Vorige week, na het posten en  herlezen van mijn blog, dacht ik ‘hier staat nu zeven jaar van ons leven in één blog, in enkele alinea’s’. Niet dat ik er veel meer over kan schrijven. Het waren zeven jaren waarin het leven zijn gewone gang ging, gecombineerd met een zoektocht met zijn ups en downs. Af en toe een fikse ruzie waarbij de ene het idee wil opgeven maar de andere niet en omgekeerd. Maar ook met veel mooie gezinsmomenten waarbij we samen droomden over onze toekomst, samen geitenbedrijven bezochten of  boerderijen die te koop stonden.

Vanaf volgende week komt het volgende hoofdstuk in ons leven, ‘de huurstal’, want ja we hebben inderdaad de stap gezet. Het was voor ons een beetje ‘nu of nooit’ om eerlijk te zijn. Ofwel grepen we deze kans, ofwel stopten we onze droom weg en gingen we verder met ons leven zoals het was. De bank wou mee, we vonden snel geiten, dus we gingen ervoor. Ik was ondertussen zwanger van ons derde kindje (we wilden altijd al heel graag een achterkomerke), maar dat zagen we niet direct als een obstakel.

‘De huurstal’ is voor mij persoonlijk het moeilijkste hoofdstuk om over te schrijven. Er zullen dan ook wel meerdere blogs over gaan ;-). Het is een hoofdstuk dat bij mij nog steeds de nodige frustraties met zich meebrengt en ik hoop dan ook dat ik het samen met mijn blogs definitief kan afsluiten. Want hoewel we op die locatie gestart waren met het idee van daar zeker vijf jaar te blijven, is het maar anderhalf jaar geworden en zitten we ondertussen op ons eigen stekje.

‘De huurstal’ is de start van ons bedrijf en daarvoor ga ik het altijd blijven koesteren. Het was ons begin en daar ben ik nog steeds dankbaar voor.

Maar ik heb er ook veel traantjes gelaten. Ik het fysiek en emotioneel heel moeilijk gehad. Lichamelijk waren we af en toe helemaal op. Ik heb mijn kindjes vaak gemist en me vaak vragen gesteld over mijn rol als mama. Gelukkig zijn we een sterk gezin, zijn mijn ventje en ik een goed team en hebben we een hechte familie rondom ons.  En zoals ze zeggen: ‘Er zijn gelukkig geen potten gebroken’.