje met de receptionist die vond dat we onze fietsen op straat moesten laten staan, maar dat zagen wij niet zitten. Uiteindelijk mochten we ze toch in de tuin (met zwembad) van het hotel plaatsen. Ze (die fietsen) hebben ons vandaag toch zo'n 37 km trouw gediend. Bijna verdwalen we bij het terugkeren van het avondeten ( geroosterde kip met frietjes terwijl op TV de match Portugal-Azerbeidjan te zien was) in Montenegro. Zou het kunnen dat we iets teveel wijn hebben gedronken ? Na wat zoeken belanden we toch in ons hotel waar we hopelijk snel in de armen van Morpheus zullen liggen.
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
