Welkom op de website van Fien Coel

Hier brengen we geregeld nieuws over het wel en wee van Fien. Maar het wordt ook wat een fotoboek...want foto's zeggen vaak meer dan woorden

Geniet van jouw bezoek, en schrijf gerust hier of daar een reactie bij

Bijlagen:
Geussens-mail.pdf (711.2 KB)   
Geussens-mail.pdf (711.2 KB)   

Bij een verblijf op materniteit hoort ook wat logistieke ondersteuning. We zijn tante Ruth en nonkel Jan heel dankbaar voor alle hulp. Niets is hen teveel. Constant staan ze klaar om ons te helpen. Fantastisch gewoon!!!

Tante Fie, nonkel Jan en Karen waren er als de kippen bij om hun petekind te begroeten en te knuffelen.

Van een pasgeboren baby kan je niet verwachten dat die “de nacht door doet”. Maar Fien gunt ons iedere nacht toch wel een slaappauze van een vijftal uur. En dat doet deugd!

Twee keer tijdens het drinken wordt Fien plots over heel haar lichaam blauw tot paars. Wat later, bij een huilbui, gebeurt dit opnieuw. Een onderzoek door de hartspecialist toont aan dat met het hartje niets mis is. Maar Fien moet in observatie tot de volgende ochtend aan een monitor. Ook dat wijst niets uit. Vermoedelijk gaat het om te felle inspanningen waarbij Fien “in overdrive” gaat. Nog wat nareactie van de moeizame geboorte, zou ook nog een optie kunnen zijn. Gelukkig mag ze overdag opnieuw bij ons op de kamer.

Langzaam maar zeker maakten de weeën het lichaam van Margot klaar voor de bevalling. Een warmwaterbad verzachtte de pijn. Omstreeks 11u was alles klaar voor de bevalling, maar ondanks uitputtende persinspanningen liet Fiens hoofdje op zich wachten. Omstreeks 12u besliste Marijke om toch maar naar de bevallingskamer zelf te verhuizen en Margot alvast van een bakster te voorzien. Het duurde nog tot 13.02 uur eer Fien de veilige baarmoeder verliet om volwaardige bewoner op deze aardbol te worden. Haar eerste schreeuw liet niet lang op zich wachten. En meteen was het duidelijk...onze dochter heeft een stem als een klok.

't is een Sterrenkijker, zei de vroedvrouw. Het klinkt romantischer dan het is. Fien lag met haar hoofdje gedraaid, met het gelaat naar boven. Ook de rest van het lichaampje had een niet-klassieke houding, waardoor het doorschuiven flink bemoeilijkt werd.
Veerle, een bevriende verpleegkundige, wist ons achteraf te vertellen dat in de literatuur een Sterrenkijker omschreven wordt als een gelukskind. We wensen het haar toe.

Bij de overgang van 1 op 2 augustus startten de weeën, heel onregelmatig in het begin, maar toch al behoorlijk stevig. Tegen de ochtend kwamen ze aan een ritme van één om het kwartier. In samenspraak met Marijke, de vroedvrouw, werd beslist om naar het ziekenhuis Jan Palfijn te rijden. Daar wees het eerste onderzoek op “een opening van 6 cm”. De nachtelijke arbeid was dus niet voor niets geweest.