geïnspireerd door het personage uit het boek 'De Nederlandse maagd' van Marente De Moor
08-02-2014
mensure
Egon heeft de gordijn van de schermzaal opengelaten
tijdens de wedstrijd van de mensure. Het ging er lelijk aan toe, blijkbaar is
het winnen niet het belangrijkst maar het oplopen van een wonde. Zo iets
primitief heb ik nog nooit gehoord. Het ergste moet nog komen: aangezien er
maar één dokter mee was om de hoofdwonden te naaien moest ik dochter van een
huisdokter- invallen als tweede dokter om de gapende wonde van de jonge sabreur
te hechten! Wat was dit feest weer eens goed georganiseerd
Raad eens wie er op bezoek is ja de moeder van Siegbert en
Friedrich, toen we aan tafel zaten was het duidelijk dat Egon en zij nog een
voorgeschiedenis hebben beleefd en je kon duidelijk stellen dat die intens
geweest is. Ze moet van mijn Egon afblijven!!
Vandaag is wel de verschrikkelijkste dag van allemaal. Siegbert en Friedric waren door het dolle
geen. Plots uit het niks stormden ze de trap af naar beneden recht de schermzaal
binnen. Elke met een haarscherp wapen die ze van de muur hadden gehaald stonden
ze recht over elkaar. Ze zijn beginnen schermen als gekken, ze hadden geen
majot aan en hun techniek was duidelijk ver weg, ze wouden als eerste de andere
raken op welke manier dan ook. Ik stond het spektakel te bekijken vanuit de
deuropening van de schermzaal. Plots op een fractie van een seconde werd
Friedric geraakt door Siegbert, maar nog voor dat wij beseften wat eraan de
hand was, was het al te laat voor Friedric. Siegbert knielde neer naast het
levenloze lichaam van zijn broer. Nee niet zomaar zijn broer, zijn tweelingbroer,
de helft van zich zelf, van zijn eigen bestaan. Egon probeerde nog alles te
doen wat hij kon, we redden naar de stad maar alle hulp was al te laat
Ik heb me nog nooit zo gebroken gevoeld na een
wedstrijdje schermen. De nieuwe technieken doen het lijken alsof ik een beginnertje ben! En aan
de tweeling ja, ik doe geen moeite om ze uit elkaar te houden- heb ik ook niet
veel, zij schermen constant tegen elkaar en kennen elkaar door en door.
Niet te geloven, vandaag arriveerden twee nieuwe
sabreurs, een tweeling Siegbert en Friedrich, bovendien waren ze hier al eens eerder
geweest. Ze lijken zo goed op elkaar, ik kan ze niet eens uit elkaar houden. Ze
zijn constant in de weer met elkaar, ze spelen net als kinderen; ze holen
achter elkaar aan, spelen op het grasplein, Ik vraag me af of het wel waardige
schermers zijn. Ik ben hier nu al twee dagen en heb nog steeds geen les gehad
van de leermeester. Het word dringend tijd dat daar iets aan veranderd wordt.
Ik kon het niet langer houden, ik heb de brieven
geopend die ik gevonden heb in de slaapkamer van Egon. Zo te zien waren het oude
brieven van vroeger die Egon naar mijn vader wou sturen tijdens de oorlog maar
dat had hij dus duidelijk niet gedaan. De inhoud was niet echt interessant, het
ging over de oorlog weliswaar en alles dat hij had meegemaakt. Jammer genoeg
kende ik het achtergrond verhaal niet waardoor er weinig nuttigs instond.
De nieuwe techniek die Egon bedacht had deed me niet
goed, ik moest tegen de twee broers schermen. Natuurlijk niet tegen allebei
tegelijk, nee veel erger ze werden constant gewisseld, ik kon ze niet onderscheiden
van elkaar en ik wist dus ook niet wie er speelde en welke tactiek ze toepasten.
