Eindelijk! na enkele maanden training les 3 Ballons in de Vogezen. De dag voor de cyclosportive rij ik nog eventjes "La Planche des Belles Filles" op, kwestie van een beetje in te schatten wat er 's anderendaags als dessert op het menu staat. 205 km en een hele rist beklimmingen. De stijgingspercentages variëren en zijn relatief met enkele uitzonderingen waar de percentages rond de 10% en meer gaan. De afstand in combinatie met de snel op elkaar volgende beklimmingen maken het een pittige tot zware rit. Goed doseren van bij de start lijkt me verstandig. Bij de deelnemers valt meteen op dat er amper "bierbuikjes" aan de start staan. Afgetrainde knapen hoofdzakelijk in de leeftijdscategorie 35+ (zoals ondergetekende) bevolken het "peloton". Na de start in redelijk miezerig weer, vormen zich groepjes fietsers van zowat hetzelfde kaliber. Opvallend hoe iedereen zich wat wil wegstoppen voor de wind en niet bereid is al te veel kopwerk te doen van bij het begin. Van zodra echter de eerste klimpartijen zich aanbieden vallen de groepjes snel uiteen. Ik probeer zoveel mogelijk dezelfde groep te volgen, lukt goed tijdens het klimmen, maar op de tussenstukken gaat het soms iets te hard waardoor ik na een poos verzeild geraak in een minder snelle groep met Nederlanders. Die jongens houden er een ander jargon op na en soms moet ik zo lachen dat ik uit het ritme geraak tijdens het klimmen. Heerlijk... Doseren is het slagwoord omdat ik goed weet -na gisteren- wat er als laatste komt. inmiddels schijnt de zon en gaan de temperaturen de hoogte in. Ik hou daar wel van. tussendoor enkele typisch Franse bevoorradingen (oa baguette met Brie, muntwater, gedroogde pruimen,...)meepikken, waar de sfeer eigenlijk grappig is, begin ik te beseffen dat het uitrijden van de 205 km haalbaar is. Na 9 uren fietsen doemt de finale 'PLANCHE DES BELLES FILLES' op : een klim van slechts 5 km die zelden onder de 10% gaat doet na 200 km pijn. Sommigen zweven als het ware naar boven, anderen moeten uit de pedalen, vloeken, kramp,.. Ik haal de meet en dat geeft een heerlijk gevoel. Ieder die dergelijke sportieve uitdaging tot een goed einde brengt weet wat ik bedoel.
Het kleine verhaal achter de rit : -Dank aan de volgwagen voor morele steun tijdens de mindere momenten. - Dank aan het fijne gezelschap in het hotel (zat vol wielergekken ;-) - Les 3 ballons gereden met Time Vibrasor SRAM red en na lang twijfelen (de compact of niet) geklommen met 50/39 voor en 12/27 achter: Perfect haalbaar voor de geoefende klimmer (wie doet anders zo'n tocht ;) al moeten er toch niet te veel km's boven de 10% gaan, een 36 zou na 200 km dan net iets soepeler draaien. Over verzetten heb ik al meer dan genoeg gelezen en ervaren. Heb jaren met triple gereden. Mijn gevoel : Als je van jezelf vindt dat je omhoog behoorlijk rond kan draaien : een compact. Heb je je gewicht wat tegen en ben je niet echt een berggeit : triple.
Eindelijk! na enkele maanden training les 3 Ballons in de Vogezen. 
![Afbeelding[3].jpg](https://blogimages.bloggen.be/fietsbloglieven/attach/48595.jpg){kind=link}
