Ach wat kunnen sommige dagen toch super heerlijk zijn. Zoals vandaag bijvoorbeeld. Om 8 uur wakker geworden, dit ritme zit er zo een beetje in. Daarna een heerlijk buffet-ontbijt met zelfs champagne. Bijna niet te geloven in een land als Portugal waar de crisis in alle hevigheid toegeslagen heeft. Maar na de champagne gaat het ons althans voor de wind. Tegen 9h3O zitten we op de fiets voor een trip naar Olhao, een stadje zo'n 15 km ten oosten van Faro. Wij zitten iets meer dan 15 km ten westen van Faro, dus om en bij iets meer dan 30 km., enkele reis. Hoewel we weer geconfronteerd worden met het ontbreken van iet of wat goede fietsinfrastructuur en we opnieuw vaststellen dat bewegwijzering in Portugal nog moet uitgevonden worden, geraken we er toch na zowat 2 uren fietsen, in hoofdzaak langs de N125 waar het druk is en we bij momenten toch ons hart moeten vasthouden. Faro konden we gedeeltelijk ontwijken en we zijn daar blij om want dat is wellicht het "Benidorm" van Portugal : allemaal hoger flatgebouwen, grote lanen,... Dit kan ons echt niet bekoren. Olhao daarentegen is veel kleiner en oogt gezelliger maar, als we daar aankomen is het marktdag en stikt het van het volk en de kraampjes. We zijn weer gelukkig als we om 12h30 de overzet kunnen nemen naar het volledig verkeersvrije eilandje Armona. Een meer dan schitterende vakantie-locatie waar er maar 1 beton-weggetje is dat van de kade tot achter het eilandje loopt en met links en rechts ervan kleine vakantie-huisjes, wit en oranje-geel gekalkt met veel bloeiende oleanders en anders moois en voor de rest strand, strand en nog eens strand. En in één van die huisjes, huizen 3 van mijn zussen. Trien verwelkomde ons aan de kade ( de overzet is een oude verbouwde vissersboot waarvan je je kunt afvragen hoe het komt dat die nog boven water blijft ) en gaat ons voor naar het huisje dat op enkele uitzonderingen na, helemaal op het einde van het betonweggetje staat. Het is een hartelijk weerzien . En het aperitief loopt flink wat uit. Voor we toch eens tot aan de zee wandelen, bestellen we al ons middagmaal in het restaurantje dat helemaal op het eind van de weg staat. Het is dan wel al ruim 14h30 geworden. Het is dat restaurantje dat Arne, zoon van Mokkie en Johan misschien zal overnemen. Er wordt over onderhandeld maar niets is al zeker. In ieder geval, als hij het doet, zal het hard werken zijn, in een vreemde omgeving,met het ganse gezin,maar met de steun van het thuisfront zeker het risico waard. We zouden het zelf nog overwegen om daar later wat echte rust-vakanties door te brengen. Geen fietsvakanties meer in Portugal. In onze ervaring , en we hebben toch al in wat landen gefietst, is het het slechtste vakantieland dat een fietser zich maar kan inbeelden. Er is wel veel moois en veel interessants, maar er is nog nooit gedacht aan de mogelijkheid dat fietsers er zich wel eens zouden kunnen voor interesseren. Er is zo bijvoorbeeld al sedert 2OO2 sprake van het aanleggen van een Ecovia de Algarve, een fietspad dat de hele Algarve kust van Oost naar west zou verbinden. Het zou massa's wielerliefhebbers kunnen aantrekken. Op een paar km na, is er daarvan echter helemaal niks gerealiseerd. Fietsers blijven voorlopig aangewezen op de drukke autowegen. We passeren toch een schitterende namiddag op het eiland en hebben de gelegenheid om heel wat bij te praten. Voor het terugkeren opteren we voor een snelle boot-taxi, wel 20, maar, we winnen er meer dan anderhalf uur mee ( de eerst overzetboot komt pas langs om 17h30) en het is toch wel tof om eens op volle snelheid over het water te "vliegen". Voor de terugweg, nemen we dezelfde route als deze morgen, veel alternatieven zijn er trouwens niet, en komen veilig terug in ons hotel waar we nog een frisse duik nemen in ons zwembad.Ons avondeten ziet er een beetje uit als de vorige avond : buffet met van alles en nog wat, overgoten met een lekker Douro-wijntje. Het moet gezegd, Portugal heeft lekkere wijn ! Kristien belt nog met haar broer Guido en er wordt afgesproken om elkaar te zien rond de klok van 13 uur, dat is zowat de tijd om te beginnen denken aan een kleine snack voor de middag. We zullen dan wel al een 40-tal km in de benen moeten hebben, westwaarts van waar we nu zitten. We zullen dus niet te laat mogen vertrekken. We gaan dan maar eens vroeger dan gewoonlijk gaan slapen. We wensen ook iedereen die dit leest , een zalige nachtrust.
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