Je moet weten dat elke schermen een bepaalde tactiek en speelwijze heeft. Ook al
zijn zij zo identiek hun speelwijze is totaal verschillend, ik kreeg rake
klappen te verduren, ik stond zelf te trillen op mijn benen en plots . Werd ik
wakker in het zolderkamertje op het bed, helemaal stijf en vol met blauwe plekken wankelde ik naar beneden. Daar
stond één van de tweelingen die me vertelden dat ik was flauwgevallen en dat
Egon me naar boven heeft gedragen met zijn gespierde armen. Zou dit dan toch
mijn droomprins kunnen zijn .
Ik ben net op de trein gestapt, het is mijn eerste
reis die ik alleen maak. Eigenlijk stelt het niet zoveel voor maar mijn vader
moest er natuurlijk weer veel heisa rond maken. Ik kreeg zopas nog een foto van
hem waarop hij afgebeeld staat samen met herr. Egon van Böttichem. Die man ziet
er erg aantrekkelijk uit, als dit mijn leermeester werkelijk is dan wordt het
een leuke zomer :p. Ik mag natuurlijk niet vergeten dat deze foto meer dan
twintig jaar oud is . Daar gaat mijn droomprijs op het witte paard of laat
zeggen de perfecte sabreur met floret.
Ik ben thuis, ja in Nederland, papa is me komen halen
vandaag. Alles werd me te veel en het werd tijd dat ik het Raeren verliet. Mijn
avontuur die waarschijnlijk iets te hevig was voor een achttienjarige zit er
op. De vraag is nu juist nog of mijn schermen er beter is op geworden
Vandaag zijn we naar de stad geweest, het was de
eerste keer dat ik het Raeren heb verlaten sinds dat ik hier ben aangekomen.
Het was erg gezellig, ik wou dat we er langer konden blijven maar dat was
helaas niet mogelijk.
Vandaag hebben we terug geschermd, en oooh ja dit was
ook helemaal anders met de nieuwe Egon. Hij is constant gefocust op dat ene
boek van Thibault die hij heeft meegebracht uit Amsterdam. Ik weet niet wat
het inhoud maar tijdens het schermen heeft hij alleen nog maar oog voor de
tweeling. Blijkbaar vormen zij samen de perfecte symmetrie. Ik word het hier
stilaan beu!!
Egon is vandaag terug gekomen . Wat heb ik hem
ontzettend gemist, maar er is iets aan de hand met hem, hij is verandert. Toen
hij aankwam is hij alles beginnen reorganiseren. Alles moest weg, boeken,
kandelaars, schilderijen, meubel, noem maar op. Alles verdween in de loeiende
brandstapel achteraan het kasteel. Niemand weet wat er aan de gang is met Egon
en waarom hij zich zo raar gedraagt na zijn trip naar Amsterdam. Niks bleef
gespaard, zelf niet de tuin die Heinze zo zorgvuldig had aangelegd in al die
jaren. Een grove tractor ploegde het meesterwerk van Heinze om in minder dan
een uur tijd. De arme man, hij was er het hard van in. Eén ding weet ik zeker,
als dit zo door gaat zal mijn liefde voor Egon rap voorbij zijn!
Het feest ging van start. Maar dan wel zonder Egon, om
alles een beetje vlotter te laten lopen voor mezelf ben ik maar in de drank
gevlogen samen met de ander gasten. Dit was duidelijk één van mijn slechtste
ideeën want nog geen één uur later ben ik samen met Friedrich in een klein
kamertje beland en daar hebben we gevreeën. Ik denk dat het me allemaal een
beetje te veel wordt ik had gehoopt in het begin van mijn reis dat ik hier
avonturen ging beleven en dat ben ik nu zeker aan het doen. Maar wat voor
avonturen
Leni heeft me gevraagd of ik wou helpen met een verrassingsfeest
voor Egon te organiseren. Blijkbaar heeft ze een brief gekregen waarin stond
dat ze de verantwoordelijkheid krijgt een heel feest te organiseren en te
zorgen dat Egon niets te weten komt. Leni was natuurlijk helemaal van haar stuk
gebracht doordat ze de eer kreeg om het feest te organiseren.
