Langzaam maar zeker maakten de weeën het lichaam van Margot klaar voor de bevalling. Een warmwaterbad verzachtte de pijn. Omstreeks 11u was alles klaar voor de bevalling, maar ondanks uitputtende persinspanningen liet Fiens hoofdje op zich wachten. Omstreeks 12u besliste Marijke om toch maar naar de bevallingskamer zelf te verhuizen en Margot alvast van een bakster te voorzien. Het duurde nog tot 13.02 uur eer Fien de veilige baarmoeder verliet om volwaardige bewoner op deze aardbol te worden. Haar eerste schreeuw liet niet lang op zich wachten. En meteen was het duidelijk...onze dochter heeft een stem als een klok.

't is een Sterrenkijker, zei de vroedvrouw. Het klinkt romantischer dan het is. Fien lag met haar hoofdje gedraaid, met het gelaat naar boven. Ook de rest van het lichaampje had een niet-klassieke houding, waardoor het doorschuiven flink bemoeilijkt werd.
Veerle, een bevriende verpleegkundige, wist ons achteraf te vertellen dat in de literatuur een Sterrenkijker omschreven wordt als een gelukskind. We wensen het haar toe.

Bij de overgang van 1 op 2 augustus startten de weeën, heel onregelmatig in het begin, maar toch al behoorlijk stevig. Tegen de ochtend kwamen ze aan een ritme van één om het kwartier. In samenspraak met Marijke, de vroedvrouw, werd beslist om naar het ziekenhuis Jan Palfijn te rijden. Daar wees het eerste onderzoek op “een opening van 6 cm”. De nachtelijke arbeid was dus niet voor niets geweest.