Ik denk dat ik hulp nodig heb!!!!! We hebben het net
weer gedaan in mijn hoofd klinkt het allemaal oké maar in de werkelijkheid is
het gewoon afschuwelijk. Ja afschuwelijk is het perfecte woord om te
gebruiken, Egon kon evengoed mijn vader zijn.
Groot feest op komst!! Leni staat al heel de dag te
koken en het ruikt waanzinnig lekker in de keuken. Ze is de beste kok van de
hele wereld alleszins als je het vergelijkt met mijn moeder haar dagelijkse
kookkunsten-. De Mensure komt langs, het is blijkbaar een jaarlijkse
studentenwedstrijd maar meer mag ik niet weten. Er zal waarschijnlijk weer eens
iets abnormaal gebeuren in dit griezelige kasteel!!
Aangezien niemand van mijn vrienden of familie mijn
blog leest of zelf weten dat ik één heb kan ik dit wel aan jullie vertellen. Ik
zat terug in de slaapkamer van Egon, opnieuw de brieven te lezen, en plots
stond hij achter mij!! Ik had een boze reactie verwacht maar nee helemaal niks.
Het tegendeel was waar, er gebeurde iets veeeeeeel erger!!!!!! Hij pakte me bij
men schouders en duwde me tegen zich aan je kan misschien al raden wat er van
gekomen is. Ja!! Ik bevestig jullie gedachten hij heeft me verkracht. Alleszins
ik denk dat ik het toch zo kan noemen hij heeft ongevraagd met mij gevreeën.
Ik was bang maar toch was er iets in mij waardoor het niet onprettig aanvoelde
oooooh nee, dit is zo VERKEERD!!!!!! vertel het aan niemand
Ik moest van Egon vandaag op zijn bloedmooie zwarte
merrie Migaira rijden. Volgens hem zijn goede sabreurs ook goede ruiters. Ja
niet dus ik zat daar op het paard alsof ik een kip was. Het schudde me
helemaal dooreen, om een val te voorkomen ben ik er maar afgesprongen. Ik hoop
dat Egon zijn theorie niet klopt want anders ben ik zeker een slechte sabreur.
Ik had een brief van mijn vader mee gekregen die ik
moest bezorgen aan herr. Böttichem. Toen ik dit vertelde aan Leni zij ze me dat
ik daar beter nog wat mee zou wachten, blijkbaar had de vorige brief van mijn
vader de huisheer zeer overstuur gebracht. Door dit verhaal werd mijn nieuwsgierigheid
natuurlijk gewekt, ik zou er veel voor over gehad hebben om die brief te lezen
maar ik heb het toch maar niet gedaan.
Ik heb me net geïnstalleerd in het zolderkamertje, het is
een immens groot kasteel en ik word in dit miezerige oude kamertje gestopt! Het
is best wel een beetje eng. Mijn klein balkonnetje zit helemaal onder met
duiven poep! En ooooh ja voordat ik het vergeet wat me zou verwonderen want dit kan
niemand vergeten- toen ik aankwam met de trein stond de heer me op te wachten,
ik wandelde naar hem toe want ik herkende hem vaag van op de foto. Toen hij zich
draaide kwam er een kanjer van een litteken tevoorschijn aan de andere kant van
zijn gezicht. Ik kon het niet aanzien en moest mijn blik afwenden, zo
afgrijselijk was het! Bay bay droomprins. Toen we in zijn wagen stapten was het
akelig stil, we zijden zo goed als geen wordt maar toen we aankwamen in het
kasteel werd ik begroet door een kleine, mollige maar zeer vriendelijke dame
Leni, zij heeft me naar dit kamertje gebracht.
